Vitamina D: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Cambio o modelo: Cite journal; cambios estética
m Bot: Cambio o modelo: Cite news
Liña 137:
 
==== Esclerose múltiple ====
A vitamina D parece ter un efecto protector contra a [[esclerose múltiple]].<ref name=MS2010>{{Cita publicación periódica|last=Ascherio|first=A|coauthors=Munger, KL, Simon, KC|title=Vitamin D and multiple sclerosis.|journal=Lancet neurology|date=2010 Jun|volume=9|issue=6|pages=599-612|pmid=20494325}}</ref> A hipótese inicial para explicalo estaba baseada no feito de que a esclerose múltiple dáse nunha alta proporción nas rexións do mundo nas que hai longos períodos con poucas horas de luz solar (pero parece que a síntese de vitamina D non está ligada coa latitude na que se viva), pero agora hai outras evidencias que o apoian.<ref name=MS2010/> Porén, non se sabe se a suplementación con vitamina D durante a preñez pode diminuír a probabilidade de que os nenos desenvolvan máis tarde esclerose múltiple. <ref>{{citeCita newsnovas|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/7871598.stm|title=Vitamin D helps control MS gene |publisher=BBC News |date=5 February 2009 |accessdate=2010-03-25}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.mssociety.ca/en/research/medmmo_20090205.htm |title=Genetic Study Supports Vitamin D Deficiency as an Environmental Factor in MS Susceptibility. Multiple Sclerosis Society of Canada. 5 February 2009 |publisher=Mssociety.ca |accessdate=2010-03-25}}</ref>
 
==== Outros ====
Liña 198:
* Fígado de vaca, cocido, 100 g (3.5&nbsp;oz), proporciona 15&nbsp;IU (0,15 IU/g)
* Aceites de fígado de peixe, como o [[aceite de fígado de bacallau]], 1 cullerada (15 mL) proporciona 1360 IU (90,6 IU/mL)
* Fungos e lévedos irradiados con luz ultravioleta. Son as únicas fontes significativas coñecidas de vitamina D para os vexetarianos puros (veganos).<ref name=Bowerman>{{citeCita newsnovas|url=http://articles.latimes.com/2008/mar/31/health/he-eat31 |title=If mushrooms see the light |work= [[Los Angeles Times]] |date=2008-03-31 |accessdate=2010-03-25|first=Susan|last=Bowerman}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica |pmid=19281276 |year=2009 |last1=Koyyalamudi |first1=SR |last2=Jeong |first2=SC |last3=Song |first3=CH |last4=Cho |first4=KY |last5=Pang |first5=G |title=Vitamin D2 formation and bioavailability from Agaricus bisporus button mushrooms treated with ultraviolet irradiation |volume=57 |issue=8 |pages=3351–5 |doi=10.1021/jf803908q |journal=J Agric Food Chem}}</ref> A exposición dos fungos ''Agaricus bisporus'' á luz UV proporciona un incremento no contido de vitamina D nunha porción de 100 g (á plancha) desde un valor inicial de 14 IU (que equivalen a 0,14 IU/g) se non se expón á luz UV ata un valor final de 500 IU (equivalentes a 5 IU/g) despois de ser exposto á luz UV.<ref>{{cite web|url=http://www.nal.usda.gov/fnic/foodcomp/search/index.html |title=USDA nutrient database – ''use the keyword 'portabella' and then click submit''}}</ref>
 
== Historia ==
En 1913 os investigadores norteamericanos [[Elmer McCollum]] e [[Marguerite Davis]] descubriron unha substancia no [[aceite de fígado de bacallau]] , que máis tarde recibiría o nome de "vitamina A". O doutor británico [[Edward Mellanby]] decatouse de que os cans que eran alimentados con aceite de fígado de [[bacallau]] non desenvolvían o raquitismo, e concluíu que a vitamina A, ou algún factor estreitamente asociado, podía previr esta doenza. En 1921, Elmer McCollum ensaiou con aceite de fígado de bacallau no cal fora previamente destruída a vitamina A. Ese aceite modificado curaba igualmente aos cans enfermos, polo que McCollum concluíu que o factor presente no aceite de fígado de bacallau era o responsable da curación do raquitismo e distinto da vitamina A. Chamoulle vitamina D porque era a cuarta vitamina á que se lle daba nome. <ref>{{cite web|url=http://www.thestar.com/printarticle/239341 |title=Age-old children's disease back in force |publisher=Thestar.com |date=2007-07-25 |accessdate=2010-08-24}}</ref><ref>{{citeCita newsnovas|url=http://articles.latimes.com/2006/jul/24/health/he-esoterica24|author = Elena Conis |title=Fortified foods took out rickets |work=[[Los Angeles Times]] |date=2006-07-24 |accessdate=2010-08-24}}</ref><ref>McClean, Franklin C.; Budy, Ann M. "Vitamin A, Vitamin D, Cartilage, Bones, and Teeth" in Harris, Robert S. (1963). ''Vitamins and Hormones'', volume 21, pp. 51–52. London: Academic Press [http://books.google.com/books?id=gGb7vm2SapcC&lpg=PA52&pg=PA51#v=onepage Partial view] at [[Google Books]].</ref> Non se sabía inicialmente que, a diferenza doutras vitaminas, a vitamina D podía ser sintetizada polos humanos expoñéndose á luz ultravioleta.
 
En 1923, estableceuse que cando o [[7-deshidrocolesterol]] é irradiado con luz, producíase unha forma de vitamina liposoluble (agora coñecida como D<sub>3</sub>). [[Alfred Fabian Hess]] dixo que "luz igual a vitamina D."<ref>[http://www.beyonddiscovery.org/content/view.txt.asp?a=414 "Unraveling The Enigma Of Vitamin D"] [[United States National Academy of Sciences]]</ref> [[Adolf Otto Reinhold Windaus|Adolf Windaus]], da [[Universidade de Göttingen]] en Alemaña, recibiu o [[Premio Nobel de Química]] en 1928, polo seu traballo sobre os [[esterol|esterois]] e a súa conexión coas vitaminas.<ref>{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1928/windaus-bio.html |title=Adolf Windaus - Biography |publisher=Nobelprize.org|date=2010-03-25 |accessdate=2010-03-25}}</ref> Na década de 1930 clarificou máis a estrutura química da vitamina D.