Historia da música: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Elisardojm (conversa | contribucións)
Igor Stravinskii
Liña 18:
O [[século XIX]], e en concreto o [[Romanticismo]], coa súa mirada cara ao pasado, deu un impulso moi notable a esta '''historia da música''' nada o século [[século XVIII|anterior]] no contexto da [[Ilustración]]. O Romanticismo (e máis tarde o [[positivismo]]) impulsou estudos históricos musicais mediatizados polo concepto do [[xenio]], e en concreto do xenio creador, compositor. O principal centro de interese eran as obras que o [[análise musical]] da época -aplicando a ideoloxía da obra de arte autónoma- consideraba 'obras mestras' do pasado, e, por extensión, as biografías dos seus autores.
 
Por iso, ao longo de boa parte do século XIX e do [[século XX]], a historia da música (clásica europea) foi, máis ben, unha historia da composición, cunha dedicación menor non só a outros fenómenos senón tamén ás implicacións sociais e culturais completas e reais destes procesos compositivos. Tamén por iso, a miúdo, esta disciplina sentiuse máis atraída polo estudo de fenómenos minoritarios que implicaban músicas que a [[teoría musical]] e a [[análise musical]] consideraban 'de calidade', que non polo estudo doutros fenómenos con maior relevancia social, pero referidos a uns produtos musicais que non gozaban deste prestixio. Isto explica que a historia da música do século XX pase moito máis a miúdo por [[Arnold Schönberg]] ou [[ÍgorIgor StravinskiStravinskii]], por poñer algúns exemplos, que polo [[música pop|pop]] e o [[música rock|rock]]. Aínda que ao longo do século XX hai exemplos de estudos de historia da música feitos cunha visión ampla, si é certo que a simbiosis de disciplinas como a etnomusicoloxía e os estudos culturais coa musicoloxía histórica fixo que unha parte significativa dos estudos de historia da música das últimas décadas se levasen a cabo cun alcance moito máis amplo, e que se suscitasen máis estudos da historia da [[música popular]].
 
[[Susan McClary]] sinalou que a miúdo pareceu coma se os posicionamentos [[postmodernidade|posmodernos]] e críticos que impregnaron outras disciplinas das [[ciencias sociais]] non conseguisen facer o mesmo na historia da música e que os avances metodolóxicos a miúdo xeneralizábanse cando noutras ciencias sociais xa resultaban pasados por outros posicionamentos xa máis actualizados. E isto é unha consecuencia máis da ideoloxía da obra da arte autónoma.<ref>Unha reflexión interesante e non exenta de humor sobre como esta ideoloxía xermánica decimonónica entorpecio o desenvolvemento de disciplinas musicais diversas pódese ler en: Schippers , H. (2004). Blame it on the Irmáns! - A cross-cultural invitation to revisar the Foundations of training profesional Musicians. In Orlando Musumeci (ed.),< Preparing Musicians Making New Sounds Worlds (pp. 199-208). Barcelona: ISME/ESMUC.</ref>