Alfabeto hebreo: Diferenzas entre revisións

O '''[[abxad]] hebreo''', algunhas veces denominado mediante a súa forma hebrea '''alef-bet''' (אָלֶף-בֵּית), é a serie formada polas [[consoante]]s hebreas. Está composto por 22 caracteres, dos cales cinco teñen unha grafía distinta ao final das palabras. Utilízase para escribir o [[lingua hebrea|idioma hebreo]], o [[Lingua yiddish|iídix]] e, en menor medida, o [[xudeu-español]].

O alef-bet é propia e orixinalmente un [[abxad]], é dicir, só contén caracteres consonánticos. A puntuación diacrítica dos [[masoreta]]smasoretas utilízase unicamente como unha axuda na aprendizaxe do idioma, xa que orixinalmente o idioma hebreo -—xa sexa o moderno ou antigo— non a utiliza, é o lector quen a prové. O [[hebreo arcaico]] empregouse desde a súa creación até os [[patriarca]]s. O [[hebreo antigo]] aparece na época dos Reies ([[Saúl]], [[David]], [[Salomón]] etc.), e o [[hebreo cadrado]] ou moderno aparece por primeira vez no [[século -III|século III a. C.]]