Tritongo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Nova páxina: "Un tritongo (do prefixo latino tri- e do grego φθόγγος, 'sons', literalmente 'tres sons') é un conxunto de tres fonemas vocálicos formado por unha semiconsoante, unha vog..." |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
Un '''tritongo''' (do prefixo [[Lingua latina|latino]] ''tri''- e do [[Lingua grega|grego]] ''φθόγγος'', 'sons', literalmente 'tres sons') é un conxunto de tres [[Fonema|fonemas]] vocálicos formado por unha [[semiconsoante]], unha [[vogal]] e unha [[semivogal]] que atópanse na mesma sílaba.
No [[Lingua galega|galego]] non adoitan os tritongos.
No [[galego oriental]], onde os plurais dos nomes rematados en -''n'' fórmanse elidindo ese -''n'' e engadindo o sufixo -''is'', aparece tritongo se o -''n'' vai precedido de [[ditongo]]. Así ''traiciois'' (tradicións).
Tamén hai tritongos na fala de [[Goián, Tomiño|Goián]] e noutras que perderon o -''d''- en formas de conxugación como ''averiguais'', ao xeito do [[Lingua portuguesa|portugués]] e o [[Lingua castelá|castelán]].
No mesmo galego común, palabras que rematan cos ditongos ''io'', ''ia'', ''ie'', ''ao'' formar derivados con -ARIU, presentarán tritongo: ''comenencieiro'', ''especieiro''; á parte das voces pronunciadas ocasionalmente con rapidez ou descoido, do tipo ''cambiei'', ''fieito'', que regularmente soan
== Bibliografía ==
* Carballo Calero, Ricardo: ''Gramática elemental del gallego común''. Editorial Galaxia.
[[Categoría:Fonética]]
[[Categoría:Fonoloxía]]
|