Isabel I de Castela: Diferenzas entre revisións

O matrimonio custou a Isabel o enfrontamento co seu medio irmán o rei. En 1471 o papa [[Sisto IV]] enviou ao cardeal [[Alexandre VI, papa|Rodrigo de Borgia]] a España como legado papal para arranxar diversos asuntos políticos na península, entre eles este enlace. Con el trouxo a [[Bula de Simancas]], que dispensaba de consanguinidade aos príncipes Isabel e Fernando. Borgia negociou con eles: daríalles a bula a cambio de que eles lle concedesen a cidade de [[Gandia]] ao seu fillo [[Pedro Luís de Borja|Pedro Luís]]. Isabel e Fernando cumprirían o seu parte do trato en 1485..<ref>{{cita libro|apelidos=Cloulas|nome=Ivan|título=Les Borgia|añoano=1989|editorial=Éditions de Crémille|lugar=Ginebra}}, p.100</ref>

Por outra banda no seu testamento Isabel pediulles aos seus sucesores que se esforzasen en conquistar para o cristianismo o Norte de África continuando a [[reconquista]] peninsular <ref name="Testamento de Isabel">{{cita publicación|apelido=Suárez Fernández|nome=Luis|título=Análisis del testamento de Isabel la Católica|publicación=Cuadernos de Historia Moderna|añoano=1992|número=13|páxinas=81-89|url=http://revistas.ucm.es/index.php/CHMO/article/download/CHMO9292110081A/23928}}</ref> e que se convertese ao cristianismo aos habitantes de América («as yslas e Terra Firme do Mar Oçéano») e tratáseselles xustamente.<ref name="Sz"/>

Durante os séculos XVI e XVII a figura de Isabel foi relativamente eclipsada na memoria histórica pola do seu marido, o rei Fernando,<ref name="Pérez">{{cita web|autor=Joseph Pérez|título=Isabel I la Católica: Biografía|url=http://www.cervantesvirtual.com/bib/portal/isabel_I/include/pisabel_biografia9aae.html?nomportal=isabel_I|dataacceso=5 de xullo de 2013}}</ref> ao que os cronistas daqueles tempos pintaban de magnánimo, afable, templado e disposto a negociar, en contraste co rigor e inflexibilidade que se proxectaba nos retratos de Isabel.{{Harvnp|Boruchoff|2003|pp=242-247}} A principios do século XIX [[Diego Clemencín]] escribiu un ''Elogio de la Reina Católica'' que por primeira vez centrouse na figura da raíña, á que colmou de virtudes, relegando ao seu marido a un segundo plano. Esta obra influíu en todos os historiadores seguintes ata polo menos mediados do século XX.<ref name="Pérez"/><ref>{{cita libro|apelidos=Ladero Quesada|nome=Miguel Ángel|título=Isabel la Católica en la Real Academia de la Historia|añoano=2004|editorial=Real Academia de la Historia|isbn=8495983540|páxinas=102-104|capítulo=Diego Clemencín. Elogio de la Reina Católica doña Isabel...}}</ref>

En [[1958]] [[José García e Goldaraz]], [[Arquidioceses de Valladolid|arcebispo de Valladolid]], iniciou o proceso para a [[beatificación]] de Isabel. Creou un equipo de historiadores españois aos que encargou escribir sobre os puntos máis conflictivos da biografía da raíña. [[Luís Suárez Fernández]] encargouse da [[expulsión dos xudeus]] e como resultado do seu traballo publicou varios libros. Outros membros do equipo foron [[Antonio Rumeu de Armas]] e [[Miguel Anxo Ladero Quesada]].<ref>{{cita publicación|apelido=Zabalza|nome=Ana|título=Conversación en Madrid con Luis Suárez Fernández|publicación=Anuario de Historia de la Iglesia|añoano=1999|volume=8|páxinas=323-336|url=http://ebookbrowse.com/xunav-a090613-11113-pdf-d245799438|fechaacceso=5 de julio de 2013}}</ref> O historiador István Szászdi denunciou que os partidarios da beatificación ou algúns [[nacionalismo español|nacionalistas españois]] fixeron desaparecer documentos históricos dos arquivos que podían comprometer a [[lexitimidade]] de Isabel como raíña.<ref name="Sz"/>