Eugenio Granell: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
+<ref>{{Cita libro | autor= {{Versaleta| Vázquez Varela, Yzquierdo Perrín, García Iglesias}} e {{Versaleta|Castro Fernández}} | ano=[[
Xas (conversa | contribucións)
m continuo traducindo
Liña 5:
Viviu a maior parte da súa infancia en [[Santiago de Compostela]]. En 1928 trasladóuse a [[Madrid]] para cursar estudos de violín na Escuela Superior de Música. Alí coñeceu ao compositor e director [[Enrique Casal Chapí]]. Comenzou a asistir a faladoiros políticos e literarias nos cafés madrileños. Os seus amigos [[Benjamín Péret]] e [[Wilfredo Lam]] achégano á órbita do [[Partido Obrero de Unificación Marxista]] (POUM), no que comenzou a militar en 1935.
 
Ao inoiarseiniciarse a [[sublevación do 18 de xullo de 1936]] uníuse ás milicias para defender a capital e combinou esta actividade coa dirección de ''El Combatiente Rojo'', o periódico do [[POUM]]. Finalizada a guerra foi doblemente perseguido; por una parte polo victorioso exército fascista e por outra os seus propios camaradas comunistas, ao ser considerado o POUM inimigo do [[comunismo]].
 
===Exilio===
Liña 12:
Embarcaron cara [[Chile]] pero, ante a imposibilidade deste país para acoller a máis refuxiados, desvíanse á [[República Dominicana]], onde se instalou xunto a Amparo na capital, [[Ciudad Trujillo]]. Alí entrou a formar parte da Orquestra Sinfónica como primeiro violín. En [[1941]] coñeceu a [[André Breton]] ao entrevistalo para o diario ''La Nación''. Deste encuentro xurdiu unha amizade que durou ata a morte deste en 1966. En 1944 publicou o libro de relatos ''El hombre verde''<ref name="Sala Dalmau">VVAA ''Eugenio F. Granell. Una visió surrealista'', Sala Dalmau de Barcelona. [http://www.saladalmau.com/es/artistas/Eugenio-GRANELL.htm VVAA Catálogo de Eugenio Granell en Sala Dalmau.Noviembre 2010 – enero 2011]</ref>
 
En 1946 co endurecemento da ditadura de [[Rafael Leónidas Trujillo|Trujillo]], negóuse a asinar unha carta de adhesión ao réxime, polo que deben abandonar o país e trasládanse a [[Guatemala]]. Alí ingresaingresou como profesor na Escuela de Artes Plásticas, mantendo unha intensa actividade cultural. Colaborou na Radio Nacional de Guatemala, publicou artigos nas revistas ''Plástica'' e ''Revista de Guatemala'' e participou na creación da Asociación Guatemalteca de Escritores y Artistas Revolucionarios (AGEAR).
 
Ao inicio da revolución guatemalteca, en 1950, debetivo que fuxir do país por temor á persecución estalinista. Esta vez a familia Granell-Segarra marchamarchou a [[Puerto Rico]], onde o artista ocupou a cátedra de [[Historia da Arte]] na Facultade de Humanidades. Nestes anos publicapublicou ''Isla Cofre Mítico'' e participaparticipou en diversas exposicións colectivas na universidade portorriqueña. Aquí naceu a súa profunda amizade con [[Juan Ramón Jiménez]]<ref name="Sala Dalmau"/>
 
En 1958 coñeceu a [[Marcel Duchamp]], que loubou a súa arte -poética e pictórica-, o que levou a Granell a reforzar a súa actividade como pintor surrealista. Ese ano trasladouse a [[Nova York]] de forma definitiva, e ingresou como catedrático de Literatura Española no [[Brooklyn College]]. Xunto á súa tese de doutoramento ''Sociological Perspectives of [[Guernica (cadro)|Guernica]]'' -coñecida en castelán como ''El Guernica de [[Picasso]]; el fin de una era española''- publicou ''Federica no era tonta y otros cuentos'' e''La leyenda de [[Lorca]] y otros escritos''.
Liña 41:
*''Los blasones mágicos del vuelo tropical'' (1947) <ref>{{Cita libro | autor= {{Versaleta| [[José Manuel Vázquez Varela|Vázquez Varela]], [[Ramón Yzquierdo Perrín|Yzquierdo Perrín]], [[José Manuel García Iglesias|García Iglesias]]}} e {{Versaleta|[[X. Antón Castro|Castro Fernández]]}} | ano=[[1996]] | título=100 obras mestras da Arte Galega | páxinas = 196-197 | localización=[[Vigo]] | editor=Nigra Arte | isbn=84-87709-50-8}}</ref>
 
A influencia de [[Picasso]] vuelve avolve estar muymoi presente en estanesta segunda etapa, en lana que llevaleva a cabo unaunha serie de retratos de cabezas de indios, como por ejemploexemplo ''Cabeza de indio'' oou ''Curandero indio''; que presentan trazos étnicos ye muestranmostran unaunha estética derivada deldo [[cubismo]] con elementos que refieren a lasás [[vanguardiasvangardas históricas]] europeas. Así encontramos unaunha alusión a máscaras de civilizacionescivilizacións primitivas, con gran cromatismo, síntesissíntese de formas, trazos lineales gruesosgrosos que definen elo contorno ye lasas líneasliñas básicas de lada composición son resueltas conresolvense uncun gusto geométricoxeométrico-constructivo (triángulos, rombos, trapecios...). AdemásAdemais secaracterízanse caracterizan por lapola ausencia de fondo, configurándose concunha uncor colorplana plano oou con pequeñospequenos atisbos de graduacióngradación tonal.
En [[Guatemala]] ingresa como profesor en la Escuela de Artes Plásticas, manteniendo una intensa actividad cultural; colabora en la Radio Nacional de Guatemala, publica artículos en las revistas ''Plástica'' y ''Revista de Guatemala,'' participa en la creación de la [[AGEAR]] -Asociación Guatemalteca de Escritores y Artistas Revolucionarios-.
 
==== Puerto Rico 1950-1956 ====
Liña 59 ⟶ 58:
 
En esta etapa comienza a variar la técnica de ejecución de sus lienzos y dibujos paulatinamente. En los lienzos comenzará a aplicar la pintura con pequeñas pinceladas yuxtapuestas, a modo de escamas, con un resultado final semejante al de un mosaico cuyos contornos muy definidos delimitan las formas y colores. Preferencia por la [[Arte abstracto|abstracción]], en la pintura desaparece la figuración en 1957, cuando la familia fija definitivamente su residencia en [[Nueva York]]. Estas características se dan en algunos de los cuadros presentes en la sala, ''El volcán de agua'', ''La estrella de Perseo'', ''El palacio flotante en algas y corales''. Se trata del antecedente que dará pie a los ''Paisajes Mágicos''. Comienzan las alusiones semánticas al paisaje, como en el volcán de agua.
 
En el año 1972 se produce una vuelta a la figuración, desapareciendo la técnica de las pinceladas a modo de escama, mudándolo por un estilo muy caligráfico de trazos barroquizantes. El color adquirirá grandes dimensiones llegando a ser en ocasiones el aspecto más llamativo de los lienzos. Las pinturas adquieren, más que nunca, una dimensión que se acerca al mundo de la ilustración infantil, tomando presencia algunos juegos o personajes próximos a la estética del cómic. Está presente a influencia del [[pop-art]].
 
Liña 86:
[[Categoría:Pintores de Galicia do século XX]]
[[Categoría:Poetas]]
[[Categoría:Exilio galego]]
[[Categoría:Medalla de Ouro de Galicia]]
[[Categoría:Nados na Coruña]]
[[Categoría:Nados en 1912]]
[[Categoría:Finados en 2001]]
[[Categoría:Exilio galego]]