Gregorio de Nisa: Diferenzas entre revisións

A [[antropoloxía]] de Gregorio de Nisa está marcada pola súa concepción de Deus. Sostén a presenza de cualidades divinas no home, a súa apertura a Deus permítelle ser el mismo nun camiño de progreso infinito de groria en groria, deste xeito a visión de Deus é ''epektase'', isto é, tensión, expansión, un progreso constante na mesma felicidade que comeza na terra e continúa despois da morte:

{{Cita|''Deus é amor e fonte de amor. O creador da nosa natureza conferiunos tamén a marca do amor...se non hai amor todos os elementos da imaxe están deformados''|''Sobre a Creación do home''}}

 

Gregorio de Nisa, contribuiu ao desenvolvemento da concepción teolóxica da [[Santa Trindade]] mediante un concepto filosófico de relación causal tomado de [[Aristóteles]]. No seu breve tratado ''Acerca de que non hai tres'' expón que a primeira causa é o Pai da que procede directamente o Fillo e, a través deste e por este, procede tamén do Pai o [[Espírito Santo|Espírito]]. Falar de causa e realidade causada non introduce unha diferencia de natureza senón un modo de existencia, non un ''que'' senón máis ben un ''como''.