Jean-Baptiste Lamarck: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot - Trocar {{AP}} por {{Artigo principal}}; cambios estética |
m Bot - borrado de comas antes de etcétera [http://academia.gal/dicionario#searchNoun.do?nounTitle=etc%C3%A9tera] |
||
Liña 94:
Lamarck morre o 18 de decembro de 1829, á idade de 85 anos, na súa vivenda do Museo. Os funerais celébranse na igrexa de St. Médard, e os seus restos depositáronse nunha fosa común do cemiterio de [[Montparnasse]]. Como se menciona máis abaixo, este feito foi para certos autores o signo da súa miseria. Para Laurent <ref>Laurent (2001): 136.</ref>, habería que atribuílo "á falta de piedade filial" do seu fillo Auguste.
Efectivamente, durante máis de un século, a maior parte dos textos históricos mencionan a miseria dos últimos tempos da vida de Lamarck. Para [[Jean-Henri Humbert]] (1887-1967)<ref>Humbert (1946): 21.</ref>, Lamarck "despropvisto de recursos" dobeu ceder seu herbario ao botánico alemán [[Johannes August Christian Roeper]] (1801-1885). Máis preto de nós, para Jaussaud e Brygoo <ref>Jaussaud et Brygoo (2004): 324.</ref>, "[Lamarck] morreu pobre na súa vivenda do Museo". O estudeo de Michel Guédès<ref>Citado por Laurent (2001): 134-136.</ref> sobre as rentas de Lamarck demostra que acumulaba diversas rentas (como profesor do Museo, as súas rentas da Academia das Ciencias, da venda das súas obras
== Bioloxía e transformismo ==
Liña 130:
Esta especificidade reside segundo el na ''organización'' da materia que constitúe os seres vivos. Pero este "orde de cousas" non é fixo e determinado dunha vez por todas (como en una [[máquina]]), porque o ser vivo nace, desenvólvese e morre. Esta organización é, pois, máis que unha ''[[autoorganización]]'' da materia baixo o efecto das condicións exteriores (como por exemplo na formación dun cristal de neve), é tamén ''autocatalítica'', é dicir, que enxendra ela mesma as condicións propias para o seu desenvolvemento. Lamarck explica esta ''dinámica interna'' como o produto de que os fluídos que se solidifican constitúen os órganos que canalizan e aceleran a circulación dos fluídos e así permiten o desenvolvemento do organismo en na súa integridade.
A súa teoría neste punto comprende tres elementos esenciais, tirados da bioloxía mecanicista dos séculos XVII e XVIII: as "partes continentes" (os tecidos), dos "fluídos contido" (o sangue, a linfa
A [[organoxénse]] faise polo movemento dos fluídos qui se mesturan ao seu paso polo seo do "tecido celular" (é dicir, o que hoxe chamamos ''tecido conxuntivo''), comprímeno e provocan a formación de membranas. Á final, esta organización facilita e activa o movemento dos fluídos; activación que aumenta a organización e a diferenciación das partes, e así sucesivamente (ao que se engade unha excitabilidade do tecido que, entre os animais, exacerba o movemento organizador) <ref>André Pichot, ''Histoire de la notion de gène'', éd. Flammarion, 1999, p. 251.</ref>.
Liña 169:
=== A necesidade teórica da evolución ===
Lamarck trataba de comprender o que diferencia aos seres vivos dos obxectos inanimados estudados pola física. En efecto, a existencia mesma de seres vivos atestigua o feito da evolución, porque a súa presenza non podería resultar unicamente do ''xogo actual'' dos fenómenos físico-químicos. Por exemplo, unha folerpa de neve non importa en que cristal de ventá estea, prodúcena circunstancias atmosféricas particulares (humidade do aire, temperatura
Non importa que ser vivo, mesmo os máis simples actualemente coñecidos non poden formarse espontaneamente a partir de circunstancias actuais. Non só non hai [[xearción espontánea]] de mamíferos evolucionados, como os ratos a partir de lixo, como se pensaba aínda no [[século XVIII]], pwero tampouco das baxctwerias máis simples, como [[Louis Pasteur|Pasteur]] estableceu máis tarde.
| |||