Isabel I de Castela: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
lig int |
|||
Liña 77:
Ao morrer Henrique IV, Isabel proclamouse raíña de Castela o [[13 de decembro]] de [[1474]] en [[Segovia]], baseando a súa lexitimidade no [[Tratado dos Toros de Guisando]]. Estalou entón <ref>Pretel Marín, A. Una Ciudad Castellana en los Siglos XIV y XV. Instituto de Estudios Albacetenses. 1978. Pag. 156</ref> a [[Guerra de Sucesión Castelá]] ([[1475]]-[[1479]]) entre os partidarios de Isabel e os da súa sobriña Xoana. O [[Tratado de Alcaçovas]] puxo fin á contenda, recoñecendo a Isabel e Fernando como reis de Castilla a cambio de certas concesións a [[Portugal]]. Trala guerra Isabel mandou construír o [[Monasterio de San Juan de los Reyes]].{{Harvnp|Losada Castro|1983|p=44}}
Instruíu aos seus fillos en que tiñan unhas obrigacións pola súa rango de fillos de reis, e que debían sacrificarse moito por ese motivo. Levounos consigo durante as campañas militares, pero tamén velou sempre polo seu benestar, como o proba o seu valor ante o motín que tivo lugar no alcázar de Segovia en 1476.<ref>As rúas de Segovia. Mariano Sáez e Romeu, pág. 199.</ref> Alí tiñan instalada os reis a corte e alí vivía, no [[Alcázar de Segovia|alcázar]] o seu primoxénita Isabel baixo a protección e coidado da súa amiga [[Beatriz de Bobadilla, marquesa de Moya|Beatriz de Bobadilla]] e do seu esposo, o alcalde [[Andrés Cabrera]]. Este era de orixe xudía, o que naquela época era fonte de tensións raciais, e acusábaselle de querer aproveitarse da confianza que os reis tíñanlle, ademais de acusarlle de malversación de fondos e de tiranía. O tumulto converteuse en motín cando uns provocadores, disfrazados de campesiños e con armas ocultas, arengaron á poboación para destituír ao alcaide. Cara ao Alcázar dirixiuse unha masa de xente furiosa, armada con ferramentas de campesiños, paus e pedras. A raíña atopábase
Durante as campañas militares de Fernando, a raíña estivo sempre na retagarda, acompañada dos seus fillos e pendente de prover o necesario. A súa axuda foi decisiva para a vitoria castelán-aragonesa na [[Guerra de Granada]],{{Harvnp|Liss|1998|pp=206-213}} como o demostran os feitos da rendición de [[Baza, Granada|Baza]]. Sucedeu que a cidade levaba cercada bastante tempo pero a poboación non quería renderse e os soldados cristiáns comezaban a desmoralizarse polo longo asedio. O rei [[Fernando o Católico|Fernando]] pide á súa muller que se presente no campo de batalla para levantar a moral das tropas. Así o fai Isabel, facéndose acompañar de varias damas e da súa primoxénita Isabel. O impacto da súa presenza foi inmediato, non só para as tropas cristiás, senón para a poboación asediada que iniciou a súa rendición, pero non ante o rei guerreiro, senón ante a valorosa raíña.{{Harvnp|de Miguel Moura|2006|p=18}} Ademais, Isabel foi a precursora do [[Hospital de campaña]], ao facerse acompañar de persoal médico e axudantes para atender aos feridos no campo de batalla.{{Harvnp|Losada Castro|1983|p=85}}
| |||