Giardia intestinalis: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Cambio o modelo: Cite journal
m Bot: Cambio o modelo: Cite book
Liña 35:
''Giardia'' depende da [[glicosa]] como a súa maior fonte de enerxía e degrada [[fermentación|fermentativamente]] a glicosa a [[etanol]], [[acetato]] e [[dióxido de carbono]]. Como carece de mitocondrias non ten [[ciclo do ácido cítrico]], [[fosforilación oxidativa]] e ciclo do [[glutatión]]. <ref>{{Cite web|url=http://microbewiki.kenyon.edu/index.php/Giardia |title=Giardia - MicrobeWiki |publisher=Microbewiki.kenyon.edu |date= |accessdate=2010-07-29}}</ref> Pode utilizar tamén [[arxinina]] como fonte de enerxía. <ref name=pmid9504342>{{Cita publicación periódica|author=Brown DM, Upcroft JA, Edwards MR, Upcroft P |title=Anaerobic bacterial metabolism in the ancient eukaryote Giardia duodenalis |journal=International Journal for Parasitology |volume=28 |issue=1 |pages=149–64 |year=1998 |pmid=9504342 |doi=10.1016/S0020-7519(97)00172-0 |url=http://www.mitochondrial.net/showabstract.php?pmid=9504342}}</ref> Posúe rutas bioquímicas peculiares que suxiren que diverxiu doutros [[eukarya|eucariotas]] nun estadio temperán da [[evolución]].<ref name=pmid9504342/>
 
As vitaminas do grupo B e os [[sal biliar|sales biliares]], xunto coa glicosa, son necesarios para a supervivencia de ''Giardia'', e viuse nos ratos que unha dieta baixa en [[carbohidrato]]s reduce o número de células de ''Giardia''.<ref>{{CiteCita booklibro|title=Giardia and Giardiasis |last1=Erlandsen |last2=Meyer |isbn=0-306-41539-9 |year=1984 |publisher=Plenum Press |location=New York}}</ref>
 
== Hóspedes ==
Liña 66:
''Giardia'' e as outras [[diplomónada]]s caracterízanse pola posesión de dous núcleos celulares similares en aparencia, en contido de ADN, na súa [[Transcrición xenética|transcrición]] e no seu tempo de replicación. Teñen tres cromosomas por [[xenoma]] [[haploide]]. O xenoma foi secuenciado e publicado en 2007, aínda que quedaron varias zonas sen secuenciar. A secuencia é de aproximadamente 12 millóns de [[par de bases|pares de bases]] e contén uns 5.000 [[xene]]s codificadores de proteínas. <ref>{{Cita publicación periódica|author=Morrison HG |title=Genomic minimalism in the early diverging intestinal parasite ''Giardia lamblia'' |journal=Science |volume=317 |issue=5846 |pages=1921–6 |year=2007 |pmid=17901334 |doi=10.1126/science.1143837|author-separator=,|author2=McArthur AG|author3=Gillin FD|display-authors=3|last4=Aley|first4=S. B.|last5=Adam|first5=R. D.|last6=Olsen|first6=G. J.|last7=Best|first7=A. A.|last8=Cande|first8=W. Z.|last9=Chen|first9=F.}}</ref> O [[contido GC]] (de [[guanina]]-[[citosina]]) é do 46%. Os [[trofozoíto]]s teñen unha [[ploidía]] de catro e a ploidía do quiste é de oito, o que formula a incógnita de como mantén ''Giardia'' a homoxeneidade entre os cromosomas dos seus núcleos. Utilizáronse modernas tecnoloxías de [[secuenciación do ADN|secuenciación]] para resecuenciar diferentes estirpes ou cepas. <ref>{{Cita publicación periódica|author=Franzén O |title=Draft Genome Sequencing of Giardia intestinalis Assemblage B Isolate GS: Is Human Giardiasis Caused by Two Different Species? |journal=PLoS Pathogens |volume=5 |issue=8 |pages=e1000560 |year=2009 |pmid=19696920 |pmc=2723961 |doi=10.1371/journal.ppat.1000560|author-separator=,|author2=Jerlström-Hultqvist J|author3=Castro E|display-authors=3|editor1-last=Petri|editor1-first=William|last4=Sherwood|first4=Ellen|last5=Ankarklev|first5=Johan|last6=Reiner|first6=David S.|last7=Palm|first7=Daniel|last8=Andersson|first8=Jan O.|last9=Andersson|first9=Björn}}</ref>
 
''Giardia'' suponse que era primitivamente [[reprodución asexual|asexual]] e non tiña maneira de transferir ADN entre os núcleos. Esta asunción fai moi difícil explicar o notablemente baixo nivel de [[heterocigoto|heterocigosidade]] [[alelo|alélica]] (< 0,01%) achado nalgúns xenomas do organismo. Porén, todas estas asuncións están hoxe postas en dúbida ao identificárense xenes meióticos, que son evidencia da recombinación entre estirpes e do intercambio de material xenético entre os núcleos durante o proceso de enquistación. <ref name= Adamrd>{{CiteCita booklibro|author= Adam, RD and Svard, SG| year=2010 |chapter=''Giardia'': Nuclear and Chromosomal Structure and Replication |title=Anaerobic Parasitic Protozoa: Genomics and Molecular Biology |publisher=[[Caister Academic Press]] |isbn=978-1-904455-61-5}}</ref>
 
Ata hoxe descubríronse sete [[xenotipo]]s (nomeados do A ao G). Deles, o xenotipo B é o máis común. Só os tipos A e B son infecciosos para os humanos.