Logos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
tradución de es.wiki, amañado |
arranxos ortográficos |
||
Liña 3:
'''''Logos''''' (en [[lingua grega|grego]] ''λóγος'' -lôgos- ) significa: a [[palabra]] en canto meditada, reflexionada ou [[Razón|razoada]], é dicir: "[[razoamento]]", "[[argumentación]]", "[[fala]]" ou "[[discurso]]". Tamén pode ser entendido como: "[[intelixencia]]", "[[pensamento]]", "[[interpretación|senso]]", a palabra grega ''λóγος'' -lôgos- foi e adoita ser traducida en linguas [[Linguas romances|romance]]s como [[Verbo (cristianismo)|Verbo]] (do [[latín]] : ''Verbum'').
É un dos tres modos de persuasión na [[retórica]] (xunto co [[ethos]] e o [[pathos]]),
== Definicións ==
=== Significado filosófico ===
[[Heráclito]] utiliza esta palabra na súa ''[[teoría]] do [[Ente|ser]]'', dicindo: "''Non a min, senón escoitando ao logos, é sabio dicir xunto a el que todo é un.''" Tomando logos como a gran unidade da [[realidade]], seica [[O real]], Heráclito pide que a escoitemos, é dicir, que esperemos que ela se manifeste soa en lugar de
O ser de Heráclito, entendido como logos, é ''a [[Intelixencia]] que dirixe, ordena e dá [[harmonía]] ao [[devir]] dos cambios que se producen na guerra que é a [[existencia]] mesma.'' Trátase dunha intelixencia substancial, presente en todas as cousas. Cando un [[ente]] perde o sentido da súa existencia apártase do Logos.
Liña 21:
{{cita|Traducido ao latín na [[Vulgata]]: ''In Principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum et Deus erat Verbum''|no principio era o Verbo [a palabra razoada] e o Verbo era con Deus e o Verbo era Deus .}}
Moitas interpretacións xurdiron en torno ao significado do Logos neste versículo. Algúns relacionárono co Logos da filosofía grega e a xudeohelenística de [[Filón de Alexandría]] quen precisamente utiliza -antes do século I- a palabra grega Λógos para significar a sabedoría e, especialmente, a [[razón]] inherente a Deus, logo do século I e a partir do Evanxeo segundo Xoán ''Λóγος'' (traducido ao latín como [[Verbum]]) obtén unha significación cristiá. Os [[Gnosticismo|gnósticos]] inclináronse máis polo primeiro compoñente. Os cristiáns [[apoloxética|apoloxistas]] do século II, vían nel ao [[Fillo de Deus]], pero algúns como [[Tertuliano]], diferenciaban entre o Logos como atributo interno en Deus, e outro o Logos que procreou Deus, que se tornaría nunha persoa. Outros teólogos entendíano [[ontoloxía|
O Logos é interpretado como aquilo que existía desde o principio (αρχη/[[arkhé]]) con Deus (con maiúscula, porque é o nome propio). A palabra admite máis de trinta acepcións, no entanto e segundo [[Agostiño de Hipona|santo Agostiño]] antes da existencia da creación non existía o tempo, o que converte á Razón na [[enerxía]] do [[Universo]].
| |||