Portomarín: Diferenzas entre revisións

|}

 

Hai restos de poboados no concello de Portomarín, como [[medorra]]s e [[castro (poboado)|castros]], como o [[castro de Catromaior]], o [[castro da Vires]], o [[castro de Bedro]], [[Castrolobrixe]], [[castro de Vila]] ou o [[castro de Soengas]].

 

A primeira ponte sobre o [[río Miño]] nesta zona foi construída polos [[imperio romano|romanos]] no [[século II]]. A vila xa aparece citada como ''Portumarini'' no ano 792. A orixe da vila parece estar ligada ó conde Don Gutierre e á condesa Dona Ilduara ([[Aldara de Celanova]]), pais de [[Rosendo de Celanova|San Rosendo]], bispo de [[Mondoñedo]] e fundador do [[mosteiro de Celanova]] no [[século X]]. No [[Códice Calixtino]] aparece Portomarín denominado coma ''Pons Minea'' (ponte do Miño).

 

[[Ficheiro:Hospital de Portomarin.JPG|miniatura|esquerda|250px|Inscrición fundacional, en galego, do hospital da orde de San Xoán (1521).]]

Na [[idade media]] foi [[Camiño Francés|camiño]] de paso dos peregrinos cara [[Santiago de Compostela]], sendo unha das maiores vilas tralo paso do [[Pedrafita do Cebreiro|Cebreiro]]. Posiblemente tivo grande importancia neste período, ó contar con tres ordes de cabalería. Na marxe esquerda estaban os Cabaleiros da [[Orde de Santiago]], nada no [[mosteiro de Loio]], e a [[Orde do Temple]]. Na marxe dereita estaba a Orde dos monxes-cabaleiros da [[Orde de San Xoán de Xerusalén]]. O carácter guerreiro destes monxes explica o aspecto de fortaleza da Igrexa de San Xoán, coñecida como San Nicolás, ao estar situada no barrio de San Nicolás do Portomarín antigo.

A antiga vila estaba constituída por dous barrios, divididos polo río Miño. Na marxe esquerda o de San Pedro, e o de San Xoán na marxe dereita.

 

O 8 de febreiro de 1946 a vila de Portomarín foi declarada [[Conxunto Histórico-Artístico]]. Ó construírse en 1962 o [[encoro de Belesar]], a vila trasladouse ó veciño Monte do Cristo. Alí se reconstruíron algúns dos edificios máis importantes tanto civís como relixiosos.

 

A igrexa de San Xoán, hoxe denominada de San Nicolás, construída nos séculos XII e XIII, é un dos monumentos románicos máis senlleiros do Camiño de Santiago. A igrexa de San Pedro data do século X e forma parte dun conxunto integrado polo Pazo de Berbetoros e o Pazo do Marqués de Paredes.

 

{{Galería

|Ficheiro:SanNicolasPortomarin2.JPG|Igrexa de San Nicolás. Románica ameada.

}}

 

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Portomarín vexa: [[Lugares de Portomarín]].

 

{{Portomarín}}

 

{{listaref}}

 

{{commonscat}}

 

{{Localidade do Camiño