Inocencio IV, papa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Lyon* -> Lión |
||
Liña 7:
Con ocasión da celebración do [[conclave]] para elixilo Papa, [[Federico II]] controlaba os arredores de Roma, sendo ''de facto'' quen dominaba os [[Estados Pontificios]]. Con esta situación pretendeu controlar a elección papal, ó que a maioría dos cardeais se opuxo. Elixido Inocencio IV, Federico II enviou emisarios para acodar a paz. Federico II fora proscrito por [[Gregorio IX]] e buscaba a toda costa un acordo coa Igrexa, pero sen renunciar ó seu poder e influencia nas decisións eclesiásticas. Pola súa parte, Inocencio era un home convencido de que o poder da Igrexa, e en concreto da figura papal, debía estar por riba dos gobernantes e os reis.
[[Ficheiro:Innocent IV - Council of Lyon - 002r detail.jpg|esquerda|200px|miniatura]]
Nesta situación, Inocencio esixiu de Federico o recoñecemento do dano que causara á Igrexa. Finalmente chegaron a un acordo o 31 de marzo de 1244. Nel restituíanse á Igrexa as súas posesións, especialmente os Estados pontificios, e liberábase ós prelados favorables ó Papa que mantiña presos o emperador. Aínda que firmara a paz con el mercede á mediación do rei de [[Francia]], sentiuse incómodo en Italia pola presenza da milicia imperial, e decidiu refuxiarse en [[
Morto Federico II en 1250, continuou a súa loita contra [[Conrado IV]], fillo e sucesor daquel, propoñendo para os alemáns a [[Guillerme de Holanda]]. Recuperou o [[Reino de Sicilia]] para o papado, ofrecéndoo sucesivamente a [[Ricardo de Cornwall]], irmán de [[Henrique III de Inglaterra]], ó seu fillo [[Edmundo Crouchback|Edmundo o Chepudo]] e a [[Carlos de Anjou]]. Todos o rexeitaron, mentres Conrado IV e [[Manfredo]] (bastardo de Federico II) controlaban pola forza das armas [[Nápoles]] e [[Sicilia]]. Á morte de Conrado, a posición do seu fillo Conradino era tan precaria que negociou co Papa. Por un tratado firmado en setembro de 1254, [[Apulia]] pasou a ser propiedade papal. O gobernante de Apulia, Manfredo, sospeitou da conduta do pontífice ó visitar a súa nova terra, polo que fuxiu cos sarracenos, que o axudaron a derrotar ás tropas papais en [[Foggia]] o 2 de decembro de 1254. Inocencio, enfermo, faleceu en Nápoles o 7 de decembro, como consecuencia do efecto que a noticia da derrota tivo na súa desastrada saúde.
|