Guillerme II de Alemaña: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Sen resumo de edición
Liña 120:
=== Expansión naval ===
[[Ficheiro:Wilhelm II AEHering.jpg|miniatura|Guillerme II.]]
Unha armada poderosa era o principal proxecto de Guillerme II. herdara da súa nai o amor pola [[Royal Navy]] británica (a máis poderosa do mundo) e certa vez confesou ao seu tío [[Eduardo VII do Reino Unido|Eduardo VII]] que o seu soño era ter «unha flotafrota propia algún día», como os británicos. Guillerme II sentíase frustrado debido a que a flotafrota alemá era escasa en comparación coa británica, así como pola súa incapacidade de exercer unha influencia alemá en [[Suráfrica]]. Logo do escándalo do «telegrama Kruger», Guillerme II comezou a emprender accións para iniciar a construción dunha flotafrota que puidese rivalizar coa dos seus curmáns británicos. Guillerme II tivo a fortuna de chamar ao seu servizo ao dinámico oficial de Mariña [[Alfred von Tirpitz]], a quen designou comandante xeral da Oficina Naval do Reich en [[1897]].
 
O novo almirante concibira o que máis tarde sería coñecido como o «plan Tirpitz», por medio do cal Alemaña podería forzar a Gran Bretaña a acceder ás súas demandas no ámbito internacional a través da ameaza dunha flotafrota poderosa concentrada no [[Mar do Norte]]. Tirpitz gozaba do total apoio de Guillerme II nos orzamentos navais sucesivos de [[1897]] e [[1900]], por medio dos cales a armada alemá reforzábase para contender coa británica. A expansión naval nese período eventualmente causou en Alemaña severas crises financeiras para [[1914]]. Guillerme II enfocouse na construción de acoirazados de gran tamaño.
 
== Primeira Guerra Mundial ==
Liña 158:
[[Ficheiro:Hindenburg, Kaiser, Ludendorff HD-SN-99-02150.JPG|miniatura|esquerda|[[Paul von Hindenburg|Hindenburg]], Guillerme II (centro) e [[Erich Ludendorff|Ludendorff]] estudando posicións nun mapa militar.]]
 
O papel de árbitro nos asuntos de política exterior en tempos de guerra probou ser unha carga demasiado pesada para Guillerme II. O Alto Mando continuou coa estratexia vigente malia que era obvio que o plan Schlieffen fallara. A medida que a guerra progresaba, a súa influencia decaía e, inevitablemente, a súa falta de habilidade en materia militar conduciuno a unha progresiva dependencia dos seus xenerais. En 1916, o Imperio converteuse nunha ditadura militar baixo o control de [[Paul von Hindenburg]] e [[Erich Ludendorff]].<ref>Harvnp, Craig. pp = 374, 377-78, 393</ref> Afastado da realidade e do proceso político de toma de decisións, Guillerme II vacilaba entre o derrotismo e os soños de vitoria, dependendo da fortuna de «os seus» exércitos. Continuou sendo unha figura útil, viaxaba polas liñas da fronte, repartía medallas e daba alentadores discursos. A inactividade da flotafrota alemá durante os primeiros anos da guerra debeuse ao desexo do Káiser contra o parecer de Von Tirpitz. Do mesmo xeito, Guillerme II foi instrumento da política de inactividade adoptada pola FlotaFrota de Alta Mar alemá logo da [[batalla de Xutlandia]] en [[1916]].
 
Mentres, Guillerme II seguía tendo a máxima autoridade en materia de designacións políticas, e só co seu consentimento podíanse facer cambios importantes no Alto Mando. Guillerme II estaba a favor de despedir a [[Helmuth Johannes Ludwig von Moltke|Helmut von Moltke o Mozo]] en setembro de 1914 e de substituílo por [[Erich von Falkenhayn]]. En 1917, Hindenburg e Ludendorff decidiron que Bethman-Hollweg xa non era acceptable como Chanceler, e pedíronlle ao Káiser que designase a outra persoa. Cando lles preguntou a quen aceptarían, Ludenddorf recomendou a [[Georg Michaelis]]. Guillerme non o coñecía, pero aceptou a proposta.
Liña 189:
 
== Notas ==
{{listarefListaref|2}}
 
== Véxase tamén ==
=== Outros artigos ===
* [[Panxermanismo]]
 
* [[Guillerminismo]]
=== Bibliografía ===
* {{cita libro|apelidos=Balfour|nome=Michael|título=The Kaiser and his Times|ano=1964|editorial=Houghton Mifflin|idioma=inglés}}