Clero: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Francisco de Zurbarán 012.jpg|300px|miniatura|''San Boaventura no Concilio de Lyon''. [[Francisco de Zurbarán]], 1629.]]'''Clero''' é o nome colectivo que engloba de forma xeral aos homes que foron ordenados para o servizo relixioso, [[sacerdote]]s e [[diácono]]s. O nome individual é '''crego'''.

A oposición terminolóxica entre os ámbitos ''relixioso'' ([[vida consagrada]]) e ''clerical'' ([[ordes sagradas]]) dáse entre dous termos que teñen una gran parte do [[campo semántico]] en común, no uso habitual e en literatura. Aínda máis confusión ou [[equivocidade]] tería a terna [[clérigo|crego]]/[[eclesiástico]]/[[orde relixiosa|relixioso]]. A distinción entre os ''tria genera hominu'': ''praelati'', ''continentes'' e ''conjugati'' (clero secular, clero regular —ou vida consagrada— e [[laico]]s) víñase explicitando desde a [[Idade Antiga|Antigüidade Tardía]] e os primeiros séculos medievais por autores como [[Agostiño de Hipona|Santo Agostiño]] e [[Gregorio I, papa|San Gregorio o Grande]].<ref>Serverat, Vicent (2007): "Sobre algunas tríadas sociales en la Hispania medieval: de Isidoro de Sevilla a Rodrigo Sánchez de Arévalo", in ''Revista de Literatura Medieval'' '''19''', p. 222. Cita como referencia a Yves Congar (1968): "Les laïcs et l'ecclésiologie des "ordines" chez les théologiens des XIe et XIIe siècles", in ''I laici nella "societas christiana" dei secoli XI et XII''. Milan, pp. 83-117</ref>

Jonathan Sacks, xefe dos [[Rabino]]s do [[Reino Unido]]; Mustafá Cerić, Gran Muftí de [[Bosnia e Herzegovina|Bosnia]] e Jim Wallis, cristián evanxélico e líder político [[EUA|estadounidense]], en [[2009]],<ref>É ''asesor relixioso'' do presidente Barak Obama.</ref> no Foro Eonómico Mundial en [[Davos]], [[Suíza]].]]O termo deriva de ''clérigocrego'', do [[latín|latín eclesiástico]] ''clericus'', que significa 'home de igrexa', á súa vez derivado do [[lingua grega|grego antigo]] κλῆρικός ''klērikós'', que designaba, entre outras cousas, o 'conxunto dos eclesiásticos' (dunha igrexa, dun país, dunha cidade), voz derivada de κλῆρος, ''klēros'', 'sorte', 'o que se obtén por sorte' ou, metaforicamente, 'herdanza' e tamén 'eclesiástico' (por seren estes os herdeiros da misión instaurada por [[Cristo]] na Terra).

No rito romano, a tonsura era un requisito previo para recibir calquera das ordes maiores ou menores. A tonsura suprimiuse (así como tamén a orden menor do [[subdiaconado]]) despois do [[Concilio Vaticano II]].<ref>Paulo VI, Carta apostólica (''motu proprio'') ''Ministeria quaedam'' números 2–4, 64 AAS 529 (1972).</ref> Agora, o estado clerical está ligado á recepción do diaconado.<ref>''Ministeria quaedam'' nº 1; CIC Canon 266 §&nbsp;1.</ref> <ref>CIC, siglas de ''Codex Iuris Canonici'' (Código de Dereito Canónico).</ref> As [[Ordes menores]] aínda existen nas [[igrexas católicas orientais]], e os que sse reciben son 'cérigoscregos menores'.<ref>CCEO Canon 327; George Nedungatt, ''Clerics'', in ''A Guide to the Eastern Code'' 255, 260 (2002).</ref> <ref>CCEO son as siglas de ''Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium'' (Código dos Cánons das Igrexas Orientais).</ref> O uso da palabra "clérigocrego" tamén é apropiado para os clérigoscregos menores tonsurados das [[Igrexa Ortodoxa|Igrexas Ortodoxas]] co fin de non confundir cor ordes como a do ''lector'' na Igrexa Oriental, ou para aqueles que non son tonsurado aínda e non teñen ordes menores ou maiores. Neste este sentido foi no que a palabra entrou na lingua árabe, máis comunmente no [[Líbano]], desde o francés, como ''kleriki'' (ou, alternativamente, ''cleriki'') que significa [[seminario|"seminarista"]]. Isto está en consonancia cos conceptos ortodoxos do clero, que tamén se refiren a aqueles que aínda non recibiron, ou non planexan recibir, o diaconado.

O termo deriva de clérigocrego,<ref name=cathenc/> xa que na época medieval o clero era un dos poucos grupos que podían ler e, polo tanto, a miúdo foron empregados para facer a contabilidade e traballos similares.

No [[Catolicismo]] o clero inclúe relixiosos de diverso tipo, desde o [[sacerdote]] dunha pequena [[Parroquia (relixión)|parroquia]] ao [[bispo]] dunha [[diocese]], desde o [[monxe]] dunha [[abadía]] á a alta xerarquía da Igrexa de [[Roma]]. É clérigocrego calquera que reciba as ordes sagradas do [[sacerdocio]] ou do [[diaconado]]; polo tanto os relixiosos non ordenados (como os irmáns salesianos, ou os de La Salle, entro outros) non forman parte do clero, pero si da Igrexa, ao igual que todos os [[bautismo|bautizados]]. Debido a isto, as relixiosas ([[monxa]]s) non forman parte do clero, porque tanto na Igrexa Católica como na Ortodoxa, e nas demais igrexas orientais, non existe o sacerdocio feminino.