Continuo dialectal: Diferenzas entre revisións

As variedades de [[lingua alemá|alemán]] e [[lingua neerlandesa|neerlandés]] formaban ata comezos de século un continuo xeolectal. Así os moitos dialectos etiquetados usualmente como formas de [[lingua alemá|alemán]], [[lingua neerlandesa|neerlandés]] ou [[afrikaans]] forman un único continuo dialectal con tres [[lingua estándar|estándares literarios]] recoñecidos. Aínda que o neerlandés e o alemán non son mutuamente intelixibles, hai numerosos dialectos de transición que si o son. De acordo co paradigma [[Ausbausprache - Abstandsprache - Dachsprache]], estes dialectos poden considerarse ''Abstandsprachen'' (é dicir, "linguaxes autónomas"). Con todo, poden verse tamén como dialectos dunha única lingua, asumindo a existencia dunha [[lingua estándar]] común a través da cal sexa posible a comunicación. Tal situación denomínase [[diglosia]].

 

 

As [[Inuktitut|linguas esquimós]] forman unha cadea dialectal ao longo do ártico [[Canadá|canadense]], na que cada variedade é altamente comprensible coas variedades próximas situadas en xeral ao leste e ao oeste, pero nas que variedades extremas como o [[Inuktitut|inupiatum]] de [[Alasca - Alaska|Alaska]] non é comprensible co [[Inuktitut|Nunatsiavummiutut]] do [[Terra Nova e Labrador|Norte de Labrador]], malia que existe intelixibilidade destas variedades con outras intermedias.