Catarina de Braganza: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 51:
Ao final da enfermidade [[Carlos II de Inglaterra|Carlos]] en [[1685]], mostrou a ansiedade de reconciliación coa fe católica, e exhibiu unha gran dor pola súa morte. Máis adiante no mesmo ano, sen éxito, intercedeu ante [[Xacobo II de Inglaterra|Xacobo]] pola vida de [[James Scott, I duque de Monmouth|James Scott]] , fillo ilexítimo de [[Carlos II de Inglaterra|Carlos]], xa que foi o líder da [[Rebelión de Monmouth]] malia que en rebelión contara co apoio representada polos protestantes contra unha firme oposición á Igrexa Católica.
 
Catarina permaneceu en Inglaterra, vivindo en Somerset House, a través do reinado de Xacobo e o seu deposición na Revolución Gloriosa de GuillermoGuillerme III e María II . Inicialmente en bos términos con Guillerme e María, a súa situación deteriorouse como a práctica da súa relixión dadodando lugar a malentendidos e o illamento cada vez maior. Un proxecto de lei foi presentado ao Parlamento para limitar o número de axentes católicos de Catalina, e que foi advertido de non axitar en contra do goberno. Finalmente regresou a Portugal en marzo de 1692.
 
Apoiou o Tratado de Methuen, en 1703 con Inglaterra e actuou como rexente do seu irmán, Pedro II, en 1701 e 1704-05. Morreu no Palacio de Bemposta en Lisboa o 31 de decembro 1705 e foi enterrada no Monasterio dos Xerónimos, en Belém, Lisboa .