Revisión como estaba o 15 de agosto de 2013 ás 20:44 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.197 edicións →‎Afinidade da unión entre o receptor e o ligando ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 3 de maio de 2015 ás 16:14 editar desfacer BanjoBot 2.0 (conversa \| contribucións) Bots 393.002 edicións m Bot: Cambio o modelo: Cite book; cambios estética Edición máis nova →
Liña 3: [[Ficheiro:Recettoredimembrana.gif\|150px\|miniatura\|Esquema dun receptor de membrana ao que se une un ligando (verde), que provoca nel un cambio conformacional e uns efectos (''effetti'') intracelulares.]] En [[bioquímica]] e [[farmacoloxía]], un '''ligando''' (do latín ''ligandum'', unión) é unha substancia (xeralmente unha pequena molécula), que forma un [[Complexo (química)\|complexo]] cunha [[biomolécula]] (proteína ou ácido nucleico) para realizar unha función biolóxica, como a estabilización estrutural, catálise, modulación dunha actividade encimática, transmisión dun sinal. Nun senso máis estrito, é unha molécula que desencadea un sinal ao unirse a un sitio de unión nunha [[proteína]] diana. Entre os ligandos están entre outros os [[Substrato encimático\|~~substrato~~substratos]]s, [[inhibidor encimático\|inhibidores encimáticos]], [[activador encimático\|~~activador~~activadores]]es, [[hormona]]s e [[neurotransmisor]]es. A unión do ligando ten lugar por [[forzas intermoleculares]], como [[enlace iónico\|enlaces iónicos]], [[enlace de hidróxeno\|enlaces de hidróxeno]] e [[forzas de van der Waals]]. A unión ou "atraque" co receptor (a asociación entre ambos) é xeralmente reversible, polo que despois se produce a disociación. É raro nos sistemas biolóxicos que se una por medio dun [[enlace covalente]] irreversible. A diferenza do significado que ten ligando en [[metalorgánica]] e [[química inorgánica]], en bioquímica é ''irrelevante'' que o ligando se una a un sitio metálico, pero si ocorre nalgúns casos, como na [[hemoglobina]]. Liña 13: Os [[radioligando]]s son compostos etiquetados con [[radioisótopo]]s, que se utilizan [[in vivo]] como [[trazador radioactivo\|trazadores]] nos estudos con [[tomografía de emisión de positróns]] (PET) e para estudos de unión de ligandos [[in vitro]]. == Afinidade da unión entre o receptor e o ligando == As interaccións da maioría dos ligandos cos seus sitios de unión poden caracterizarse en termos de afinidade de unión. En xeral, a unión de alta afinidade de ligandos débese a que as forzas intermoleculares entre o ligando e o seu receptor son grandes, mentres que a unión de baixa afinidade do ligando implica menores forzas intermoleculares entre o ligando e o seu receptor. En xeral, a unión de alta afinidade implica que o ligando permanece máis tempo no seu sitio de unión no receptor que cando a afinidade de unión é baixa. A alta afinidade de unión dos ligandos cos receptores é moitas veces importante fisioloxicamente cando parte da enerxía de unión pode utilizarse para causar un cambio conformacional no receptor, o que ten como resultado unha alteración no comportanmento dun [[canal iónico]] ou [[encima]] asociados. Liña 19: [[Ficheiro:Agonist 2.png\|miniatura\|Dous agonistas con afinidade de unión similar (nM = nanomolar).]] Un ligando que pode unirse ao seu receptor que altera a función do receptor e desencadea unha resposta fisiolóxica dise que é un [[agonista]] para ese receptor. Os agonistas que se unen a un receptor poden caracterizarse pola cantidade de resposta fisiolóxica que se orixina e pola concentración do agonista que se necesita para producir a resposta fisiolóxica. Cando un ligando ten alta afinidade iso significa que unha concentración relativamente baixa do ligando é dabondo para unha máxima ocupación do sitio de unión ao ligando e desencadear unha resposta fisiolóxica. Cando un ligando ten baixa afinidade iso significa que cómpre unha concentración relativamente alta do ligando para que o sitio de unión presente unha ocupación máxima e haxa unha resposta fisiolóxica máxima. No exemplo da gráfica da dereita, dous ligandos diferentes únense ao mesmo sitio de unión do receptor. Só un dos agonistas que se mostran pode estimular ao máximo ao receptor e, así, pode ser definido como un "agonista completo". Un agonista que só pode activar parcialmente a resposta fisiolóxica denomínase "agonista parcial". Os ligandos que se unen a un receptor pero non poden activar a resposta fisiolóxica son "[[antagonista de receptor\|antagonistas]]" do receptor. Neste exemplo, a concentración á cal o agonista completo(curva vermella) pode activar ao receptor á metade do valor máximo é de aproximadaente 5,0 [[molaridade\|nanomolar]]. [[Ficheiro:Agonists v2.png\|miniatura\|esquerda\|400px\|Dous ligandos con diferente afinidade de unión polo receptor.]] Liña 38: === Potencia do fármaco e afinidade de unión === Os datos de afinidade de unión por si sós non determinan a potencia global dun fármaco. A potencia é o resultado das complexas interaccións da afinidade de unión e da eficacia do ligando. A eficacia do ligando refírese á capacidade do ligando de producir unha resposta biolóxica despois de unirse ao seu receptor diana e a medida cuantitativa desa resposta. Esta resposta pode ser como [[agonista]], [[antagonista de receptor\|antagonista]], ou [[agonista inverso]], dependendo da resposta fisiolóxica producida.<ref name="AffinityVsEfficacy">{{~~cite~~Cita ~~book~~libro \|title=A pharmacology primer: theory, applications, and methods \|first=Terrance P. \|last=Kenakin \|page=79 \|publisher=[[Academic Press]] \|year=2006 \|month=November \|isbn=978-0-12-370599-0 \|url=http://books.google.com/?id=d0phlW5cCmQC&lpg=PA79&dq=potency%20binding%20affinity%20agonist&pg=PA79#v=onepage&q&f=false}}</ref> == Selectivos e non selectivos == Os ligandos selectivos únense a un ou poucos receptores, mentres que os ligandos non selectivos únense a varios tipos de receptores. Isto é moi importante en farmacoloxía, xa que os fármacos que non son selectivos tenden a presentar máis efectos adversos, porque se unen a varios receptores máis ademais de ao receptor que xera os efectos desexados. == Ligando bivalente == Os ligandos bivalentes constan de dúas moléculas conectadas. Utilízanse en investigación científica para detectar receptores dímeros e investigar as súas propiedades. Os ligandos bivalentes son xeralmente grandes e tenden a non ser de "tipo fármaco", o que limita a súa aplicabilidade clínica.<ref>{{cite journal \| pmid = 21520422 \| doi=10.1002/cmdc.201100101 \| volume=6 \| issue=6 \| title=Design strategies for bivalent ligands targeting GPCRs \| year=2011 \| month=June \| journal=ChemMedChem \| pages=963–74 \| last1 = Shonberg \| first1 = Jeremy \| last2 = Scammells \| first2 = Peter J. \| last3 = Capuano \| first3 = Ben}}</ref><ref>{{cite journal \| pmid = 19075611 \| volume=5 \| issue=4 \| title=Bivalent ligands as specific pharmacological tools for G protein-coupled receptor dimers \| year=2008 \| month=December \| journal=Curr Drug Discov Technol \| pages=312–8 \| doi = 10.2174/157016308786733591 \| last1 = Berque-Bestel \| first1 = I \| last2 = Lezoualc'h \| first2 = F \| last3 = Jockers \| first3 = R}}</ref> == Notas == {{Listaref}} == Véxase tamén == === Outros artigos === * [[Agonista]] * [[Regulación alostérica]] === Ligazóns externas === * [http://www.bindingdb.org BindingDB], base de datos pública de medidade des afinidades de unión proteína-ligando. * [http://zhanglab.ccmb.med.umich.edu/BioLiP/ BioLiP], base de datos sobre as interaccións ligando-proteína. [[Categoría:Biomoléculas]]

Ligando: Diferenzas entre revisións