Gran Premio de Bélxica de 1984: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Fendetestas (conversa | contribucións)
a primeira edición desta páxina procede da tradución total ou parcial de en:1984 Belgian Grand Prix
 
Fendetestas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 40:
O '''[[Gran Premio de Bélxica]]''' de [[Fórmula 1]] de {{f1|1984}} disputouse en [[Autódromo de Zolder|Zolder]] o [[29 de abril]] de 1984. Foi a terceira carreira da tempada de Fórmula Un de {{f1|1984}}, e o 42º [[Gran Premio de Bélxica]] e o décimo e último Gran Premio que se celebrou en Zolder. A carreira disputouse sobre 70 voltas ao circuíto de catro quilómetro nunha distancia de carreira de 298 quilómetros.
 
A carreira foi gañada polo piloto italiano [[Michele Alboreto]] pilotando un [[Ferrari 126C4]]. Foi a terceira vitoria nun Gran Premio de Alboreto e a súa primeira desde que chegara a [[Scuderia Ferrari]] para a tempada 1984 e converteuse no primeiro [[Italia | Italiano]] en gañar para o Cavallino Rampante desde que [[Ludovico Scarfiotti]] gañara o [[Gran Premio de Italia de 1966]]. Alboreto sacoulle 42 segundos ao piloto británico [[Derek Warwick]] que pilotaba un [[Renault RE50]]. Foi o mellor resultado historicohistórico nun Gran Premio de Warwick, mellorando o terceiro lugar que alcanzara na carreira anterior en [[Gran Premio de Sudáfrica de 1984 | Sudáfrica]]. O compañeiro de Alboreto o francés [[René Arnoux]] foi terceiro.
 
A vitoria de Alboreto foi a primeira e única vitoria para Ferrari en 1984 e confirmou a fe de Ferrari na contratación do italiano. Con todo Alboreto non lograría outro podio ata o [[Gran Premio de Austria de 1984 | Gran Premio de Austria]] en agosto. [[Alain Prost]] terminou fóra dos puntos a súa vantaxe no campionato do mundo reduciuse a cinco puntos con Warwick no segundo lugar por diante de [[Niki Lauda]].
 
== Resumo ==
[[Goodyear | Goodyear]] clasificacióndominou dominadaa clasificación encherlogrando seis dos sete primeiros lugares con [[Michele Alboreto]] asegurarasegurando oa seusúa primeira pole position primeira carreira. O seu compañeiro de equipo [[René Arnoux]] segundo clasificado no que sería oa último todo-Ferrariúltima primeira fila ata que o [[Gran Premio Británicodo Reino Unido de 1988]]. 1982O campión do mundo de 1982 [[Keke Rosberg]] terceiro cualificado no seu [[Williams FW09]], o que demostrademostrou a velocidade de crecemento da combinación de Williams-FondaHonda. [[Derek Warwick]] ([[Michelin]]) foi cuarto por diante de [[Elio de Angelis]] ([[Lotus 95T]]) e a sorprendente rapidezvelocidade do [[ATS D7]] da estrela emerxente [[Manfred Winkelhock] ]. Os [[McLaren]] s estaban fóra de ritmo conco puntoslíder dena líderpuntuación [[Alain Prost]] no oitavo e [[Niki Lauda]] no 14ou14º. O vigentevixente campión do mundo [[Nelson Piquet]] cualificou o seu [[Brabham BT53]] noveno. O mellor dos pilotos [[Pirelli]] corredores erafoi [[Johnny Cecotto]] no 16to16º no seu [[Toleman TG183B]]. O único non-calificador cualifcado foi [[Philippe Alliot]] no seu [[Racing RAM | RAM]].
 
Alboreto levouliderou osas 70 voltas e foi ata foi capaz de reter o lideratoliderado durante as paradas en boxes, malia Piquet abríndose paso sen deterse. Warwick empezou ben para funcionar segundo durante gran parte da carreira con Arnoux, Winkelhock e de Angelis perseguir. Prost e [[Riccardo Patrese]] ([[Alfa Romeo 184T]]) eran prejubilaciones con Cecotto abandonar na volta 1 cun embrague roto.
 
[[McLaren MP4 / 2]] de Lauda rompeu a súa bomba de auga a media distancia. Pouco despois Winkelhock detivo e [[Andrea de Cesaris]] estrelou o seu [[Ligier JS23]]. Piquet atopábase terceiro por detrás logo das paradas, pero desvaneceuse cando a carreira achegábase á súa conclusión. Arnoux mudouse a terceira, ata que foi capturado por Rosberg. Motor BMW de Piquet soprou e cunha volta para ir Rosberg quedouse sen combustible, o que permite Arnoux para unirse Alboreto e Warwick no podio. Alboreto dera Goodyear a súa primeira vitoria na Fórmula Uno. Rosberg clasificouse cuarto. De Angelis terminou quinto no seu Lotus con [[Stefan Bellof]] completando os puntos finalistas no seu [[Tyrrell 012]]. Apenas nove coches terminaron aínda que once foron clasificados incluíndo os fins de xubilacións de Rosberg e Piquet.