Músculo esquelético: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Cambio o modelo: Cite book |
m Bot: Cambio o modelo: Cite journal |
||
Liña 44:
Empréganse moitos métodos para a tipificación das fibras musculares, e é corrente que haxa unha certa confusión entre os métodos entre os non expertos. Dous métodos que se confunden habitualmente son a marcaxe histoquímica para a actividade [[ATPase]] da miosina e a marcaxe [[inmunohistoquímica]] para o tipo de miosina de cadea pesada (MHC). A actividade ATPase da miosina denomínase normalmente e de forma correcta simplemente como "tipo de fibra", e orixínase dos ensaios directos da actividade ATPase en varias condicións (por exemplo, de [[pH]]).<ref name="MacIntoshGardiner2006">{{Cita libro|last1=MacIntosh|first1=Brian R.|last2=Gardiner|first2=Phillip F.|last3=McComas|first3=Alan J.|title=Skeletal Muscle: Form and Function|url=http://books.google.com/books?id=-EfxEhSFaMYC&pg=PA151|year=2006|publisher=Human Kinetics|isbn=978-0-7360-4517-9}}</ref> A marcaxe da cadea pesada da miosina denomínase con máis exactitude "tipo de fibra MHC", por exemplo "fibras MHC IIa", e orixínase da determinación de diferentes [[isoforma]]s de MHC.<ref name="MacIntoshGardiner2006" /> Estes métodos están moi relacionados fisioloxicamente, xa que o tipo MHC é o principal determinante da actividade ATPase. Póren, ningún destes métodos de tipificación é de natureza directamente metabólica, e non salienta directamente a capacidade oxidativa ou glicolítica da fibra. Cando se fai referencia xenericamente a fibras de "tipo I" ou de "tipo II", isto máis exactamente fai referencia á suma de tipos de fibras numéricos (I fronte a II) avaliadas pola marcaxe da actividade ATPase da miosina (por exemplo, fibras de "tipo II" quere dicir de tipo IIA + tipo IIAX + tipo IIXA... etc.).
A táboa que segue mostra a relación que hai entre estes dous métodos, limitada aos tipos de fibras humanas. Nótese a escritura con maiúscula de subtipos utilizada na tipificación de fibras pola ATPase fronte á tipificación MHC en minúscula, e que algúns tipos clasificados pola actividade ATPase conteñen en realidade moitos tipos MHC. Ademais, '''en humanos non se expresan os subtipos B nin b por ningún dos métodos'''.<ref name="pmid7545970">{{
{| class="wikitable" style="margin: 1em auto 1em auto;"
|+ '''Tipos de fibras polo método da ATPase e do MHC<ref name="MacIntoshGardiner2006" /><ref name="pmid10998639">{{
|-
! scope="col" width="90px"| Tipos pola ATPase
Liña 67:
|}
Outros tipos de métodos de tipificación das fibras están delineados menos formalmente, e existen en máis dun espectro. Tenden a estar enfocados máis ás capacidades metabólicas e funcionais (é dicir, oxidativa fronte a [[glicolítica]], de tempo de contracción rápido fronte a lento). Como xa se indicou, a tipificación de fibras pola ATPase ou a MHC non mide directamente ou determina esas características. Porén, moitos dos métodos están ligados mecanicamente, mentres que outros están correacionados ''in vivo''.<ref name="pmid5472111">{{
Debido a estes tipos de relacións, as fibras de tipo I e II teñen propiedades metabólicas, contráctiles e de unidade motora relativamente diferentes. A táboa que segue diferencia estes tipos de propiedades. Porén, debe terse presente que este tipo de propiedades (aínda que dependan en parte das propiedades das fibras individuais) tenden a ser só relevantes e a ser medidas a nivel de [[unidade motora]] e non de fibra individual.<ref name="MacIntoshGardiner2006" />
Liña 186:
Para investigar as propiedades do músculo esquelético utilízanse moitas técnicas. A [[estimulación muscular eléctrica]] utilízase para determinar a forza e velocidade de contracción a diferentes frecuiencias de estimulación, o que está relacionado coa composición de tipos de fibras e a mestura das mesmas nun determinado grupo muscular. As probas de músculos in vitro utilízanse para unha caracterización máis completa das propiedades do músculo.
A actividade eléctrica asociada coa contracción muscular mídese por [[electromiografía]] (EMG). A EMG é unha técnica común utilizada en moitas disciplinas das ciencias do exercicio e a rehabilitación. O músculo esquelético ten dúas respostas fisiolóxicas: relaxación e contracción. Os mecanismos para que teñan lugar xeran unha actividade eléctrica medida por EMG. A EMG pode medir o potencial de acción dun músculo esquelético, o cal se produce por [[hiperpolarización]] dos [[axón]]s motores a partir dos impulsos nerviosos enviados ao músculo. A EMG utilízase para saber se o músculo estudado está sendo activado, a cantidade de forza xerada, e tamén como un indicador da [[fatiga muscular]].<ref name="pmid24319999">{{
B. K. Pedersen e os seus colegas demostraron que o músculo funciona en parte como un órgano endócrino ao segregar moléculas reguladoras como [[citocina]]s e outros [[péptido]]s, agora chamados [[miocina]]s. As miocinas crese que son mediadores nos beneficios para a saúde que ten o exercicio.<ref>Pedersen BK. "Muscle as a secretory organ." American Physiological Society. Compr Physiol 3:1337-1362, 2013. http://www.inflammation-metabolism.dk/index.php?pageid=21&pmid=23897689</ref>
| |||