Jethro Tull: Diferenzas entre revisións

1973 foi un ano bastante negativo para a banda, aínda que visto dende a perspectiva actual quizais resulte incomprensible todo o que sucedeu, se guiamonos por puntos de vista musicais. O certo é que xullo de dito ano viu a publicación de "A passion play", novo álbum de Jethro Tull e séptimo ata a data. A xestación deste disco xa estivo chea de dificultades dende o mesmo momento en que se gravaron os temas en estudio. Nun principio ía ser un Lp dobre, con temas independentes, e para iso o grupo trasladouse ós famosos estudios Chateau D’Herouville, cerca de París, onde gravaron as voces e partes instrumentais básicas para tres das caras de dito disco dobre, pero problemas técnicos có estudio de gravación e o desagrado de Anderson polo que se estaba gravando fixeron que se paralizase o proceso e se retrasase a publicación do disco, de maneira que Ian Anderson decidiiu aproveitar parte do gravado e desechar a outra parte. Deste modo, chegouse á decisión final, que foi a de desenrrolar un disco seguindo os pasos de "Thick as a brick", cun só tema en todo o álbum (se exceptuamos a historia que aparece na mitademetade do disco). Novamente aparecían arranxos enrevesados, letras incomprensibles, orixinalidade a raudales e un maior acercamento ó mundo do teatro a través dunha historia referente á vida despois da morte. O espectáculo foi presentado oficialmente no Wembley Empire Pool Arena de Londres, ante 8.000 persoas, antes de que o disco vise a luz e diante da prensa e a crítica, que arremeten sen piedade contra el, ofendendo profundamente a Anderson.

"War child" publicouse en octubro de 1974, en mitademetade dunha xigantesca xira que o grupo realizou polos Estados Unidos, Xapón, Australia, Europa etc. Alcanzou o nº 2 nas listas dos Estados Unidos e o nº 14 nas de Gran Bretaña, uns resultados similares ós de "A passion play", o "disco maldito" do grupo que, despois de todo, non era un álbum para nada malo. Embriagados polo éxito dos seus concertos, cada vez máis fans acudían ós lugares nos que actuaban Jethro Tull para admirar as loucuras de Anderson sobre o escenario, a perfecta conxunción e posta en escena da banda, o seu impecable son e, sobre todo, a magnificiencia dun grupo que dende facía varios años pertencía á elite do rock. Como datos máis significativos, podese dicir que na actuación dea banda no Forum de Los Angeles vironlles en directo máis de cen mil personas e que en Estados Unidos conseguiron que máis dun millón de enloquecidos fans asistisen ós seus concertos. O grupo afrontaba con esperanza e orgullo o seu resurxir como banda punteira non só a nivel musical, senon tamén a nivel de popularidade, todo iso grazas, por suposto, á incuestionable lealtade dos seus seguidores.