Xavier Zubiri: Diferenzas entre revisións

Entre 1920 e 1921, Zubiri trasládase a [[Lovaina]] para proseguir os seus estudos filosóficos. Mentres, nun intervalo, en novembro de 1920, apresentoupresentou enna [[RomaUniversidade Pontificia]] nade [[Universidade PontificiaRoma]] a tese de doutoradodoutoramento en [[Teoloxía]]. En Lovaina trabou os primeiros contactos con acoa [[fenomenoloxía]], de modo que Zubiri apresentarápresentará a súa tesiña en Lovaina sobre ese campo (''Le problème de le objectivité d'après Edmund Husserl. I: La logique pure'': / ''O problema da obxectividade segundo Edmund ''Husserl'', I: A lóxica pura''). Antes de acabar o curso normal de 1921, en maio, Zubiri leu a súa tese doutoral, ''Ensayo de una teoría fenomenológica del juicio'', na Universidade Central madrileña, que lle fora dirixida por Ortega. Aínda nese mesmo ano sería ordenado sacerdote.

En [[1926]], obtén a cátedra de Historia da Filosofía na mesma Universidade Central, que estaba vacante por falecemento de [[Adolfo Bonilla San Martín]]. En [[1929]], seguirá cursos en [[Alemaña]], en [[Friburgo, Alemaña|Friburgo]], con oco seu admirado [[Edmund Husserl]] e con [[Martin Heidegger]]. Pasa por [[Berlín]], antes de incorporarse de novo á súa cátedra madrileña en [[1931]]. En 1935 obtén a secularización, casando no ano seguinte matrimonio con Carmen Castro, filla do profesor e ensaísta [[Américo Castro]]. O matrimonio pasará os anos da [[Guerra Civil española|Guerra Civil]] en [[París]].

Cando regresa a España, ao final da guerra, Zubiri non pode reanudar o traballo na súa cátedra madrileña, por oposición das autoridades eclesiástcas. Zubiri trasládase a [[Barcelona]], onde impartirá clases na súa universidade entre [[1940]] e [[1942]]. Ante as dificultades impostas polas autoridades da ditadura franquista, Zubiri decide pedir a excedencia. Regresa a Madrid, onde impartirá cursos privados, e verá financiada pola banca [[Banco Urquijo|Urquijo]], unha empresa de publicacións, son dirección de Zubiri. Dese xeito e a través de cursos e conferencias en países estranxeiros, puido sosterse economicamente Zubiri, en tanto ía madurando e publicando a súa obra. Parte dela ten sido publicada postumamente.

Tal vez o principal achado de Zubiri é a creación dun enteiro sistema [[Metafísica|metafísico]] que enraíza na súa visión do ser humano como unha "intelixencia sentinte" situada na realidade. Neste sistema, o ser humano é "relegado" polo "poder do real", de xeito que a súa realidade persoal está intimamente conectada con entes situados nun contexto real. Ao tempo, o ser humano pode ser considerado o autor do seu propio ser persoal (o seu "Eu"), a través da apropiación pola experiencia e polo exercicio da liberdade persoal dentro dun contexto real, de modo que Zubiri pode referirse ao ser humano como "animal de realidades". A apertura do ser humano ante as posibilidades é o que fai do ser humano unha "esencia aberta", concepto queseque se opón a "esencia pechada" (é dicer, unha estrutura que simplemente obra segundo regras de funcionalidade).