Metabolismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Substitución automática de texto (-\|[ ]*[Pp][aá]ginas[ ]*= +|páxinas=) |
m Bot: Substitución automática de texto (-\|[ ]*[Vv]olumen[ ]*= +|volume=) |
||
Liña 81:
{{Artigo principal|Catabolismo}}
O '''[[catabolismo]]''' é o conxunto de procesos metabólicos que degradan as moléculas para liberar enerxía e obter outras moléculas máis simples. No catabolismo degrádanse as moléculas grandes noutras máis pequenas. Estes procesos inclúen a degradación e [[oxidación]] das moléculas dos alimentos, e as reaccións que reteñen a enerxía do [[Sol]]. O propósito destas reaccións catabólicas é fornecer enerxía, moléculas con capacidade redutora ([[poder redutor]]) e compoñentes que se necesitan nas reaccións anabólicas. A natureza destas reaccións catabólicas difire dunha especie a outra. Porén, estas diferentes formas de catabolismo dependen de [[oxidación-redución|reaccións de oxidación-redución]] que implican a transferencia de [[electrón]]s desde moléculas doantes (como as [[composto orgánico|moléculas orgánicas]], [[auga]], [[amoníaco]], [[sulfuro de hidróxeno]] e [[ión]]s de ferro), a aceptores de ditos electróns como o [[oxíxeno molecular|oxíxeno]], o [[nitrato]] ou o [[sulfato]].<ref>{{Cita publicación|autor=Nealson K, Conrad P |título=Life: past, present and future |url=http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=10670014 |revista=Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci |
Nos animais, estas reaccións supoñen a degradación de moléculas orgánicas complexas a outras máis simples, como [[dióxido de carbono]] e [[auga]]. En organismos [[fotosíntese|fotosintéticos]] como [[planta]]s e [[cianobacteria]]s úsanse as transferencias de electróns como un medio para almacenar [[enerxía solar]].<ref name=NelsonN>{{Cita publicación|autor=Nelson N, Ben-Shem A |título=The complex architecture of oxygenic photosynthesis |revista=Nat Rev Mol Cell Biol |volume=5 |número=12 |páxinas=971-82 |ano=2004 |pmid=15573135}}</ref>
Liña 132:
=== Enerxía dos compostos inorgánicos ===
{{VT|Ciclo do nitróxeno}}
Os [[procariota]]s [[quimiolitótrofo]]s posúen un tipo de metabolismo no que a enerxía se obtén a partir dun [[composto inorgánico]]. Estes organismos utilizan [[hidróxeno]],<ref>{{Cita publicación|autor=Friedrich B, Schwartz E |título=Molecular biology of hydrogen utilization in aerobic chemolithotrophs |revista=Annu Rev Microbiol |volume=47 |número= |páxinas=351-83 |ano=1993 |pmid=8257102}}</ref> compostos do [[xofre]] reducidos (como o [[sulfuro]], [[sulfuro de hidróxeno]] e [[tiosulfato]]),<ref name="Physiology1"/> ión ferroso<ref>{{Cita publicación|autor=Weber K, Achenbach L, Coates J |título=Microorganisms pumping iron: anaerobic microbial iron oxidation and reduction |revista=Nat Rev Microbiol |
=== Enerxía da luz ===
Liña 164:
No anabolismo de carbohidratos, poden sintetizarse ácidos orgánicos simples a partir de [[monosacárido]]s como a glicosa e logo sintetizar [[polisacárido]]s como o [[amidón]]. A xeración de glicosa a partir de compostos como o [[piruvato]], [[lactato]], [[glicerol]] e [[aminoácido]]s denomínase [[gliconeoxénese]]. A gliconeoxénese transforma o piruvato en [[glicosa 6-fosfato]] a través dunha serie de intermediarios, moitos dos cales son os mesmos que os da [[glicólise]].<ref name=Bouche /> Porén, esta ruta non é simplemente a inversa da glicólise, xa que varios pasos son catalizados por encimas non glicolíticos. Isto é importante á hora de evitar que ambas as rutas estean activas á vez dando lugar a un ciclo fútil.<ref>{{Cita publicación|autor=Boiteux A, Hess B |título=Design of glycolysis |revista=Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci |volume=293 |número=1063 |páxinas=5-22 |ano=1981 |pmid=6115423}}</ref><ref>{{Cita publicación|autor=Pilkis S, el-Maghrabi M, Claus T |título=Fructose-2,6-bisphosphate in control of hepatic gluconeogenesis. From metabolites to molecular genetics |revista=Diabetes Care |volume=13 |número=6 |páxinas=582-99 |ano=1990 |pmid=2162755}}</ref>
A pesar de que a [[graxa]] é unha forma común de almacenamento de enerxía, en xeral nos [[vertebrado]]s como os [[humano]]s os [[ácido graxo|ácidos grasos]] non poden ser transformados en glicosa por gliconeoxénese, xa que estes organismos non poden converter acetil-CoA en piruvato.<ref name=Ensign>{{Cita publicación|autor=Ensign S |título=Revisiting the glyoxylate cycle: alternate pathways for microbial acetate assimilation |revista=Mol Microbiol |volume=61 |número=2 |páxinas=274-6 |ano=2006 |pmid=16856935}}</ref> Como resultado, tras un tempo de [[inanición]], os vertebrados vense obrigados a producir [[corpo cetónico|corpos cetónicos]] a partir de ácidos graxos para substituír á glicosa en tecidos como o [[cerebro]], que non pode metabolizar ácidos graxos.<ref>{{Cita publicación|autor=Finn P, Dice J |título=Proteolytic and lipolytic responses to starvation |revista=Nutrition |volume=22 |número=7-8 |páxinas=830-44 |pmid=16815497}}</ref> Noutros organismos como as plantas e as bacterias, este problema metabólico é solucionado utilizando o [[ciclo do glioxilato]], que evita o paso de [[descarboxilación]] do ciclo de Krebs e permite a transformación de acetil-CoA en [[oxalacetato]], o cal pode ser utilizado para a síntese de glicosa.<ref name=Kornberg>{{Cita publicación|autor=Kornberg H, Krebs H |título=Synthesis of cell constituents from C2-units by a modified tricarboxylic acid cycle |revista=Nature |
Os polisacáridos son sintetizados por medio dunha adición secuencial de monosacáridos levada a cabo por glicosil-transferases desde un doante reactivo azucre-fosfato a un aceptor como o grupo [[hidroxilo]] no polisacárido que se sintetiza. Como calquera dos grupos hidroxilos do anel do composto pode ser aceptor, os polisacáridos producidos poden ter estruturas ramificadas ou liñais.<ref>{{Cita publicación|autor=Rademacher T, Parekh R, Dwek R |título=Glycobiology |revista=Annu Rev Biochem |volume=57 |número= |páxinas=785-838 |ano=1988 |pmid=3052290}}</ref> Estes polisacáridos producidos poden ter funcións metabólicas ou estruturais ou poden ser transferidos a lípidos e proteínas por medio de encimas.<ref>{{Cita publicación|autor=Opdenakker G, Rudd P, Ponting C, Dwek R |título=Concepts and principles of glycobiology |url=http://www.fasebj.org/cgi/reprint/7/14/1330 |revista=FASEB J |volume=7 |número=14 |páxinas=1330-7 |ano=1993 |pmid=8224606}}</ref><ref>{{Cita publicación|autor=McConville M, Menon A |título=Recent developments in the cell biology and biochemistry of glycosylphosphatidylinositol lipids (review) |revista=Mol Membr Biol |volume=17 |número=1 |páxinas=1-16 |ano=2000 |pmid=10824734}}</ref>
Liña 198:
== Xenobióticos e metabolismo redutor ==
{{Artigo principal|Xenobiótico}}
Todos os [[ser vivo|organismos]] están constanmente expostos a compostos e elementos químicos que non poden utilizar como [[alimento]] e serían daniños se se acumulasen nas súas células, xa que non terían unha función metabólica. Estes compostos potencialmente nocivos chámanse [[xenobiótico]]s.<ref>{{Cita publicación|autor=Testa B, Krämer S |título=The biochemistry of drug metabolism--an introduction: part 1. Principles and overview |revista=Chem Biodivers |
Este sistema de [[encima]]s actúa en tres fases. En primeiro lugar, oxida os xenobióticos (fase I) e logo conxuga na molécula grupos solubles en auga (fase II). O xenobiótico modificado pode extraerse da célula por [[exocitose]] e, en [[organismo pluricelular|organismos pluricelulares]], pode ser metabolizado máis antes de ser excretado (fase III). En [[ecoloxía]], estas reaccións son particularmente importantes pola [[Biodegradación|biodegradación microbiana]] de axentes contaminantes e para a [[biorremediación]] de terras contaminadas.<ref>{{Cita publicación|autor=Galvão T, Mohn W, de Lorenzo V |título=Exploring the microbial biodegradation and biotransformation gene pool |revista=Trends Biotechnol |volume=23 |número=10 |páxinas=497-506 |ano=2005 |pmid=16125262}}</ref> Moitas destas reaccións microbióticas son compartidas con organismos pluricelulares, pero debido á maior [[biodiversidade]] dos microbios, estes poden tratar unha gama máis ampla de xenobióticos en comparación cos organismos pluricelulares; os microbios poden mesmo degradar axentes contaminantes como os compostos [[organoclorado]]s.<ref>{{Cita publicación|autor=Janssen D, Dinkla I, Poelarends G, Terpstra P |título=Bacterial degradation of xenobiotic compounds: evolution and distribution of novel enzyme activities |revista=Environ Microbiol |volume=7 |número=12 |páxinas=1868-82 |ano=2005 |pmid=16309386}}</ref>
| |||