|
O conxuro da queimada foi escrito por [[Mariano Marcos Abalo]] en 1967 e revisado en 1974<ref>{{Cita web |url=http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2005/08/09/3969952.shtml?idioma=galego|título=«O café na queimada é unha copia dos cataláns»|dataacceso=21-05-2008|autor=R. Queimaliños|data=09-08-2005|work= |editor=La Voz de Galicia}}</ref>.
<poem>
:{{Cita centrada |Mouchos, curuxas, sapos e bruxas.<br>
:Demos, trasgos e diaños, [...]}}
:espíritos das neboadas veigas.
:Corvos, píntegas e meigas:
:feitizos das menciñeiras.
:Podres ''cañotas'' furadas,
:fogar dos vermes e ''alimañas''.
:Lume das Santas Compañas,
:mal de ollo, negros meigallos,
:cheiro dos mortos, tronos e raios.
:Ouveo do can, pregón da morte;
:fociño do sátiro e pé do coello.
:Pecadora lingua da mala muller
:casada cun home vello.
:Averno de Satán e Belcebú,
:lume dos cadáveres ardentes,
:corpos mutilados dos indecentes,
:peidos dos infernais cus,
:''muxido'' da mar embravecida.
:Barriga inútil da muller solteira,
:falar dos gatos que andan á xaneira,
:guedella porca da cabra mal parida.
:Con este fol levantarei
:as chamas deste lume
:que asemella ao do Inferno,
:e fuxirán as bruxas
:da cabalo das súas vasoiras,
:índose bañar na praia
:das areas gordas.
:Oíde, oíde! os ruxidos
:que dan as que non poden
:deixar de queimarse na augardente
:quedando así purificadas.
:E cando esta beberaxe
:baixe polas nosas gorxas,
:quedaremos libres dos males
:da nosa alma e de todo embruxamento.
:Forzas do ar, terra, mar e lume,
:a vós fago esta chamada:
:se é verdade que ''tendes'' máis poder
:que a humana xente,
:''eiquí'' e agora, facede que os espíritos
:dos amigos que están fóra,
:participen con nós desta queimada.
</poem>
== Galería de imaxes ==
| 