Comisario político: Diferenzas entre revisións

A Asemblea lexislativa (1791-1792) precisa nun decreto do 11 de Agostoagosto de 1792 os poderes dos comisarios ao tempo que os bautiza como "Comisarios da asemblea Nacional". Nese mesmo ano Prusia invade Francia e o goberno envía comisarios para enardecer o ánimo das tropas defensoras, conseguendo deter en Valmy a invasión dos absolutistas.

Foi instituído polo Goberno Provisional en 1917. Despois da Revolución de OutubroOutubre, o comisario político foi adoptado polo Exército Vermello recén formado, onde permaneceu (con interrupcións ) ata 1942. Un comisario era exactamente un oficial político cuxa posición era equivalente ao do comandante dunha unidade militar, e co poder de revogar as ordes do mesmo.

O grao de comisario militar foi introducido en todas as unidades da compañía<ref>"Chapaiev y su comisario ponomarov" Rol Tanguy,H. París 1971</ref> á división (ou equivalente), incluíndo a Mariña. O comandante e dous traballadores políticos asignados: Para unidades maiores, o "Militar Revolucionario Soviética" (SVR), o que chegou a ser, polo menos, tres membros foron establecidas. Estes traballadores eran chamados de "membros RVS" no canto de comisarios políticos, pero eran parte curadoria.

Os antecedentes dos comisarios políticos españois foron os comités<ref>"Les commissaires politiques d lármee de la republique espagnole"Luc R., París 1939 </ref>de Frente[[Fronte Popular]] nas milicias de partido, sindicato, nacionalidade,etc a persoa responsable de representar a este comité ante o mando militar recibiu o nome de comisario político, que apareceron nas unidades de milicias mais influenciadas polo PCE,PSOE e JSU, a presenza de comisarios xa era evidente<ref>"Il V reggimento" Vidali, Vittorio. ed La Pietra Milano 1976</ref> polo que o goberno de Largo Caballero os institucionaliza en Outubro de 1936, que crea un Comisario xeral de Guerra.

A estrutura do comisariado español consistía nun Comisario xeral e catro subcomisarios<ref>"los comisarios políticos en el ejército popular de la República" álvarez,Santiago. Ediciós do Castro 1989</ref>, cada un destes representaba a un dos partidos políticos da Frente Popular así como a centrais sindicais<ref>"Los comisarios políticos en la guerra civil española" Nesterenko, Ediciones Progreso, Moscú</ref>. Debido a que a Brigada Mixta era a unidade básica do Exército republicano e polo tanto existían comisarios de Brigada, Batallón e Compañía. O 6 de xaneiro de 1937 o goberno de Largo Caballero promulga unha orde sobre os distintivos dos comisarios políticos mentres existía todavía un debate en todo o territorio real á hora de superar as ideas anarquistas contrarias a uniformización, xerarquía e disciplina entre as milicias, reaciasque rexeitaban a fusionarse nun exército. Os distintivos dos comisarios políticos eran distintivos en forma de estrela de cinco puntas nunha circunferencia en vermello e uns galóns rectangulares para amosar a súa xerarquía dentro do comisariado; nos primeiros meses da súa existencia oficial foron uniformados cun uniforme marrón, pero debido a que debían ser exemplo para os demais e eren un branco fácil pasaron a adoptar a cor caqui igual co resto do exército republicano.

O nome oficial do Comisariado era de ''Comisario de Guerra'', e o comisario político era o ''comisario delegado'', ao igual cos militares eran dependentes do Ministerio de Guerra. Os comisarios políticos nas Brigadas Internacionais tiñan a mesma organización co exército republicano e seus comisarios políticos eran comisarios propios e elexidoselixidos polos brigadistas, sendo seu Comisario xeneral Luigi Longo durante toda a guerra.

O primeiro Comisario xeneral foi [[Julio Álvarez del Vayo]] do [[PSOE]], desde Setembrosetembro de 1936 ata Novembronovembro de 1937, cando dimitiu por incompatibilidade coa administración de [[Indalecio Prieto]]. O segundo Comisario xeneral foi [[Bibiano Fernández Osorio y Tafall]] desde Abril de 1938 ata o final da guerra. As funcións dos comisarios políticos eran exercer un control político social sobre as forzas armadas e lograr unha coordinación entre os mandos militares e as masas combatentes, xa que moitas milicias e voluntarios erannon reaciosdesexaban a ter unha disciplina por motivos ideolóxicos. Ao mesmo tempo debían mater a moral alta entre as tropas, así como conciencialos para unha mellor movilización, polo que estiveron moi implicados na alfabetización dos soldados e do tempo de ocio, con producciónsproducións teatrais e sesións de cine grazas á axuda da intelectualidade, incluso coa redacción dun Boletín diario de noticias, coverténdose o comisario político nunha autoridade política e moral dentro da unidade cun papel semellante aos curas dentro do exército de [[Franco]].

O Comisariado xeneral de Guerra creou o "Boletín do Subcomisariado de Guerra" en Outubrooutubro de 1936, ao tempo que promocionaba outras publicacións dentro do exército, a partirespartir do número cinco do Boletín ésteeste pasa a chamarse "El Comisario", converténdose nun xornal diario en gran formato de catro páxinas, que durou ata Decembrodecembro de 1937. Logo o Comisariado Xeneral da Guerra tirou un xornal central titulado "Vanguardia" distribuidopublicado no conxunto do Exército:. Nos primeiros oito meses o Comisariado xeneral tamén publicou 37 folletos, cento de manifestos,, 12500 carteis e millón e medio de octavillasfollas voandeiras pra difundilas entre as filas inimigas. Tamén se filmaron varios curtametraxes por parte do Comisariado, todos sobre episodios da campaña militar.