Vitoria: Diferenzas entre revisións

Vitoria foi refundada polo rei navarro [[Sancho VI de Navarra|Sancho VI]] a partir da cidade fundada no 581 por [[Leovixildo]] para celebrar a vitoria [[visigodo|visigoda]] sobre os vascóns. Pasou a depender de [[Castela - Castilla|Castela]] en 1200, converténdose nunha das prazas comerciais máis importantes do País Vasco durante séculos. O trazado da améndoa urbana foi deseñado entre os séculos XII e XIV. Os nomes das rúas conservan os das actividades [[gremio|gremiais]] daquela época: Coitelaría, Zapatería, Ferrería, Pintorería... O [[renacemento]] tamén deixou pegada na cidade en forma de elegantes pazos construídos por familias nobiliarias.

Desde o punto de vista urbanístico Vitoria é unha cidade de tamaño medio, cun trazado adaptado ás tradicións de cada momento histórico. O casco medieval desenvólvese en forma de améndoa en torno ó outeiro fundacional, que pola súa situación privilexiada como única elevación na planicie alavesa, converteuse nun bastión defensivo cobizado polos reinos de [[Navarra]] e [[Castela - Castilla|Castela]] durante os séculos XI e XII. O recinto amurallado é anterior a esta guerra entre navarros e casteláns, e débese á labor emprendida polo [[Conde de Álava]], fillo bastardo do rei [[Ramiro I de Aragón]], no século XI, para a defensa da aldea. Os muros defensivos da vella Gasteiz foron construídos entre 1050 e 1100. Debido a esa primeira función defensiva, as súas rúas estreitas e sombrías rodean o óvalo orixinario, en compactas ringleiras de vivendas paralelas entre si e con respecto ás murallas medievais (das que só se conservan algúns tramos e portóns). Entre 1854 e 1856 tivo lugar unha epidemia de [[cólera]] que mudou a fisionomía da cidade. Derribáronse os portais, que eran casas fortes, que daban acceso ás rúas Correría (casa forte dos Nanclares), Zapatería (casa forte dos Soto) e Ferrería (casa forte dos Abendaño) e que servían para protexer a cada gremio barrial. Á entrada da actual praza da Virxe Branca encontrábase o portal de Santa Clara, que estaba unido pola muralla ó [[Convento de San Antonio de Vitoria|Convento de San Antonio]]. No século XIX, e ante a evidencia de que a cidade estaba a quedarse pequena, planificouse un ensanche en estilo [[neoclásico]], e pouco a pouco a planificación da cidade foi dando a Vitoria a súa forma actual.