Emilio Eduardo Massera: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
arranxo categorías
m en Arxentina]] -> na Arxentina]]; cambios estética
Liña 1:
{{sen referencias|data=setembro de 2014}}
[[FileFicheiro:Emilio Eduardo Massera.png|thumb|Emilio Massera]]
'''Emilio Eduardo Massera''', nado en [[Estado do Paraná|Paraná]] o [[19 de outubro]] de [[1925]] e falecido en [[Buenos Aires]] o [[8 de novembro]] de [[2010]], foi un [[militar]] [[Arxentina|arxentino]]. Entre [[1976]] e [[1981]] formou parte, xunto con [[Jorge Rafael Videla]] e [[Orlando Ramón Agosti]], da [[xunta militar]] que depuxo á presidente [[María Estela Martínez de Perón]] e gobernou ''[[de facto]]'' a Arxentina durante o autodenominado ''[[Proceso de Reorganización Nacional]]''.
 
== Carreira militar ==
Massera ingresou na Escola Militar da Armada en [[1942]]; tras o seu egreso en [[1946]] sería alumno da [[Escola das Américas]] e do ''Interamerican Defence College'' de [[Washington, D.C.|Washington]], onde se formaría en guerra ''antisubversiva''. De regreso á Arxentina, escalou rangos na xerarquía da [[Armada Arxentina|Armada]] ata ser nomeado capitán da [[Fragata (buque)|fragata]] [[ARA Liberdade]]. O [[23 de agosto]] de [[1974]] obtivo o grao de [[almirante]], tras o retiro forzoso de boa parte da oficialidade da [[Armada Arxentina]], tras o cal foi nomeado [[comandante en xefe]] da mesma.
 
== Ditadura ==
 
O [[24 de marzo]] de [[1976]], Massera liderou xunto con Videla e Agosti o movemento golpista que derrocou á viúva de [[Juan Domingo Perón|Perón]], á fronte do goberno nacional desde o falecemento deste. Foi un dos principais promotores do plan de [[guerra sucia en Arxentina|''guerra sucia'']] co que a [[ditadura]] continuou a persecución dos movementos revolucionarios—[[Perón|peronistaperonistas]]s ou [[Karl Marx|marxistamarxistas]]s— e de toda forma de disidencia política. En 1977, o almirante declarou:
 
{{Cita|La crisis actual de la humanidad se debe a tres hombres. Hacia fines del siglo XIX, [[Karl Marx|Marx]] publicó tres tomos de ''[[O Capital|El Capital]]'' y puso en duda con ellos la intangibilidad de la propiedad privada; a principios del siglo XX, es atacada la sagrada esfera íntima del ser humano por [[Freud]], en su libro ''La interpretación de los sueños'', y como si fuera poco para problematizar el sistema de los valores positivos de la sociedad, [[Einstein]], en 1905, hace reconocer la teoría de la relatividad, donde pone en duda la estrutura estática y muerta de la materia|declaración ao diario ''La Opinión'', 25/11/77|}}
Liña 14:
O silenciamento da difusión de "ideas opostas á civilización occidental e cristiá" redundou na [[Desaparecidos pola ditadura arxentina|desaparición]] dunhas 30.000 persoas de distintos graos de militancia política, incluíndo un importante número de [[Movemento de Sacerdotes para o Terceiro Mundo|sacerdotes e monxas terceiromundistas]], a pesar do cal a relación de Massera coa [[Igrexa Católica]] foi sempre excelente. A [[Escuela Superior de Mecánica de la Armada]] (ESMA), baixo a dirección de Massera, foi un dos [[Centros clandestinos de detención]] máis grandes do país, onde se encarcerou sen xuízo previo, torturou e asasinou a miles de prisioneiros. Tamén subordinado de Massera era o capitán [[Alfredo Astiz]], alcumado ''o anxo louro'', que operou como infiltrado nas organizacións de protesta, entre elas as [[Nais de Praza de Maio]].
 
== Xuízo e condena ==
Massera separouse do goberno o [[16 de setembro]] de [[1978]], cando o triunvirato orixinal foi substituído polo encabezado por [[Roberto Viola]]. Tras o fin da ditadura, foi investigado polo organismo especificamente encargado da instrución sobre a ''guerra sucia'' e o terror de Estado, a [[CONADEP]]; O 16 de xaneiro de 1983, preséntase como candidato a Presidente da Nación polo Partido para a Democracia Social, pero o 21 de xuño do mesmo ano é detido polo Xuíz Federal Oscar Mario Salvi pola participación na desaparición do empresario Fernando Branca, esposo da amante do represor <ref>[http://www.24demarzo.gov.ar/html1983.htm http://www.24demarzo.gov.ar/html1983.htm]</ref>; o [[22 de abril]] de [[1985]] foi xulgado por violacións aos [[dereitos humanos]], asasinato, tortura e privación ilegal da liberdade, e condenado a prisión perpetua e perda do grao militar. Con todo, o [[29 de decembro]] de [[1990]] foi indultado polo entón presidente [[Carlos Saúl Menem]], e recuperou a liberdade ata [[1998]], cando foi novamente posto en prisión preventiva por causas relativas ao [[secuestro]] e denegación de identidade a menores durante o seu goberno, e polo ditado de ordes de tortura, fusilamento, confinamento en centros clandestinos e afogamento no mar de prisioneiros vivos. A orde ditada pola xuíz María Servini de Cubría baseábase en que a apropiación de menores e os restantes cargos imputados están considerados [[delito de lesa humanidade|delitos contra a humanidade]], polo que non son obxecto de [[prescrición]]; a apropiación ilexítima de bens dos desaparecidos, pola que non fora xulgado en 1985, incluír no sumario. O caso de Massera deu pé a numerosas accións legais, que levaron en [[2001]] ao xuíz federal Gabriel Cavallo a declarar anticonstitucionais as leis de [[Lei de Punto Final|Punto Final]] e [[Lei de Obediencia Debida|Obediencia Debida]], que paralizaran os xuízos contra militares de rango inferior ao de [[coronel]] durante os 15 anos anteriores.
 
En [[2004]], tras o estalido dun [[aneurisma cerebrovascular]], foi ingresado ao Hospital Militar de Bos Aires. As secuelas do mesmo levaron a que o [[17 de marzo]] de [[2005]] fose declarado incapaz por demencia e se suspendesen as causas na súa contra, non sen antes ser condenado nalgunhas das causas. As ordes de extradición levantadas polos gobernos [[España|español]], [[francia|francés]] e [[Alemaña|alemán]] na súa contra atópanse suspendidas pola mesma razón.
 
== Massera e P2 ==
O nome de Massera figuraba na listaxe de 963 integrantes que a policía italiana atopou en [[1981]] ao investigar as accións da loxia [[masón]]ica [[Propaganda 2]], da que tamén foran membros Perón, [[José Manuel Guiñazú]], [[José López Rega]] e numerosos industriais e políticos italianos, entre eles [[Silvio Berlusconi]]. A loxia, desde entón declarada ilegal polo goberno italiano e presuntamente disolta, estaba baixo a dirección de [[Licio Gelli]], un antigo operador de [[Mussolini]] durante a [[Segunda Guerra Mundial]] logo encargado pola [[CIA]] de manter unha rede clandestina de operacións anticomunistas; Gelli coñecería a Massera a través de [[Carlos Alberto Corti]], capitán da Armada e confidente deste último, e empregado o contacto para garantir a contratación dos multimillonarios gastos en equipamento militar&mdash;6.000 millóns de [[dólar estadounidense|dólares]] en dous anos&mdash; e o control de parte da prensa a través da compra por parte da editorial italiana Rizzoli da arxentina Editorial Abril. A cambio, facilitaría as relacións de Massera co Vaticano e Estados Unidos, e proporcionado os medios para canalizar cara ao exterior o diñeiro obtido de subornos e malversacións do tesouro público.
 
== Notas ==
{{Listaref|1}}
 
== Véxase tamén ==
=== Bibliografía ===
* {{Cita libro
| autor = Buongiorno, Piñeiro
Liña 35:
}}
 
=== Outros artigos ===
* [[Proceso de Reorganización Nacional]]
* [[Guerra sucia enna Arxentina]]
* [[Xuízo ás Xuntas]]
 
{{ORDENAR:Massera, Emilio Eduardo}}
 
[[Categoría:Historia da Arxentina]]
[[Categoría:Militares da Arxentina]]