Streptococcus pyogenes: Diferenzas entre revisións

'''''Streptococcus pyogenes''''' (do [[lingua grega|grego]] πύον ''píon'', [[pus]], e γεννάω ''gennáo'', xerar, é dicir, que produce pus) é unha especie [[bacteria]]na con forma de [[coco (bacteria)|coco]], [[Gram positiva]], que pode crecer formando cadeas longas, e causa [[infeccións estreptocócicas do grupo A]], orixinando [[farinxite]]s (axente máis frecuente), infeccións de pel, [[escarlatina]], [[sepse]]s, [[febre reumática]] e [[glomerulonefrite]].<ref name=Sherris>{{citeCita booklibro | author = Ryan KJ, Ray CG (editors) | title = Sherris Medical Microbiology | edition = 4th | publisher = McGraw Hill | year = 2004 | isbn = 0-8385-8529-9 }}</ref><ref name=Murray>Patrick R. Murray; Ken S. Rosenthal; Michael A. Pfaller (2009). «Capítulo 22: Streptococcus». En Patrick R. Murray. Microbiología Médica (6a edición). España: Elsevier-Mosby. ISBN 978-84-8086-465-7. OCLC 733761359.</ref> ''S. pyogenes'' presenta o [[antíxeno]] do grupo A na súa [[paede celular]]. Produce tipicamente grandes zonas de [[Hemólise (microbioloxía)|beta-hemólise]] (a completa destrución dos [[eritrocito]]s e a liberación da súa [[hemoglobina]]) cando se cultiva en [[placa de ágar|placas]] de [[ágar sangue]], polo que tamén se chama ''[[Streptococcus]]'' do grupo A (beta-hemolítico).

En 1928, [[Rebecca Lancefield]] publicou un método de serotipificación (ou serotipado) de ''S. pyogenes'' baseado na súa [[proteína M (Streptococcus)|proteína M]], que é un factor de [[virulencia]] da súa superficie.<ref name=Lancefield_1928>{{cite journal | author = Lancefield RC| title = The antigenic complex of ''Streptococcus hemolyticus'' | journal = J Exp Med | year = 1928 | volume = 47 | pages = 9–10 | url=http://www.jem.org/cgi/content/abstract/47/1/91| doi = 10.1084/jem.47.1.91 | issue=1}}</ref> Posteriormente, en 1946, Lancefield describiu a clasificación serolóxica dos illados de ''S. pyogenes'' baseada no seu ''antíxeno T'' de superficie.<ref name=Lancefield_1946>{{cite journal | author = Lancefield RC, Dole VP | title = The properties of T antigen extracted from group A hemolytic streptococci | journal = J Exp Med | year = 1946 | volume = 84 | pages = 449–71 | doi= 10.1084/jem.84.5.449 | issue = 5 }}</ref> Catro dos 20 antíxenos T sábese que son [[pili]], que a bacteria utiliza para adherirse ás células hóspedes.<ref name=Mora_2005>{{cite journal |author=Mora M, Bensi G, Capo S, et al. |title=Group A Streptococcus produce pilus-like structures containing protective antigens and Lancefield T antigens |journal=Proc Natl Acad Sci USA |volume=102 |issue=43 |pages=15641–6 |year=2005 |pmid=16223875 |doi=10.1073/pnas.0507808102 |pmc=1253647}}</ref> Coñécense uns 100 [[serotipo]]s M e uns 20 T.

=== Quimiocina protease estreptocócica ===

Os tecidos afectados por fascite necrotizante están desprovistos de neutrófilos.<ref name=Hidalgo-Grass_2004>{{cite journal |author=Hidalgo-Grass C, Dan-Goor M, Maly A, Eran Y, Kwinn L, Nizet V, Ravins M, Jaffe J, Peyser A, Moses A, Hanski E |title=Effect of a bacterial pheromone peptide on host chemokine degradation in group A streptococcal necrotising soft-tissue infections |journal=Lancet |volume=363 |issue=9410 |pages=696–703 |year=2004 |pmid=15001327 |doi=10.1016/S0140-6736(04)15643-2}}</ref> A [[serina protease]] ScpC, liberada por ''S. pyogenes'', é responsable de impedir a migración dos neutrófilos ao foco de infección en expansión.<ref name="Hidalgo-Grass 2006">{{cite journal |author=Hidalgo-Grass C, Mishalian I, Dan-Goor M, Belotserkovsky I, Eran Y, Nizet V, Peled A, Hanski E |title=A streptococcal protease that degrades CXC chemokines and impairs bacterial clearance from infected tissues |journal=EMBO J |volume=25 |issue=19 |pages=4628–37 |year=2006 |pmid=16977314 |doi=10.1038/sj.emboj.7601327 |pmc=1589981}}</ref> Faino degradando a [[quimiocina]] [[Interleucina 8|IL-8]], que atrae aos neutrófilos. (A C5a peptidase mencionada antes só é necesaria nos estadios iniciais da infección, pero xa non cando as bacterias se estenderon á fascia).<ref name="Ji 1996"/><ref name="Hidalgo-Grass 2006"/>

:* [[Farinxite]]: É unha infección da [[farinxe]], a cal está irritada e con presenza frecuente de [[exsudado]]s e [[linfadenopatía]].

:* [[Escarlatina]]: É un [[exantema]] [[eritema]]toso difuso que comenza no [[tórax]] e se estende posteriormente ás extremidades, adoita ser unha complicación da [[farinxite estreptocócica]].

:* [[Pioderma]]: É unha [[infección cutánea]] localizada con vesículas que se transforman en pústulas sen indicios de enfermidade sistémica.

:* [[Erisipela]]: É unha infección cutánea con [[dor]], [[inflamación]], [[adenopatía]] e [[síntomas sistémicos]].

:* [[Celulite]]: Infección cutánea que afecta aos [[tecido subcutáneo|tecidos subcutáneos]].

:* [[Fascite necrosante]]: É unha infección da [[pel]] que provoca a destrución do [[tecido adiposo]] e [[tecido muscular|muscular]] subxacente.

:* [[Síndrome de shock tóxico estreptocócico]]: É unha infección sistémica, semellante á [[síndrome de shock tóxico estafilocócico]] provocada por ''[[Staphylococcus aureus]]''. Os pacientes adoitan presentar [[bacteremia]] e indicios de fascite.

:* [[Outras enfermidades supurativas]]: Entre estas están a [[septicemia puerperal]], a [[linfanxite]] e a [[pneumonía]].

:* [[Febre reumática]]: Caracterízase por alteracións inflamatorias do [[corazón]] (pericardite), [[articulación (anatomía)|articulaciónarticulacións]]s (desde dores articulares ata [[artrite]]), vasos sanguíneos e tecidos subcutáneos. Este dano está mediado por [[mimetismo molecular]] e xeración de [[anticorpo]]s dirixidos contra o propio hóspede ([[autoinmunidade]]).

:* [[Glomerulonefrite aguda]]: É a inflamación aguda dos [[glomérulo renal|glomérulos renais]] con [[edema]], [[hipertensión arterial]], [[hematuria]] e [[proteinuria]].

Os pacientes con enfermidades producidas por ''S. pyogenenes'' xeran anticorpos fronte a varios encimas específicos, principalmente os anticorpos dirixidos contra a [[estreptolisina O]] e a [[proteína M (Streptococcus)|proteína M]]. Os anticorpos contra a estreptolisina O aparecen temperanmente (entre 3 e 4 semanas) e poden detectarse coa proba ASLO (''Anti-StreptoLysin-O''), que é útil para confirmar o diagnóstico de [[febre reumática]] ou [[glomerulonefrite]] aguda derivadas dunha infección estreptocócica recente. Os suxeitos con [[piodermite]] desenvolven poucos anticorpos contra a estreptolisina-O, mais, igual que na farinxite, prodúcense [[titulación|títulos]] contra a ADNase B que poden ser detectados coa proba da anti-ADNase B.<ref name=Murray/>

== Véxase tamén ==

=== Outras lecturas ===

* {{citeCita booklibro |author=Rosenbach FJ |title=Mikro-Organismen bei den Wund-Infections-Krankheiten des Menschen |ol=22886502M |language=German |publisher=J.F. Bergmann |year=1884 |url=http://www.archive.org/details/mikroorganismenb00roseuoft }}