Depuración de augas residuais: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
corrixo perxudicar por prexudicar |
m Bot: Cambio o modelo: Cite journal |
||
Liña 80:
Outro tipo de sistema de depuración para plantas pequenas é o que utiliza lagoas aireadas.<ref>Maine Department of Environmental Protection. Augusta, ME. [http://www.lagoonsonline.com "Aerated Lagoons – Wastewater Treatment."] Maine Lagoon Systems Task Force. Accessed 2010-07-11.</ref>
Moitos procesos de oxidación biolóxica para tratar augas residuais industriais teñen en común o uso de oxíeno (ou aire) e a acción microbiana. Estas lagoas de superficie aireada retiran un 80-90% da [[DBO]] con tempos de retención de 1 a 10 días.<ref name=Basin>{{
Nun sistema de lagoas aireadas, os aireadores teñen dúas funcións: transfiren á lagoa o aire necesario para as reaccións de oxidación biolóxica, e realizan o mesturado necesario para dispersar o aire e facilitar o contacto entre os reactantes (é dicir, oxíxeno, as augas residuais e os microbios). Xeralmente, os aireadores de superficie flotantes fanse funcionar de modo que movan unha cantidade de aire equivalente a de 1,8 a 2,7 kg de O<sub>2</sub>/[[watio-hora|kW·h]]. Porén, non proporcionan unha mestura tan boa coma a que se acada normalmente nos sistemas de lodos activados e, por tanto, as lagoas aireadas teñen menor rendemento.<ref name=Basin/>
Liña 150:
A [[cloración da auga]] é a forma máis común de desinfección das augas residuais polo seu baixo custo e efectividade. Ten a desvantaxe de que a cloración de materia orgánica residual pode orixinar compostos [[organoclorado]]s, que poden ser carcinoxénicos ou daniños para o medio ambiente. O cloro residual ou as cloraminas poden tamén clorar materias orgánicas no medio acuático natural. Ademais, o cloro é tóxico para as especies acuáticas, e o efluente que se vai verter debe ser quimicamente desclorado, para o que hai que realizar un complexo e custoso tratamento.
A [[luz ultravioleta]] (UV) pode utilizarse en lugar do cloro, iodo e outros produtos químicos. Como non se utilizan substancias químicas, a auga tratada non ten efectos prexudiciais para os organismos que despois a consuman ou vivan nela. A radiación UV causa danos na estrutura xenética das bacterias, [[virus]], e outros [[patóxeno]]s, facendo que non se poidan reproducir. As principais desvantaxes da desinfección UV son que se precisará un frecuente mantemento das lámpadas e a necesidade de que o efluente estea fortemente tratado para asegurar que os microorgsanismos diana non están protexidos ou apantallados da radiación UV (é dicir, os sólidos presentes no efluente tratado poden protexer aos microorganismos da luz ultravioleta).<ref>{{
A desinfección tamén se pode facer con [[ozono]]. O ozono (O<sub>3</sub>) xérase facendo pasar oxíxeno (O<sub>2</sub>) a través dun potencial eléctrico de alta [[voltaxe]], o que orixina que se una a el un terceiro átomo de oxíxeno formando o O<sub>3</sub>. O ozono é moi inestable e reactivo e oxida a maioría dos materiais orgánicos cos que se pon en contacto, destruíndo así moitos microorganismos patóxenos. O ozono é considerado máis seguro que o cloro porque, a diferenza deste, que ten que ser almacenado nun lugar (e é moi velenoso se hai un escape accidental), o ozono xérase no mesmo lugar a medida que se precisa. A ozonación tamén produce menos subprodutos de desinfección que a cloración. Unha desvantaxe é que a desinfección con ozono ten un custo maior.
=== Control dos cheiros ===
Os cheiros emitidos nas estacións depuradoras de augas residuais son bastante fedorentos e son unha indicación de condicións anaeróbicas ou "sépticas".<ref>{{
As [[bomba de sólidos de alta densidade|bombas de sólidos de alta densidade]] son moi adecuadas para reducir os cheiros ao faceren a conversión dos lodos a través de tuberías pechadas hermeticamente.
Liña 214:
:* Dominados por [[bacteria]]s.
* Os estanques de lodos son estanques aeróbicos, xeralmente de 2 a 5 metros de profundidade, que reciben lodos primarios dixeridos anaerobicamente, ou lodos secundarios activados baixo a auga.
:* As capas superiores están dominadas por algas. <ref>{{
=== Efectos biolóxicos ===
Liña 221:
A limitación de fósforo é un posible resultado do tratamento das augas residuais e orixina un [[plancto]] dominado por [[flaxelados]], especialmente en verán e outono.<ref>Edmondson, W.T. (1972). "Nutrients and Phytoplankton in Lake Washington." in ''Nutrients and Eutrophication: The Limiting Nutrient Controversy.'' American Society of Limnology and Oceanography, Special Symposia. Vol. 1.</ref>
Ao mesmo tempo noutro estudo sobre vertidos de augas tratadas nos madios mariños encontráronse altas concentracións de nutrientes ligadas a efluentes de augas residuais. As altas concentracións de nutrientes fan que haxa unhas concentracións altas de [[clorofila a]], que é unha indicación da produción primaria en ambientes mariños. Unha alta produción primaria significa elevadas poboacións de [[fitoplancto]] e moi probablemente altas poboacións de zooplancto porque o zooplancto se alimenta do fitoplancto. Porén, o efluente que se verte en sistemas mariños tamén produce unha maior inestabilidade das poboacións.<ref>{{
Un estudo levado a cabo en [[Reino Unido]] atopou que a calidade do efluente afectaba á vida planctónica das augas que estaba en contacto directo co efluente. Os efluentes avoltos, de baixa calidade non conteñen [[protozoo]]s [[ciliados]] ou só conteñen unhas poucas especies en pequenas cantidades. Por outra parte, os efluentes de grande calidade contiñan unha ampla variedade de protozoos ciliados en grandes cantidades. Segundo estes datos, parece pouco probable que algún compoñente dos efluentes industriais teña por si mesmo efectos daniños sobre as poboacións dos protozoos en plantas de lodos activados.<ref>{{
A tendencia do plancto de ter grandes poboacións preto dos vertidos de augas residuais tratadas está en contraste coa tendencia das bacterias. Nun estudo feito sobre ''[[Aeromonas]]'' spp. a maior distancia da fonte de augas residuais, maior cambio se observaba nos ciclos estacionais. Esta tendencia é tan forte que a localización máis afastada do vertido estudada en realidade presentaba unha inversión do ciclo de ''Aeromonas'' spp. en comparación co dos [[coliforme fecal|coliformes fecais]]. Como hai un patrón predominante nos ciclos que ocorren simultaneamente en todas as estacións, iso indica que hai factores estacionais (temperatura, radiación solar, fitoplancto) que controlan a poboación bacteriana. A especie dominante nos efluentes cambia de ''Aeromonas caviae'' en inverno a ''Aeromonas sobria'' en primavera e outono, mentres que a especie dominante no fluxo entrante é ''Aeromonas caviae'', de forma constante en todas as estacións do ano.<ref>{{
== O déficit mundial no tratamento das augas residuais ==
|