|
=== O xenoma das gramíneas ===
As gramíneas son morfolóxicamentemorfoloxicamente distintas de calquera outra familia de plantas e, ademais, son moi diversas en canto a morfoloxía e hábito de crecemento. As diferentes especies de gramíneas - como se describiu na sección previa - difiren nos seus tamaños e números cromosómicos. Así mesmo, difiren no tamaño (ou contido de [[ácido desoxirribonucleico|ADN]]) dos seus [[xenoma]]s. O xenoma do arroz, por exemplo, é máis de 11 veces máis pequeno que o xenoma da cebada, a pesar de que ambas as especies son [[diploide]]s e aparentan ter a mesma complexidade morfolóxica e fisiolóxica.<ref name="Arumuganathan">Arumuganathan, K. & E.D. Earle. 1991. Nuclear DNA content of some important plant species. Plant Mol. Biol. Rep. 9: 208-218.[http://www.springerlink.com/content/683277k78u687562/ Resumo en inglés]</ref> O contido de [[xene]]s das diferentes especies de gramíneas, no entanto, non varia tan amplamente como o contido de ADN total. O arroz e a cebada, novamente, non difiren máis que en 2 veces no número media de [[Polimorfismos de lonxitude de fragmentos de restrición|fragmentos de restrición]] que hibridan coas mesmas sondas.<ref name="Kurata">Kurata, N., G. Moore, Y. Nagamura, T. Foote, M. Yano, Y. Minobe, and M.D. Gale. 1994. Conservation of genome structure between rice and wheat. BioTechnology 12: 276-278 [http://www.nature.com/nbt/journal/v12/n3/abs/nbt0394-276.html;jsessionid=CA7CD146DFC8BA74E0DAB97DD10CBF52 resumo en inglés]</ref> A maior parte das diferenzas no tamaño do xenoma entre especies de gramíneas débese a diferenzas no [[ADN repetitivo]]. Os xenomas máis grandes, como os de cebada ou trigo, están compostos nun 75% de ADN repetitivo, mentres que os xenomas máis pequenos, como o do arroz, só conteñen menos do 50% de ADN altamente repetitivo. Máis aínda, determinouse que boa parte dese ADN repetitivo está composto de [[Transposón|retrotransposóns]] insertos entre os xenes.<ref name="Flavell">Flavell, R.B., M.D. Bennett, J.B. Smith, and D.B. Smith. 1974. Genome size and proportion of repeated nucleotide sequence DNA in plants. Biochem. Genet. 12: 257-269</ref><ref name="SanMiguel">SanMiguel, P., A. Tikhonov, Y.-K. Jin, N. Motchoulskaia, D. Zakharov, A. Melake-Berhan, P.S. Springer, K.J. Edwards, Z. Avramova, and J.L. Bennetzen. 1996. Nested retrotransposons in the intergenic regions of the maize genome. Science 274: 765-768 [http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/274/5288/765?ijkey=f1ae48bb247f30ccb85092ed38a2b79956d58bf3&keytype2=tf_ipsecsha resumo en inglés]</ref>
A maior parte das diferenzas no tamaño do xenoma entre especies de gramíneas débese a diferenzas no [[ADN repetitivo]]. Os xenomas máis grandes, como os de cebada ou trigo, están compostos nun 75% de ADN repetitivo, mentres que os xenomas máis pequenos, como o do arroz, só conteñen menos do 50% de ADN altamente repetitivo. Máis aínda, determinouse que boa parte dese ADN repetitivo está composto de [[Transposón|retrotransposóns]] insertos entre os xenes.<ref name="Flavell">Flavell, R.B., M.D. Bennett, J.B. Smith, and D.B. Smith. 1974. Genome size and proportion of repeated nucleotide sequence DNA in plants. Biochem. Genet. 12: 257-269</ref><ref name="SanMiguel">SanMiguel, P., A. Tikhonov, Y.-K. Jin, N. Motchoulskaia, D. Zakharov, A. Melake-Berhan, P.S. Springer, K.J. Edwards, Z. Avramova, and J.L. Bennetzen. 1996. Nested retrotransposons in the intergenic regions of the maize genome. Science 274: 765-768 [http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/274/5288/765?ijkey=f1ae48bb247f30ccb85092ed38a2b79956d58bf3&keytype2=tf_ipsecsha resum0 en inglés]</ref>
Os estudos de mapeo xenómico en moitas especies de gramíneas empregando as mesmas sondas de ADN amosaron que non só o contido de xenes está moi conservado, senón tamén a orde dos xenes dentro dos cromosomas. A extensa conservación no contido de xenes e na orde dos mesmos entre o millo e o sorgo non é inesperada xa que ambas as especies "só" contan con 15 a 20 millóns de anos de evolución independente. No entanto, similares observacións para o arroz e o millo, as cales afástaronse hai de 60 a 80 millóns de anos, indican que todas as especies da familia proveñen dun mesmo antepasado común e que todas elas conservan un mesmo repertorio de xenes no mesmo orde aproximado.<ref name="Clark">Clark, L.G., W. Zhang, and J.F. Wendel. 1995. A phylogeny of the grass family (Poaceae) based on ndhF sequence data. Syst. Bot. 20: 436-460 </ref><ref name="Bennetzen">Bennetzen, J.L. and M. Freeling. 1993. Grasses as a single genetic system: Genome composition, collinearity and compatibility. Trends Genet. 9: 259-261 </ref><ref name="Bennetzen2">Bennetzen, J.L. & Freeling, M. 1997.
|
