Engrenaxe: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 204:
}}</ref>
 
O máis característico dun engrenaxe cilíndrico helicoidal é a hélice que forma, sendo considerada a hélice como o avance dunha volta completa do diámetro primitivo da engrenaxe. Desta hélice deriva o ángulo β que forma o dentado co eixo axial. Este ángulo ten que ser igual para as dúas rodas que engrananengrenan pero de orientación contraria, ou sexa: un a dereita e o outro a esquerda. O seu valor establécese a priori de acordo coa velocidade que teña a transmisión, os datos orientativos deste ángulo son os seguintes:
 
Velocidade lenta: β = (5 º - 10 º)
Liña 246:
Este tipo de engrenaxes foron inventados polo fabricante de automóbiles francés [[André Citroën]], e o obxectivo que conseguen é eliminar o empuxe axial que teñen as engrenaxes helicoidais simples. Os dentes das dúas engrenaxes forman unha especie de V.
 
As engrenaxes dobres son unha combinación de hélice dereita e esquerda. O empuxe axial que absorben os apoios ou coxinetes das engrenaxes helicoidais é unha desvantaxe deles e esta elimínase pola reacción do empuxe igual e oposto dunha rama simétrica dun engraneengrene helicoidal dobre.
 
Un engraneengrene de dobre hélice sofre unicamente a metade do erro de deslizamiento que o dunha soa hélice ou da engrenaxe recta. Toda discusión relacionada aos engranesengrenes helicoidais sinxelos (de eixos paralelos) é aplicable ás engrenaxes helicoidais dobres, exceptuando que o ángulo da hélice é xeralmente maior para os helicoidais dobres, posto que non hai empuxe axial.
 
Co método inicial de fabricación, as engrenaxes dobres, coñecidas como engrenaxes de espiña, tiñan unha canle central para separar os dentes opostos, o que facilitaba o seu mecanizado. O desenvolvemento das máquinas talladoras mortalladoras por xeración, tipo Sykes, fai posible ter dentes continuos, sen o oco central.