Músculo cardíaco: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Bot: Cambio o modelo: Cite journal |
||
Liña 22:
[[Ficheiro:A single cardiomyocyte beating, five days after purification from cell culture.ogv|miniatura|Unha célula cardíaca illada latexando.]]
O '''músculo cardíaco''' ou '''tecido muscular estriado cardíaco''' é un tipo de [[músculo estriado]] que constitúe a parede muscular do corazón ou '''miocardio''', e que é responsable da contracción do corazón e bombeo de sangue. O músculo cardíaco é un dos tres grandes tipos de músculo; os outros dous son o [[músculo estriado esquelético]] e o [[músculo liso]]. Todos eles se forman no proceso da [[mioxénese]]. As células que forman o músculo cardíaco chámanse '''cardiomiocitos''', miocardiocitos, células musculares cardíacas, fibras musculares cardíacas ou [[miocito]]s cardíacos. Estas células conteñen un só núcleo, a diferenza das do músculo esquelético, que son multinucleadas.<ref>{{
== Miocardio ==
Liña 73:
=== Cardiomiocitos ===
As células musculares cardíacas, cardiomiocitos, miocardiocitos ou miocitos cardíacos<ref name="Kühnel2003">{{Cita libro |author=Wolfgang Kühnel|title=Color atlas of cytology, histology, and microscopic anatomy |url=http://books.google.com/?id=wUFAGmVN_aMC&pg=PA172 |accessdate=18 April 2010|date=1 January 2003 |publisher=Thieme |isbn=978-3-13-562404-4 |pages=172–}}</ref> <ref name="SeifterRatner2005">{{Cita libro|author1=Julian Seifter |author2=Austin Ratner |author3=David Sloane |title=Concepts in medical physiology |url=http://books.google.com/?id=A8H_9S4E0I4C&pg=PA201 |accessdate=18 April 2010|date=1 October 2005 |publisher= Lippincott Williams & Wilkins |isbn=978-0-7817-4489-8 |pages=201–}}</ref> están cheas de [[miofibrila]]s, que forman sarcómeros e bandas estriadas e conteñen un só núcleo (situado no centro da célula e non preto do sarcolema) e unha densidade moi grande de [[mitocondria]]s, que producen a enerxía que necesitan para que funcionen e fanas resistentes á fatiga. Os cardiomiocitos conteñen [[vimentina]] e [[desmina]], gotiñas lipídicas e [[lipofuscina]] e son máis ricas en [[glicóxeno]] que as fibras musculares esqueléticas.<ref name="pmid16940012">{{
=== Estriación ===
Liña 80:
=== Túbulos T ===
Os túbulos T son invaxinacións do sarcolema. Unha diferenza histolóxica entre o músculo cardíaco e o esquelético é que os túbulos T do músculo cardíaco son maiores e de máis diámetro e discorren lateralmente aos [[disco Z|discos Z]] (ou liña Z). Nas cardíacas hai menos túbulos T que nas células musculares esqueléticas. A chamada '''díada''' é unha estrutura dos [[miocito]]s cardíacos situada na liña Z do sarcómero. Está composta or un só túbulo T emparellado cunha cisterna terminal do [[retículo sarcoplásmico]]. A díada xoga un importante papel no [[acoplamento excitación-contracción]] ao xustapoñer un punto de entrada para o potencial de acción preto da fonte de ións Ca<sup>2+</sup>. Deste xeito, a onda de [[despolarización]] pode estar acoplada coa contracción do músculo cardíaco mediada por calcio por medio do mecanismo de esvaramento de filamentos. O músculo cardíaco forma estas díadas en vez das tríadas que se forman no músculo esquelético entre o retículo sarcoplásmico e e os túbulos T. Os túbulos T son fundamentais para o acoplamento excitación-contracción. Recentemente, rexistráronse opticamente os potenciais de acción dos túbulos T.<ref>{{
=== Discos intercalares ===
Liña 86:
O [[sincitio]] cardíaco é unha rede de cardiomiocitos individualizados conectados uns a outros por [[disco intercalar|discos intercalares]] que permiten unha rápida transmisión dos impulsos eléctricos a través da rede de células, facendo que funcionen como un sisncitio fisiolóxico que orixina a contracción coordinada do miocardio. Hai un '''sincitio atrial''' e un '''sincitio ventricular''' que están conectados por fibras cardíacas.<ref name="MoiniMoini2011">{{Cita libro|author1=Jahangir Moini|author2=Professor of Allied Health Everest University Indialantic Florida Jahangir Moini|title=Anatomy and Physiology for Health Professionals|url=http://books.google.com/books?id=Z-QTQh1Fg8wC&pg=PA213|date=4 April 2011|publisher=Jones & Bartlett Publishers|isbn=978-1-4496-3414-8|pages=213–}}</ref> A resistencia eléctrica nos discos intercalares é moi baixa, o que permite a libre difusión de ións. A facilidade do movemento de ións ao longo dos eixes de fibras do músculo cardíaco é tan grande que os potenciais de acción poden viaxar doadamente dunha célula cardíaca á seguinte, tendo que vencer só unha pequena resistencia. Ambos os sincitios obedecen a [[lei de todo ou nada]].<ref name="Khurana2005">{{Cita libro|author=Khurana|title=Textbook Of Medical Physiology|url=http://books.google.com/books?id=M6vviWpZ0LsC&pg=PA247|date=1 January 2005|publisher=Elsevier India|isbn=978-81-8147-850-4|pages=247}}</ref>
Os discos intercalares son estruturas adherentes complexas que conectan os cardiomiocitos a un sincitio electroquímico (nas fibras do músculo esquelético fórmase un sincitio multicelular durante o desenvolvemento embrionario dos mamíferos). Os discos son responsables principalmente da transmisión da forza durante a contracción muscular. Os discos intercalares constan de tres tipos de [[unión celular|unións celulares]], que son: [[unión adherente|unións adherentes]] que ancoran o filamento de actina, [[desmosoma]]s que ancoran [[filamento intermedio|filamentos intermedios]], e [[unión comunicante|unións comunicantes]]. Facilitan que os potrenciais de acción se propaguen polas células cardíacas ao permitir que pasen os ións dunha célula a outra, producindo a despolarización do músculo cardíaco. Porén, novos estudios de bioloxía molecular detallados cambiaron a idea tradicional da composición dos discos e mostraron inequivocamente que os discos intercalares constan na súa maior parte dunhas unións adherentes de tipo mixto denominadas áreas compostas (''[[area composita]]''), que representan unha mestura dos desmosomas típicos e de proteínas de ''[[fascia adhaerens]]'' (diferentes das ''[[zonula adhaerens]]'' que se observan en diversos [[epitelio]]s).<ref>{{
Vistos con [[microscopio óptico]], os discos intercalares parecen liñas delgadas, normalmente tinguidas de cor escura que separan as células musculares cardíacas adxacentes. Os discos intercalares discorren perpendicularmente á dirección das fibras musculares. Con microsopio electrónico, a traxectoria dos discos intercalares parece máis complexa. A baixos aumentos, poden parecer como unha estrutura enroscada densa aos electróns que cobre a zona onde se localiza a liña Z escura. A moitos aumentos, parecen aínda máis retortos, e en sección lonxitudinal presentan áreas lonxitudinais e transversais.<ref>[http://www.bu.edu/histology/p/22501loa.htm BUHistology image:22501loa] from Vaughan, Deborah (2002). A Learning System in Histology: CD-ROM and Guide. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-515173-2.</ref>
Liña 95:
=== Rexeneración das células do músculo cardíaco ===
[[Ficheiro:Dogcardiacmuscle400.jpg|miniatura|250px|Músculo cardíaco de can (400X).]]
Ata recentemente, críase que as células do músculo cardíaco non se podían rexenerar. Mais, un estudo publicado en 2009 na revista ''[[Science]]'' contradí esta idea.<ref>{{
Unha maneira mediante a cal ten lugar a rexeneración dos cardiomiocitos é pola división de cardiomiocitos preexistentes durante o proceso normal de envellecemento.<ref>{{
Baseándose no papel natural das células nais na rexeneración dos cardiomiocitos, os investigadores e médicos teñen cada vez maior interese no uso destas células para rexenerar o tecido danado. Demostrouse que varias liñaxes de células nais poden diferenciarse en cardiomiocitos, como as [[célula nai hematopoética|células nais da medula ósea]]. Por exemplo, nun estudo transplantáronse células da medula ósea, nas que estaba incluída unha poboación de células nais, ao lado dunha zona onde se producira un infarto nun modelo de ratos. Nove días despois da cirurxía, atopouse que se formara unha nova banda de miocardio rexenerado.<ref>{{
== Importancia clínica ==
| |||