Revisión como estaba o 6 de outubro de 2014 ás 14:15 editar BotDHojalata (conversa \| contribucións) Bots 103.188 edicións Retiro {{Ligazón XX\|xx}} ou {{Link XX\|xx}}. Agora, se un artigo é bo ou destacado nalgunha lingua, indícase en Wikidata ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 12 de abril de 2015 ás 19:31 editar desfacer HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.803 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 16: == Anatomía == O órgano vocal das aves é a [[sirinxe]], estrutura ósea situada no extremo caudal da [[traquea]] vertebral (a diferenza da [[larinxe]] no extremo ~~craniano~~cranial da traquea dos mamíferos). A sirinxe e, en ocasións, un saco aéreo circundante, resoan ás vibracións por medio de condutos membranosos por onde a ave forza o paso do aire. Controla o ton cambiando a tensión nas membranas e controla tamén o volume cambiando a forza de exhalación. Pode controlar ambos os lados da traquea independentemente e, desta maneira, algunhas especies poden producir dúas notas á vez. == Función == A hipótese dalgúns científicos é que os cantos das aves evolucionaron a través da [[selección sexual]], e certos experimentos suxiren que a calidade do canto da ave pode ser un bo indicador do estado físico do individuo.<ref>Read, A. W. e D. M. Weary (1990): "Sexual selection and the evolution of bird song: A test of the Hamilton-Zuk hypothesis". ''Behavioral Ecology and Sociobiology'' '''26''' (1):47-56. [http://www.springerlink.com/content/ynl74mu1lp71v16t/]</ref> Algúns experimentos tamén suxiren que certos parasitos e enfermidades poden afectar as características do canto, como a frecuencia en que sucede, e por tanto establece un indicador de saúde.<ref>Garamszegi, L. Z., A. P. Møller, János Török, Gábor Michl, Péter Péczely e Murielle Richard (2004): "Immune challenge mediates vocal communication in a passerine bird: an experiment", ''Behavioral Ecology'' '''15'' (1): 148-157.</ref><ref>Redpath, S. M., Bridget, M. Appleby, Steve e Petty, J. (2000): "Do male hoots betray parasite loads in Tawny Owls?" ''Journal of Avian Biology'' '''31''' (4): 457–462. [http://www.blackwell-synergy.com/doi/abs/10.1034/j.1600-048X.2000.310404.x?journalCode=jav]</ref> O repertorio dos cantos, segundo parece, tamén indica o estado físico en certas especies.<ref>Reid, J. M., Peter Arcese, Alice L. E. V., Cassidy, Sara M. Hiebert, James N. M. Smith, Philip K. Stoddard, Amy B. Marr, e Keller, Lukas F. (2005): "Fitness Correlates of Song Repertoire Size in Free-Living Song Sparrows (''Melospiza melodia'')" ''The American Naturalist'', '''165''':299–310. [http://www.journals.uchicago.edu/cgi-bin/resolve?id=doi:10.1086/428299&erFrom=-7470294868308382079Guest]</ref> A habilidade dos machos de manter e proclamar o seu territorio utilizando o canto tamén demostra a súa superioridade física sobre outros conxéneres. A comunicación a través do canto pode darse entre individuos da mesma especie, pero tamén ~~puede~~pode ~~produicirse~~producirse entre individuos de diferentes especies. A ''chamada de acoso'' en aves úsase para recrutar individuos onde ameaza un [[bufo]] ou outro [[depredación\|depredador]]. Estas chamadas caracterízanse por teren un amplo espectro de [[frecuencia]]s, comezo e terminación agudos, e repetitividade. Estas características son comúns entre diferentes especies e creese que son útiles a outros acosadores potenciais por seren de fácil localización. Por outra parte, as chamadas de alarma de moitas especies son caracteristicamente agudas e difíciles de localizar con precisión.<ref>Marler, P. (1955): "Characteristics of some animal calls". ''Nature'' '''176''':6-8.</ref> Individualmente, as aves poden seren suficientemente sensitivas como para identificarse entre si por medio dos cantos. Moitas das aves que aniñan formando colonias poden localizar aos seus polos utilizando os seus cantos.<ref>Lengagne, T., J. Lauga e T. Aubin. (2001): "Intra-syllabic acoustic signatures used by the King Penguin in parent-chick recognition: an experimental approach". ''The Journal of Experimental Biology'' '''204''':663–672. Liña 32: Algunhas aves que habitan en covas, como os [[Caprimulxiformes\|guácharos]]<ref>Suthers R. A. e Hector, D. H. (1985): "The physiology of vocalization by the echolocating Oilbird, ''Steatornis caripensis''". ''J. Comp. Physiol.'' A156: 243-266</ref> e as [[salanganas]] e [[cirrio]]s (familia dos [[apódidos]]),<ref>Suthers R. A. e Hector, D. H. (1982): "Mechanism for the production of echolocating clicks by the Grey Swiftlet, ''Collocalia spodiopygia''". ''J. Comp. Physiol.'' A148: 457-470.</ref> utilizan sinais audíbeis (con gran parte das frecuencias entre os 2 e os 5 KHz)<ref>Coles, R. B., Konishi, M. e Pettigrew, J. D. (1987): "Hearing and echolocation in the Australian Grey Swiftlet, ''Collocalia spodiopygia''". ''J. Exp. Biol''. '''129''': 365-371</ref> para realizaren [[Ecolocalización\|ecolocación]] na escuridade das covas. A capacidade auditiva das aves está por debaixo dos 50 Hz ([[~~Infrason~~Infrasón\|infrasónico]]) a por riba dos 20 kHz ([[~~Ultrason~~Ultrasón\|ultrasónico]]) con sensibilidade máxima entre 1 e 5 kHz.<ref>Dooling, R. J. (1982): "Auditory perception in birds". ''Acoustic Communication in Birds'', Vol. 1 (eds D. E. Kroodsma & E. H. Miller), pp. 95–130. Academic Press, New York.</ref> O espectro de frecuencias dentro do que as aves realizan as súas chamadas varían dependendo da calidade do hábitat e os sons do ambiente. Suxeriuse que cantos con pouca anchura de banda, baixas frecuencias, modulación de baixa frecuencia e intervalos interelementos longos, son comunmente escoitados en hábitats con estruturas de vexetación complexas (que tenden a absorber ou disipar os sons), mentres que altas frecuencias, maior anchura de banda, modulacións de alta frecuencia (vibracións) e intervalos interelementos curtos poden esperarse en hábitats abertos.<ref>Boncoraglio, G. e Nicola Saino (2007): "Habitat structure and the evolution of bird song: a meta-analysis of the evidence for the acoustic adaptation hypothesis". ''Functional Ecology''. '''21''': 134–142. [http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1365-2435.2006.01207.x]</ref><ref>Morton, E. S. (1975): "Ecological sources of selection on avian sounds". ''American Naturalist'', '''109''', 17–34.</ref> Suscitouse a hipótese de que o espectro de frecuencia dispoñíbel está fragmentado para que o traslape dos cantos entre especies difira en frecuencia e tempo. Esta conxectura foi definida como "nicho acústico".<ref>Krause, Bernard L. (1993): "The Niche Hypothesis: A virtual symphony of animal sounds, the origins of musical expression and the health of habitats". ''The Soundscape Newsletter'' [http://wfae.proscenia.net/library/articles/krause_niche.pdf]</ref> En zonas urbanas, onde abundan os sons de baixa frecuencia, notouse que as aves tenden a cantar con maior volume,<ref>Henrik Brumm (2004): "The impact of environmental noise on song amplitude in a territorial bird". ''Journal of Animal Ecology'' '''73''' (3), 434–440.</ref> e en tos máis altos.<ref>Slabbekoorn, H. e Peet, M. (2003): "Birds sing at a higher pitch in urban noise". ''Nature'' '''424''', 267.</ref> == Aprendizaxe ==

Vocalización das aves: Diferenzas entre revisións