Reino de Navarra: Diferenzas entre revisións

[[Carlomagno]] aproveitando a rebelión do gobernador de [[Zaragoza]] para intervir na Península, atravesou cun exército franco o territorio vascón e destruíu as defensas de Pamplona no seu avance cara a Zaragoza, onde á súa chegada o cambio das alianzas dos sublevados obrígolle a retirarse. O interese de Carlomagno nos asuntos [[Al-Ándalus|hispánicos]] moveulle a apoiar unha rebelión no [[Vilayato]] da [[Marca Superior]] de [[al-Ándalus]] de [[Sulayman ben al-Arabí|Sulaymán al-Arabi]], que pretendía alzarse a emir de [[Emirato de Córdoba|Córdoba]] co apoio dos francos, a cambio de entregar ao emperador franco a praza de [[Saraqusta]]. Carlomagno chegou no ano 778 ás portas da cidade. Con todo, unha vez alí, o [[valín]] de [[Zaragoza]], Husayn negouse a franquearlle a entrada ao exército carolinxio. Debido á complexidade que suporía un longo asedio a unha praza tan fortificada, cun exército tan afastado do seu centro loxístico, desistiu. O 15 de agosto de 778, camiño de volta ao seu reino polo paso de [[Roncesvalles]], entre o cerro de Ibañeta e ao profundezaval de Valcarlos, Carlomagno co máis poderoso exército do século VIII. Tras reducir a ruínas a capital dos vascóns, [[Pamplona]], aliados dos [[Banu Qasi]]. Sufriu unha contundente emboscada por partidas de nativos vascones, probablemente instigados polos fieis aos fillos de [[Sulayman ben al-Arabí|Sulayman]], [[Aysun]] e [[Matruh ben Sulayman al-Arabí]]. Que provocaron un mancar xeral á retagarda da súa exercito, mandada polo seu sobriño [[Roldán]], a base de lanzarlles rocas e dardos. A ''[[ChansonO Cantar de RolandRoldán]],'' inmortalizou o evento. A independencia dos condados occidentais respecto do rei [[Carlomagno]] decidiuse no fracaso da toma de [[Taifa de Saraqusta|Saraqusta]].