Claudio Abbado: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breogan2008 (conversa | contribucións)
Banjo (conversa | contribucións)
Liña 29:
{{Cita centrada|Eu tiña sete anos; estabamos ás portas da guerra cando asistín, grazas a meu irmán, ao primeiro concerto da miña vida: foi dado en La Scala por un grande artista, [[Antonio Guarnieri]], que dirixía os tres ''[[Nocturnes (Debussy)|Nocturnes]]'' de [[Claude Debussy]]. Cando, en ''"Fêtes"'', o segundo movemento, escoitei as trompetas e as madeiras, sentín un golpe máxico, inesquecible. Coa miña inxenuidade infantil pensei: "Un día, ti tamén, serás capaz de crear esas fabulosas harmonías". Esta revelación convertérase nunha irresistible vocación. Hoxe aínda, adícolle a Debussy unha admiración sen límite: eu hoxe en día tal vez non chegaría a ser o que son sen ''"Fêtes"''.|autor= Entrevista de Claudio Abbado por Robert Parienté en 2002, en ''La Symphonie des chefs''.<ref name="Pariente">{{Cita libro |título= La symphonie des chefs |nome= Robert |apelidos= Parienté |ano= 2004 |editorial= Éditions de La Martinière |lugar= [[París]] |páxinas= 249-259 |lingua=fr}}</ref>}}
 
MaisDe pequeno presenciou a moitos grandes músicos do seu tempo, e lembraba como odiaba ver a [[Arturo Toscanini|Toscanini]] nos ensaios: "Era horrible para as súas orquestras, todos eses berros".<ref name=Telegraph/> Porén a súa infancia estivo marcada pola ditadura de [[Benito Mussolini|Mussolini]] e a [[Segunda Guerra Mundial]] no seo dunha familia antifascista que realizou actos de resistencia ao réxime. En [[1944]], durante a Guerra, súa nai foi prendida e torturada por axudar unha familia xudía a escapar da deportación, ademais seu pai, que tocaba na radio, foi acusado de colaboracionismo.<ref name=Lebrecht>{{Cita libro |título= Maestro. Mythes et réalités des grands chefs d'orchestre |nome= Norman |apelidos= Lebrecht |ano= 1991 |editorial= Éditions Jean-Claude Lattès |páxinas= 247-258 |lingua=fr}}</ref><ref name="Mat61">{{Cita Harvard|Matheopoulos|sp=sí|pp=61-62}}</ref> O propio Claudio escribiu nunha parede dun edificio público "Viva Bartók", o que motivou que a [[Gestapo]] fose na busca do "partidario de Bartók".<ref name=Telegraph/>
O pequeno Claudio foi ver moitos grandes músicos do seu tempo, e lembraba como odiaba ver a [[Arturo Toscanini|Toscanini]] nos ensaios: "El era horrible para as súas orquestras, todo era berrando".<ref name=Telegraph/>
 
Mais a súa infancia estivo marcada pola ditadura de [[Benito Mussolini|Mussolini]] e a [[Segunda Guerra Mundial]] no seo dunha familia antifascista que realizou actos de resistencia ao réxime. En [[1944]], durante a Guerra, súa nai foi prendida e torturada por axudar unha familia xudía a escapar da deportación, ademais seu pai, que tocaba na radio, foi acusado de colaboracionismo.<ref name=Lebrecht>{{Cita libro |título= Maestro. Mythes et réalités des grands chefs d'orchestre |nome= Norman |apelidos= Lebrecht |ano= 1991 |editorial= Éditions Jean-Claude Lattès |páxinas= 247-258 |lingua=fr}}</ref><ref name="Mat61">{{Cita Harvard|Matheopoulos|sp=sí|pp=61-62}}</ref> O propio Claudio escribiu nunha parede dun edificio público "Viva Bartók", o que motivou que a [[Gestapo]] fose na busca do "partidario de Bartók".<ref name=Telegraph/>
 
=== Estudos e debut ===