|
=== O emisario de Hitler ===
EsteHamilton acode á mañá seguinte e Hess preséntase co seu verdadeiro nome, aínda que o duque recoñéceo porque se víran por primeira vez nas Olimpíadas de Berlín cinco anos antes. O duque declara que non ten nada que tratar con Hess. Hesse este alega o seu desexo de chegar a un acordo de paz con Inglaterra, epara o que trae unha mensaxe de Hitler. Inmediatamente foi feito prisioneiro pola Home Guard, para ser recluído posteriormente na [[Torre de Londres]] ata o final da Guerra. Todos os seus intentos de ser crido foron absolutamente infrutuosos.
(Segundo versión do propio Hess, este era xa o seu terceiro intento) para tratar de pactar a paz co [[Reino Unido]] e así cambiar o curso da guerra e poder concentrar a [[Wehrmacht]] nunha soa fronte leste contra a URSS. Con todo, o prematuro apreixamento de Hess conduciu ao fracaso as súas xestións.
No Museo Imperial de Guerra de [[Londres]] pódense apreciar a cola e o motor do avión pilotado por Hess. Fíxose publicar rapidamente o descoñecemento de ambas partes, [[Inglaterra]] e [[Hitler]]; este último desacreditouno poñéndoo na categoría de tolo e as cousas non saíron como Hess esperara.
== Repercusións e controversias ==
As razóns para obrar de tal forma foron e son moi aindaaínda hoxe fruitofroito de diversas discusións e fonte de misteriosas teorías. Por unha banda, sostense que o propio Hess sabía de antemán que [[Alemaña]] podería ser vencida nas frontes británica e soviética, preocupación que tamén [[Karl Haushofer]] manifestara.
Outras razónsexplicacións argumentan a súa fuxida polas diferenzas que sostiña, non só con Hitler, senón con outros dirixentes nazis como [[Goebbels]] pero, sobre todo, con [[Martin Bormann]] e [[Heinrich Himmler]] en cuestións de sucesión ao Führer. O asunto é que este voo fora preparado con algúns meses de antelación.
Quizais o elemento máis controvertido é o testemuño dado por unha criada da Casa Dungavel que precisou que ademais de ter as luces da pista acesas momentos antes de que pasase Hess, esa noite do 10 de maio, viu nos hangares privados da pista, caixas contendo tanques de combustible fabricados en Ausgburg, do mesmo tipo que o usado polo Me-110.
Hitler decatouse na mañá do día 11 a través dun sobre que lle entregou o secretario de Hess, cunha longa epístola deste no interior, na cal lle pedía ao Führer que, en caso de que saíse mal a aventura de chegar á paz con Inglaterra antes de invadir a URSS, podería argumentar que estaba tolo. A reacción alemá non se fixo esperar, pois Goebbels, como Ministro de Propaganda do réxime, catalogou o día 12 a actuación digna dun tolo desmedido. Horas despois, a [[British Broadcasting Corporation|BBC]] anunciaba a captura de Hess, que sería reemprazado no cargo por Martin Bormann.
Segundo algúns historiadores, para Hitler foi un acto de vil traizón, pois temía que os segredos da invasión á URSS fosen revelados, e para esta última nación, foi un acto que non lle valeu o perdón. Pero existen evidencias que avalan que Hitler sabía disto e oque obradoa poloreacción do Ministerio de Propaganda AlemáAlemán foi só unha manobra de distracción.
== Xuízo, prisión e morte ==
Decaído e demacrado fisicamente, foi xulgado en [[Xuízos de Núremberg|Núremberg]] por mor de todas as decisións que tomou e asinou no seu cargo de ministro durante o réxime nazi, sendo condenado a cadea perpetua o [[1 de outubro]] de [[1946]] e recluído na [[prisión de Spandau]], na zona aliada de [[Berlín]]. Cabe destacar que Hess probablemente tiña moitos menos méritos culpables que outros xerarcas nazis con respecto á sentenza ditada.
Trala posta en liberdade de [[Albert Speer]] en [[1966]], Hess quedou como único preso do cárcere de [[Spandau]] durante máis de 20 anos, ata a súa morte. Nos anos 80, o caso Hess dividiu á opinión pública inglesa sobre daa posibilidade de excarcelalo, pero a xustiza británica fixo non atendeu estas correntes de opinión, e mantivo en prisión a Hess malia os gastos que orixinaba á coroa pola súa manutención e infraestrutura carcelaria.
Os seus gardiáns dicían que a súa saúde mental estaba moi deteriorada e que perdera a memoria. Nos últimos anos da súa vida intensificouse o debate sobre a súa liberación por razóns humanitarias, pero o goberno británico seguiu nonsen as tivotelas en conta. Con todo, Hess morreu repentinamente o [[17 de agosto]] de [[1987]], aos 93 anos de idade. Na autopsia oficial díxose que se suicidara por autoestrangulamiento, aínda que se acusou aos servizos secretos británicos de telo asasinado para resolver a incómoda cuestión da súa posta en liberdade, que non era descabellada en razón da [[Perestroika]] e do seu líder [[Gorbachov]], Presidente da URSS. Ademais resultaba pouco crible a posibilidade de que un home con [[enfermidade de Parkinson]] en fase avanzada e as súas facultades físicas erosionadas pola súa avanzada idade, fose capaz de se tirar a vida por estrangulamento.
O diplomático nacionalsocialista e autor chileno [[Miguel Serrano]] narra no seu libro ''O Cordóncordón Douradodourado'' sobre doo plan de rescate de Rudolf Hess proxectado para a semana seguinte á do seu deceso. O anterior, sumado á imposibilidade de familiares e seguidores de examinar o cadáver de Hess, contribuíu á teoría segundo a cal o goberno británico sería responsable da súa morte.
O anterior, sumado á imposibilidade de familiares e seguidores de examinar o cadáver de Hess, contribuíu á teoría segundo a cal o goberno británico sería responsable da súa morte.
== Véxase tamén ==
| 