Luigi Pirandello: Diferenzas entre revisións

|lugar_de_falecemento= [[Roma]]

|lingua da escrita = [[Lingua italiano|Italiano]]

|nota = [[Ficheiro:Nobel prize medal.svg|20px]][[Premio Nobel de Literatura]] ([[1934]])

}}

[[Ficheiro:Pirandello.jpg|miniatura|150px|Busto de Pirandello nun parque público de [[Palermo]].]]

 

== Traxectoria ==

Luigi Pirandello era fillo de Caterina Ricci-Gramitto e de Stefano Pirandello, comerciante [[Giuseppe Garibaldi|garibaldino]] de [[clase media]] pero de ascendencia ilustre, inversor na industria do [[sulfuro]]. Tanto os Pirandello como os Ricci-Gramitto eran fortemente anti[[Borbón|borbónicos]] e participaban activamente no movemento "Il [[Risorgimento]]", destinado á unificación democrática de Italia.

 

Dos sentimentos de decepción que os seus pais (especialmente Caterina) acuñaron tras o establecemento da unificación e a súa posterior e traumática realidade, Pirandello extraería boa parte da atmosfera emocional que caracterizaría os seus escritos, especialmente a novela ''I Vecchi e I Giovani'' ("Os vellos e os novos"). É tamén posible que a sensación de traizón e resentimento inculcara no mozo Luigi a desproporción entre ideais e realidade que explica no seu ensaio ''L'Umorismo'' ("O humorismo").

O seu acercamento ao partido fascista nos anos vinte foi un feito estraño, aínda que non pode desligarse da súa proximidade a certa vangarda italiana. Pero pediu a entrada directamente a Mussolini, tras o asasinato de [[Giacomo Matteotti]] en 1924, e apoiou ao mandatario por ese feito. Todo iso causou unha grande desilusión entre os seus lectores e na cidadanía italiana; para algúns foi un xeito de ir contra a corrente intelectual, pero o certo é que o Réxime nomeouno presidente da Accademia italiana de nova fundación, o cal, iso si, afastouno desa compañía política. E se ben logrou tanto o premio Nobel en 1934 como o recoñecemento do seu valor como novelista e autor teatral, ese xesto de 1924 non deixa de lixar a súa imaxe. Queda o recordo do seu individualismo a ultranza, do seu enterro ascético nunha humilde caixa, da súa orixinal literatura, especialmente dos relatos e as pezas teatrais.

*''Il Turno''

*''Suo Marito''

*''[[Seis personaxes á procura de autor]]'' (''Sei Personaggi in Cerca d'Autore'', 1921)

*''Ciascuno a Suo Modo''

*''[[Así é, se vos parece]]'' (''Così è (se vi pare)'')

* ''I giganti della montagna''

 

Luigi Pirandello foi tamén poeta, e publicou de cinco libros de poesía na súa vida:

* ''Mal Giocondo''

* ''Elegie Renane''

* ''La Zampogna''

 

==Véxase tamén==