Constantin Brâncoveanu: Diferenzas entre revisións

O príncipe empezou a negociar alianzas anti-otomanasotomás, nun principio coa [[Casa de Hasburgo]], e despois coa [[Rusia]] de [[Pedro I de Rusia|Pedro I]]. Trala intervención en [[1710]] dos rusos en [[Moldavia]], o príncipe contactou co [[tsar]] e aceptou os seus regalos, mentres a súa rivalidade co príncipe moldavo [[Dimitrie Cantemir]] (o principal aliado rexional dos rusos) evitou unha medida política máis drástica. En lugar diso, Brâncoveanu agrupou tropas valacas en [[Urlaţi]], preto da fronteira moldava, esperando que tropas rusas entrasen no seu país para ofrecer os seus servizos ao tsar, e tamén preparándose para a contra-ofensiva otomanaotomá en caso dun cambio de fortunas. Cando varios dos seus boiardos fuxiron cara ao campamento ruso, o príncipe viuse obrigado a elixir en favor dos otomanosotománs ou arriscar ser inimigo do Imperio Otomán, así que devolveu axiña os regalos que recibira dos rusos.

Accións como estas foron denunciadas ao sultán. Brâncoveanu foi deposto do seu trono polo sultán [[Ahmed III]], e traído en arresto até [[Estambul]], sendo encarcerado en [[1714]] na fortaleza de Yedikule. Foi torturado polos otomanosotománs, que agardaban descubrir o paradoiro da súa suposta fortuna. El e os seus catro fillos foron decapitados en agosto xunto co leal tesoureiro, Enache Văcărescu.

Empresas culturais coma estas baseáronse no aumento dos impostos, crecemento determinado tamén pola presión fiscal dos otomanosotománs.

O breve reinado de [[Ştefan Cantacuzino]] viu o declive final dos Cantacuzino; el e mailo seu pai foron executados polos [[Imperio Otomán|otomanosotománs]], que viron como a solución para o risco dunha alianza [[Valaquia|valaco]]-[[Rusia|rusa]] a imposición do ríxido sistema dirixente [[fanariotas|fanariota]], inaugurado en [[Valaquia]] por [[Nicholas Mavrocordatos]], quen, polo seu anterior reinado en Moldavia, é considerado tamén o primeiro líder fanariota dese país.