Guerras púnicas: Diferenzas entre revisións

 

== Primeira Guerra Púnica ==

Transcorre en Sicilia, entre o [[-264|264]] e o [[-241|241a]]. C. A escusa foi a axuda romana ós [[mamertinos]], donos de [[Mesina]] en [[Sicilia]], na súa loita contra [[Hierón de Siracusa]], aliado de [[Cartago]]. As [[lexión romana|lexións romanas]] vencen aos exército mercenario cartaxinés dirixido por [[Amílcar Barca]] nunha guerra principalmente centrada nas batallas navais, rematando ca potencia marítima hexemónica dos cartaxineses dos últimos séculos na batalla das [[illas Egadas]]. Como resultado da vitoria militar [[Roma]] obtén [[Sicilia]], [[Córsega]] e [[Sardeña]].

 

== Segunda Guerra Púnica ==

Tras a Primeira Guerra Púnica [[Amilcar Barca]] toma a decisión estratéxica de estender a área de influencia cartaxinesa á [[Península Ibérica]] para centrar outros posíbeis enfrontamentos con Roma lonxe do mar, unha prematura morte nun enfrontamento cos [[Iberos]] leva a asumir o mando do protectorado cartaxinés a [[Aníbal Barca]]. Debido a gran riqueza da península Cartago experimenta unha rápida recuperación da derrota, o que leva a desconfianza ao senado romano. Quen, rompendo o acordo de non agresión polo que se establecía que ao sur do [[río Ebro]] era área de influencia cartaxinesa, toma baixo á súa protección á cidade de [[Sagunt]], a cal desafía a autoridade de Cartago.

 

 

== Terceira Guerra Púnica ==

Os cartaxineses tras un período de leve florecemento pagan as débedas de guerra que contraeran con Roma e, a pesar da necesidade de Aníbal de exiliarse, reármanse para facer fronte aos ataques do rei de [[Numidia]]. Roma temendo un rebrote do poderío militar púnico e seguindo a política de [[Catón]] (''Delenda est Carthago''), comeza no ano [[-149|149 a. C.]] un asedio que durará tres anos con [[Escipión Emiliano]], fillo de Publio Cornelio Escipión, á fronte. O resultado é que a cidade e Cartago outrora cidade máis poderosa do mediterráneo é arrasada e convértese en provincia romana.