Albrecht Dürer: Diferenzas entre revisións

A arte de Dürer exerceu unha influencia intensa e duradeira na arte occidental, fundamentalmente grazas á masiva circulación dos seus [[gravado|gravados]], tanto orixinais coma copias. Xa en vida Dürer gozou de gran fama non só en Centroeuropa, senón tamén nonos [[Países Baixos]], [[España]] e [[Italia]], e as súas estampas foron copiadas con frecuencia. Dürer acusou de [[plaxio]] ao italiano [[Marcantonio Raimondi]] por replicar os seus gravados. Posteriormente este conflito resolveuse e Dürer interesouse por adquirir estampas de Raimondi.

A obra de Dürer de [[xeometría]] divídese do seguinte xeito: O primeiro libro céntrase na xeometría lineal. Construcións xeométricas de Dürer inclúen hélices, concoides e epicicloides. Tamén se basea en Apolonio, e no libelo de [[Johannes Werner]] de [[1522]] "''Super viginti duobus elementis conicis''". O segundo libro móvese acerca das dúas xeometría dimensionais, é dicir, a construción de regulares polígonos. Aquí Dürer favorece os métodos de [[Ptolomeo]] sobre [[Euclides]]. O terceiro libro aplica os principios da xeometría da arquitectura, a [[enxeñaría]] e a [[tipografía]]. En arquitectura Dürer cita a [[Marco Vitruvio|Vitruvio]] mais elabora os seus propios deseños e clásicas columnas. En tipografía, Dürer realiza a construción xeométrica do [[alfabeto latino]], baseándose en precedentes italianos. Non obstante, a súa construción do [[alfabeto gótico]] baséase nunha forma completamente diferente e modular de sistema. O cuarto libro completa a progresión da primeira e segunda parte abranguendo as formas tridimensionais e a construción de poliedros. Nela Dürer analiza os cinco sólidos platónicos, así como os sete sólidos semiregulares de [[Arquímedes]], así coma varios da súa propia invención. En todo isto, Dürer mostra os obxectos coma redes. Por último, Dürer analiza o problema de Delos e pasa á 'construzione legittima', un método de representar un cubo en dúas dimensións a través da perspectiva lineal. Foi en [[Boloña]] onde Dürer aprendeu (posibelmente por [[Luca Pacioli]] ou [[Bramante]]) os principios da perspectiva lineal, e, evidentemente, familiarizouse co "''costruzione legittima''" nunha análise escrita destes principios a cal só se encontran, neste momento, no tratado non publicado de [[Piero della Francesca]]. El tamén estaba familiarizado coa "construción abreviada" como se describe en Alberti e a construción xeométrica das sombras, unha técnica de [[Leonardo da Vinci]]. Inda que Dürer non fixo ningunha innovación nestas áreas, é notábel comacomo a primeira do norte de [[Europa]] para o tratamento das cuestións da representación visual dun xeito científico, e coa comprensión dos principios de Euclides. Amais destas construcións xeométricas, Dürer discute neste último libro de ''Underweysung der Messung'' unha variedade de mecanismos para o debuxo en perspectiva dos modelos e proporciona ilustracións de gravado destes métodos que a miúdo se reproducen nas discusións da perspectiva.