Batalla de Monte Cassino: Diferenzas entre revisións

A comezos de 1944 a parte oeste da Liña Gustav, cuxo pivote principal se situaba nas escarpadas pendentes de Monte Cassino, estaba sostida polos alemáns que tiñan posicións nos vales do Rápido, Liri e Garigliano e algúns picos e penas próximos, aínda que non na histórica abadía de [[Monte Cassino]], fundada no ano 524 por [[Bieito de Nursia]], aínda que si contaban con posicións de defensa nas escarpadas pendentes por baixo das paredes da abadía. O [[15 de febreiro]] o mosteiro, que estaba emprazado sobre un morro sobre a aldea de [[Cassino]], foi destruído por bombardeos de avións americanos [[Boeing B-17 Flying Fortress|B-17]], [[B-25]], e [[B-26 Marauder|B-26]]. Dous días despois do bombardeo, [[Fallschirmjäger|paracaidistas alemáns]] se atrincheiran entre as ruínas para defendelas. Entre o [[17 de xaneiro]] ao [[18 de maio]], o outeiro foi atacado catro veces polas tropas aliadas, estas accións ocasionaron a morte de 54 .000 soldados aliados e 20 .000 soldados alemáns.

Os principais camiños desde [[Nápoles]], o cuartel xeral aliado, ata Roma pasaban a través do val do Liri ou pola costa oeste de Italia. Con todo, a entrada do val estaba bloqueada por un outeiro, en cuxo centro se alzaba o pobo de Cassino. O punto máis alto do outeiro (1.1001100 metros) foi elixido polos alemáns para detectar calquera movemento aliado, así como dirixir a artillería contra eles con precisión. Precisamente nese punto se atopaba a abadía de Montecassino. Logo da guerra os alemáns negaron rotundamente utilizar o mosteiro como fortaleza, aínda que algunhas unidades aliadas declararon o contrario. O certo é que durante a batalla o mosteiro foi destruído, e entón os alemáns si utilizaron as ruínas do edificio para resgardarse.

O primeiro ataque iniciouse o 4 de xaneiro de 1944, con resultados adversos. O 15 de febreiro os bombardeiros aliados destruíron o mosteiro e iniciaron o segundo ataque co mesmo resultado. Logo de bombardear de novo o que quedaba do edificio relixioso, a infantería aliada reiniciou o ataque o 15 de marzo. O 25 de marzo os aliados recoñeceron a súa momentánea derrota e desistiron. As baixas aliadas totais foron de 54 .000 homes, sen resultados positivos.

A decisión de bombardear o mosteiro foi tomada polo Comandante neozelandés [[Bernard Freyberg]], con todo, antes pediu permiso ao Papa [[Pío XII]], que aceptou. O mesmo día os [[B-17 Flying Fortress|B-17]] arroxaron 2.5002500 toneladas de bombas sobre o mosteiro, inmediatamente os alemáns utilizaron os escombros para fortificar a súa liña defensiva. Antes da contenda, a valiosa biblioteca da abadía foi enviada a Roma e sobreviviu á batalla.