Citocromo: Diferenzas entre revisións

Os citocromos foron descritos inicialmente en 1884 por MacMunn como [[pigmento]]s respiratorios (miohematina ou histohematina).<ref name=MacMunn>{{citeCita journalpublicación periódica | doi = 10.1098/rstl.1886.0007 | jstor = 109482 | pages = 267–298 | author1 = Mac Munn, C. A | issue = 0 | title = Researches on Myohaematin and the Histohaematins | journal = Philosophical Transactions of the Royal Society of London | volume = 177 | publisher = The Royal Society | year = 1886}}</ref> Na década de 1920, [[David Keilin|Keilin]] redescubriu estes pigmentos respiratorios e denominounos citocromos, ou “pigmentos celulares”, e clasificou estas hemoproteínas baseándose na posición da súa banda de absorción de enerxía máis baixa no estado reducido, como

citocromos ''a'' (605&nbsp;nm), ''b'' (~565&nbsp;nm), e ''c'' (550&nbsp;nm). As sinaturas espectroscópicas UV-visible dos hemos aínda se usan para identificar os tipos de [[hemo]] desde o estado ligado a bis piridina reducido, é dicir, o método hemocromo piridina. En cada un dos tipos de citocromo, ''a'', ''b'', ou ''c'', os primeiros citocromos descubertos son numerados consecutivamente, por exemplo, cyt ''c'', cyt ''c₁'', e cyt ''c₂'', e os exemplos máis recentes desígnanse polo seu máximo de banda R do estado reducido, por exemplo cyt ''c₅₅₉''.<ref name="pmid14871137">{{citeCita journalpublicación periódica | author = Reedy, C. J. & Gibney, B. R. | title = Heme protein assemblies | journal = Chem Rev | volume = 104 | issue = 2 | pages = 617–49 |date=February 2004 | pmid = 14871137 | doi = 10.1021/cr0206115 | url = }}</ref>