Diocese de Britonia: Diferenzas entre revisións

A '''diocese de Britonia''' foi unha antiga división episcopal da [[Gallaecia]], e na actualidade é unha [[sé titular]] da [[Igrexa Católica]].

 

Esta [[diocese]] aparece citada no ''[[Parochiale suevorum]]'', un documento que mostra a organización eclesiástica da Galiza da época do [[Reino Suevo]], que se data entre 572 e 573. Aparece citada como ''Sedem Britonorum'', é dicir, ''sede dos bretóns'', indicando que lle pertencen as igrexas do interior dos bretóns, o mosteiro ''Maximi'', e as igrexas sitas en Asturias.

 

A diocese é posteriormente citada noutros concilios, xa con outros representantes en época visigoda (desde 585, o reino suevo fora incorporado aos dominios visigodos), en [[Concilios de Toledo|Toledo]] (IV, VII e VIII). A derradeira mención corresponde ao ano 675, no III Concilio de Braga. Algúns autores{{Cómpre referencia|data=decembro de 2013}} supoñen que o episcopado britoniense desaparece por mor das invasións musulmás, mais polo contrario modernos autores{{Cómpre referencia|data=decembro de 2013}} apuntan á continuidade da mesma baixo outra denominación. En calquera caso, a posterior [[diocese de Mondoñedo-Ferrol]] sería a herdeira da britoniense{{Cómpre referencia|data=decembro de 2013}}.

 

O territorio da antiga diocese dos [[bretóns|britóns]] —Britonia— ocupou principalmente a franxa costeira da [[Mariña de Lugo|Mariña Luguesa]] ata a [[comarca da Terra Chá]], chegando a súa influencia ata as costas da comarca do [[Eo]]-[[Navia]] polo leste, e de [[Ferrol]] polo oeste. A súa antiga sé, coñecida co nome de ''Mosteiro Máximo'' foi identificado por algúns autores como [[Manuel Díaz y Díaz|Díaz y Díaz]] coa basílica medieval de [[San Martiño de Mondoñedo]], onde se atopan restos do séculos V-VI d.C. Cambiando de sé e nome en varias ocasións, a actual diocese galega de [[Mondoñedo]] é a súa sucesora histórica. Cada ano no mes de agosto a vila de Bretoña celebra o seu pasado coa Festa do [[Lugnasad]], xuntanza lúdico-cultural que esta a sumar maior capacidade de convocatoria cada ano no calendario festivo galego.

 

O asentamento desta vaga de emigrantes bretóns e a creación dunha diocese relixiosa propia supón o segundo maior asentamento dun pobo estranxeiro en terras galegas, despois dos [[suevos]].

 

A diocese de Bretoña, debeu ser fundada por bretóns insulares, os primitivos [[bretóns]] ou britanos, como habitantes da illa de Bretaña, a actual [[Gran Bretaña]]<ref name=Britonia>[http://www.pangalaica.com/britonia/inicio.htm Bretoña, sede do bispado de Britonia].</ref>. Compelidos polas invasións [[anglosaxóns|anglosaxoas]], grupos xermanos que desembarcan na Gran Bretaña, comunidades bretoas abandonan a illa entre o [[século IV]] e [[século VII|VII]], dirixíndose basicamente ás costas galas, onde se asentan na península de [[Armórica]], que acabará por tomar o nome actual de [[Bretaña]], a consecuencia deste poboamento.

 

 

Tamén o nome propio [[Mailoc]] é de ascendencia celta-insular, relacionado con diferentes variantes, Maeloc, Maedoc ou Mailog, co significado de ''príncipe'' ou ''xefe''<ref>Indíxenas e romanos na Galicia céltiga, Brañas Abad, Rosa María. (1995).ISBN 13: 978-84-605-4361-9. pp-134.</ref>.

 

Bispos coñecidos da ''ecclesia Brittaniensis'':

 

 

En [[1969]] a diocese foi recuperada como unha [[sé titular]] da [[Igrexa Católica]]. Dende entón, os [[bispo]]s titulares da mesma foron os seguintes:

 

{{Listaref}}

 

== Véxase tamén ==

=== Bibliografía ===

 

=== Ligazóns externas ===

 

{{Celtas}}

 

{{ORDENAR:Britonia}}

[[Categoría:Historia de Galicia]]

[[Categoría:Gallaecia]]