Macbeth: Diferenzas entre revisións

A obra está libremente baseada no relato da vida dun personaxe histórico, [[Macbeth, rei de Escocia|Macbeth]], rei de [[Escocia]] entre [[1040]] e [[1057]]. A fonte principal de Shakespeare para esta traxedia foron as ''Crónicas'' de [[Raphael Holinshed]], obra da que tomou tamén os argumentos das súas obras históricas. Holinshed baseouse á súa vez en ''Historia Gentis Scotorum'' (''Historia dos escoceses''), obra escrita en [[latín]] polo autor escocés [[Hector Boece]] e impresa por vez primeira en [[París]] en [[1527]]. Para agradar ao seu mecenas, o rei [[Xacobe V de Escocia]], Boece escurecera deliberadamente a figura de Macbeth, co propósito de exaltar un hipotético antepasado do rei, Bancuo.

 

* Malcolm, fillo maior de Duncan, herdeiro ao trono.

* Donalbain, fillo menor de Duncan.

* As tres bruxas.

 

[[Ficheiro:Macbeth and Banquo with the witches JHF.jpg|dereita|miniatura|250px|''Macbeth e Banquo coas bruxas'', por [[Johann Heinrich Füssli]].]]

 

Vendo cumprida a profecía das bruxas, Macbeth comeza a ambicionar conseguir o trono. Macbeth escribe unha carta á súa esposa, que está en [[Inverness]], explicando as profecías das bruxas. Lady Macbeth, ao ler a carta, concibe o propósito de asasinar a Duncan para lograr que o seu marido chegue a ser rei. De improviso preséntase Macbeth no castelo, coa noticia de que Duncan vai pasar alí esa mesma noite. Lady Macbeth exponlle os seus plans. Macbeth dubida, pero é azuzado pola súa esposa, estimulando a ambición.

 

Coa chegada da noite, Macbeth, instigado pola súa esposa, dá morte ao rei cando dorme no seu aposento. Antes de matalo ten visións dunha espada con sangue e sente fortes remordementos, que Lady Macbeth procura facer calar. Á mañá seguinte descóbrese o crime. Macbeth culpa aos serventes de Duncan, aos que previamente asasinara, presuntamente nun arrebato de furia para vingar a morte do rei. Os fillos de Duncan, Malcolm e Donalbain, que se encontran tamén no castelo, non cren a versión de Macbeth, pero disimulan para evitar ser tamén asasinados. Malcolm escapa a [[Inglaterra]], e Donalbain a [[Irlanda]]. Grazas ao seu parentesco co rei falecido e á fuxida dos fillos deste, Macbeth consegue ser proclamado rei de Escocia, cumpríndose así a segunda profecía das bruxas.

 

A pesar do éxito dos seus propósitos, Macbeth continúa intranquilo por mor da profecía que as bruxas fixeron a Banquo, segundo a cal este sería pai de reis. Encarga a uns asasinos que acaben coa súa vida e coa do seu fillo, Fleance, cando cheguen ao castelo para participar nun banquete ao que Macbeth convidou.Os asasinos matan a Banquo, pero Fleance consegue fuxir. No banquete, pouco despois de que Macbeth saiba polos asasinos o ocorrido, aparece a [[pantasma]] de Banquo e senta no lugar de Macbeth. Só Macbeth pode ver o espectro, co que dialoga, e nas súas palabras faise evidente o crime.

 

[[Ficheiro:Macbeth3.jpg|dereita|200px|miniatura|Escena de ''Macbeth'': o conxuro das bruxas (acto IV, escena I). Cadro de [[William Rimmer]].]]

 

Un vasalo de Macbeth dille que Macduff desertou. En represalia, Macbeth decide atacar o seu castelo e acabar coa vida de toda a súa familia. A acción trasládase a Inglaterra, onde Macduff, ignorante aínda da sorte que correu a súa familia, se entrevista con Malcolm, fillo de Duncan, ao que intenta convencer para que reclame o trono. Pouco despois recibe a noticia da morte da súa familia.

 

[[Ficheiro:Johann Heinrich Füssli 030.jpg|dereita|200px|miniatura|''Lady Macbeth sonámbula'' por [[Johann Heinrich Füssli]].]]

 

Na escena final Malcolm é coroado como rei de Escocia. A profecía referente ao destino real dos fillos de Banquo era familiar aos contemporáneos de Shakespeare, pois o rei Xacobe I de Inglaterra era considerado descendente de Banquo.

 

A obra foi levada en diferentes ocasións ao cinema, destacando as versións de autores como [[John Emerson]], [[Orson Welles]], [[Akira Kurosawa]] (recreación da traxedia ambientada no [[Xapón]] medieval) ou [[Roman Polanski]]. Amais, foi adaptada á [[ópera]] por autores como [[Giuseppe Verdi]], [[Ernest Bloch]] ou [[Dmitri Shostakovich]].

 

A obra foi traducida ao galego por [[Fernando Pérez-Barreiro Nolla]] e publicado por [[Editorial Galaxia|Galaxia]] en [[1972]], con ilustracións de [[Xohán Ledo]]. Foi levada aos escenarios por [[Teatro do Noroeste]] en [[1994]] con dirección de [[Eduardo Alonso]] e por [[Sarabela Teatro]] en [[2006]] con dirección de [[Helena Pimenta]], acadando o [[Premio María Casares á mellor maquillaxe]].

 

 

{{commonscat|Macbeth}}

 

[[Categoría:William Shakespeare]]