Valentín Paz-Andrade: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 81:
Nesta época seguiu colaborando en ''El Pueblo Gallego'' e publicou diversos artigos en ''[[Faro de Vigo]]'' e ''[[La Noche. Suplemento del sábado|La Noche]]'', asinados cos [[pseudónimo]]s M., Xan Quinto e Mareiro (este último para asinar artigos sobre temática pesqueira<ref>Como tal, "Arosa: la isla del pulpo", en ''La Noche'' 6, 19.11.1949.</ref>). En 1943, o Delegado Nacional de Prensa insistía así na prohibición que recaía sobre Paz Andrade respecto ao uso da súa sinatura:
{{cita|''En canto á dedución que en dito escrito se fai de que poderá noutras publicacións e non en "Industrias Pesqueras" usar a súa sinatura, é erróneo xa que a prohibición alcanza evidentemente todas as publicacións que dependen da Delegación Nacional de Prensa e na actualidade son as que teñen carácter de periódicas''|<small>O Delegado Nacional de Prensa ao Delegado Provincial de Educación Popular e este ao Delegado Local que, por último, llo comunica ao director de ''Industrias Pesqueras'' con data 18 de maio de 1943.
Desde [[1945]] organizou o parladoiro do café Alameda, en Vigo, onde se reunía con [[intelectual|intelectuais]] e artistas como [[Carlos Maside]], [[Laxeiro]], [[Manuel Prego de Oliver|Prego de Oliver]], [[Francisco Fernández del Riego|Fernández del Riego]] e os irmáns [[Xosé María Álvarez Blázquez|Xosé María]] e [[Emilio Álvarez Blázquez]], entre outros.
[[Ficheiro:Redondela, Pescanova.JPG|miniatura|275px|Pescanova está moi ligada ao [[apelido]] Paz-Andrade.]]
Na [[revista]] literaria ''La Noche'' publicou o [[14 de xaneiro]] de [[1950]] un artigo en portada e a catro columnas sobre Castelao, quen morrera unha semana antes, baixo o título "Castelao. El hombre y el artista". A revista foi expedientada por incumprir as normas ditadas pola Dirección Xeral de Prensa para o tratamento que debía dar a prensa á noticia do [[pasamento]] e pechada dúas semanas despois. As instrucións esixían que a noticia se dera en páxinas interiores e a unha columna, e que só se podía eloxiar as cualidades de humorista, literato e [[Caricatura|caricaturista]].<ref>[http://www.museocastelao.org/morte/censura.html Museo Virtual Castelao] do [[Consello da Cultura Galega]], [[Vieiros]] e a [[Fundación Castelao]].</ref>
{{cita|''Durante a sétima noite do ano nacente -vértebra dorsal do século- deberon tocar a morto as badaladas de todas as igrexas de Galicia. Campás mariñeiras de Rianxo. Graves campás de Compostela. Líricas badaladas de Bastavales, de Anllóns... Só o pranto unánime das torres románicas, bágoas de bronce sobre rostro de pedra, expresarían con digno acorde e proporcionado acento, nesta ocasión a dor da terra...''|''Castelao, el hombre y el artista'', 14 de xaneiro de 1950, Valentín Paz-Andrade, xornal ''La Noche. Suplemento del sábado'' de Santiago.
Entre [[1955]] e [[1959]] publica tres obras en [[Buenos Aires]]: o poemario ''[[Pranto matricial]]'' (1955) e os ensaios ''Sistema económico de la pesca en Galicia'' (1958) e ''[[Galicia como tarea]]'' (1959). Este último recolle as conferencias ditadas dous anos antes no [[Centro Gallego de Buenos Aires]], e foi cualificado por [[Méndez Ferrín]] como "''o grande manifesto político e económico do nacionalismo galego progresista''".
| |||