Aínda que o nome botánico ''Prunus persica'' se refire a Persia (actual Irán) de onde veu a Europa, estudos xenéticos suxestionan que procede da China,<ref>[{{citeCita booklibro|last=Thacker|first=Christopher|title=The history of gardens|year=1985|publisher=University of California Press|location=Berkeley|isbn=978-0-520-05629-9|page=57|url=http://books.google.com/books?id=1gn8hIgwg-gC&pg}}]</ref> onde foi cultivada dende a antigüidade, arredo rdo 2000 AC.<ref>{{citeCita booklibro| first=Akath |last=Singh |first2=R.K. | last2=Patel |first3=K.D. |last3=Babu |first4=L.C. |last4=De | title=Underutilized and underexploited horticultural crops | year=2007 | publisher=New India Publishing | location=New Delhi | isbn=978-81-89422-69-1 | page=90 | chapter=Low chiling peaches}}</ref><ref name=vau09-82/> Os pexegueiros foron citados en escritos chineses xa no século X antes de Cristo, considerándose un dos froitos preferidos de reis e emperadores. Nos últimos tempos, a historia do cultivo do pexego foi revisada polo miúdo citando numerosos manuscritos orixinais que se remontan ao 1100 antes de Cristo.<ref name="Layne">{{citeCita booklibro|url= http://books.google.com/?id=xLW3mKQbcUUC&printsec=frontcover&dq=The+Peach:+Botany,+Production+and+Uses#v=onepage&q&f=false|title= The Peach: Botany, Production and Uses|first1=Desmond R.|last1= Layne|first2=Daniele|last2= Bassi| publisher= CAB International|year= 2008|isbn= 978-1-84593-386-9}}</ref>
O pexego chegou á India e ao oeste asiático xa na antigüidade.<ref name="Ensminger">{{citeCita booklibro|url=http://books.google.com/?id=XMA9gYIj-C4C&pg=PA1040&dq=%22Prunus+persica%22#v=onepage&q=%22Prunus%20persica%22&f=false|title=Foods & nutrition encyclopedia|first= Audrey H.|last= Ensminger |publisher= CRC Press|year= 1994 |isbn= 0-8493-8980-1}}</ref> O cultivo do pexego tamén paso uda china a Persia e chegou a Grecia arredor do 300 antes de Cristo.<ref name=vau09-82>{{citeCita booklibro| first=John |last=Geissler | firt=Catherine | title=The New Oxford Book of Food Plants | year=2009 | publisher=Oxford University Press | location=Oxford | isbn=978-0-19-160949-7 | page=82}}</ref> [[Alexandre o Grande]] introduciu o froito en Europa despois da conquista dos persas.<ref name="Ensminger"/> Os pexegos xa eran ben coñecidos polos romanos no primerio século despois de Cristo <ref name=vau09-82/> , de feito era moi cultivado na [[Emilia Romaña]]. Os pexegueiros aparecen en frescos das domus das vilas destruídas pola erupción do Vesuvio no ano 79 da nosa era, xunto coas máis vellas representacións atopadas polo de agora en dos fragmentos de frescos que se remontan ao primeiro século, en [[Herculaneum]], agora preservados no Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles.<ref>{{cite journal|title=The introduction and diffusion of peach in ancient Italy|author=Laura Sadori et al.|publisher=Edipuglia|year=2009|url=http://www.plants-culture.unimo.it/book/05%20Sadori%20et%20alii.pdf}}</ref> Roma levou o pexego a Iberia e de aí foi introducido na [[Gallaecia]] xa na antigüidade, aínda que non fose o clima máis axeitado para o cultivo deste ''[[Prunus]]'' en todo o país.
Castela levou o pexego ás Américas no século XVI, e eventualmente ingleses e franceses no século XVII, cando era considerado un luxo prezado. O horticultor George Minifie levou supostamente os primeiros pexegueiros de Inglaterra ás colonias americanas a comezos do século XVII, plantándoos no estado de Virxinia.<ref>[http://genforum.genealogy.com/menefee/messages/274.html George Minifie]</ref> Aínda que Thomas Jefferson tiña pexegueiros en Monticello, os agricultores estadounidenses non comezaron a comercialización até o século XIX principalmente en Maryland, Delaware, Xeorxia e finalmente en Virxinia
