McDonnell Douglas F-4 Phantom II: Diferenzas entre revisións

O F-4 Phantom II foi concebidoconcibido como un interceptador de longo radio de acción para a Mariña dos Estados Unidos, pero tamén con capacidade de proporcionar apoio en accións de ataque a terra, á Infantería de Mariña. Inicialmente o F-4 foi desenvolvido por iniciativa de McDonnell Aircraft en [[1953]], coa intención de ofrecer un cazabombardeiro todo-tempo, despois de perder un concurso convocado pola Mariña.

As probas no [[túnel de vento]] revelaron unha inestabilidade lateral que requería un engadido de 5° de diedro ás ás. Para evitar redeseñar a sección central de titanio do avión, os enxeñeiros de aumentaron o ángulo só das partes externas das ás 12º, que facían unha media dos 5º requeridos para toda a envergadura. As ás tamén recibiron a distintiva forma "dogtooth" (dente de can) para mellorar o control en ángulos de ataque altos. Os estabilizadores completamente móbiles tiñan un ángulo de 23º para mellorar o control a ángulos de ataque altos mentres que se mantiñan fora da zona de expulsión de gases do motor. Ademais, as tomas de aire estaban equipadas con rampasramplas mobibles para regular o fluxo de aire cara os motores a velocidades supersónicas. A capacidade de interceptador todo-tempo foi conseguida grazas ao rádar AN/APQ-50. Para poder operar en portaavións, o tren de aterraxe deseñouse para soportar aterraxes cunha taxa de caída de 7 m/s, mentres que a pata do morro podía extenderse uns 50 cm para incrementar o ángulo de ataque no despegue.

O [[25 de xullo]] de [[1955]], a Mariña pedíu dous XF4H-1 de probas e cinco YF4H-1 de pre-produción. O Phantom realizou o seu priemro voo o [[27 de maio]] de [[1958]] con Robert C. Little nos controis. Un problema hidráulico impedíu a retracción do tren de aterraxe, pero os seguintes voos transcorreron sen problemas. Tras as primeiras probas tiveron que redeseñarse as tomas de aire, incluíndo a distintiva adición de 12.500 buratos para "purgar" o aire límite de movemento lento da superficie de cada ramparampla das tomas. O avión pronto se enfrontou co [[Vought XF8U-3 Crusader III|XF8U-3 Crusader III]]. Debido á carga de traballo do operador a Mariña quería un avión con dous asentos, polo quen o [[17 de decembro]] de [[1958]] o F4H foi declarado gañador. Retrasos cos motores J79-GE-8 fixeron que o primeiro exemplar de produción se equipase con motores J79-GE-2 e −2A. En [[1959]], o Phantom comezou as probas de idoneidade en portaavións, realizando o primeiro ciclo completo de lanzamento-recuperació o [[15 de febreiro]] de [[1960]] no ''[[USS Independence]]''.