Fertilizante: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Rotlink (conversa | contribucións)
m fixing dead links
corrixo "soe" por "acostuma" ou "adoita"
Liña 134:
Hai uns 200 anos atopáronse minas de '''nitrato sódico''' (NaNO3) en [[Chile]]. Deste xeito, o nitrato sódico foi o segundo fertilizante mineral usado. En [[España]], en [[1880]] unha empresa comezou a exportar nitrato sódico.
 
* '''Fósforo'''. O seguinte fertilizante mineral foi o fósforo, en forma de fosfatos, provenientes das [[rocha]]s fosfatadas. O '''P''' é un elemento moi reactivo que non existe na natureza na súa forma natural. Nas minas soeacostuma estar unido ao calcio, coma fosfato cálcico Ca3(PO4)2. A meirande parte do calcio procede das rochas carbónicas, a xeito de carbonato cálcico (CaCO3), mentres que nas minas de fósforo está a xeito de fosfato cálcico. O fósforo unido ao calcio e osíxeno é demasiado estábel para ser asimilado polas plantas, polo que permanece moito fósforo no solo que a planta non pode usar.
 
Por iso, se tomamos o fosfato cálcico con ácido sulfúrico obtemos ‘’’ácido fosfórico’’’ (H3PO4), que é a forma máis asimilábel pola planta.
Liña 217:
Isobutilidendiurea, a diferenza dos polímeros de metilurea, é un sólido cristalino único de propiedades relativamente uniformes, con preto do 90% do nitróxeno insolúbel en auga.
 
Nos anos 1960, o Centro de Desenvolvemento Nacional de Fertilizantes dos [[Estados Unidos de América|EUA]] comezou a desenvolver a urea recuberta de xofre; o xofre usábase coma material principal de recubrimento xa que era barato ademais de ser un importante nutriente secundario.<ref name=SRN/> Normalmente nos fertilizantes de liberación lenta hai outros compoñentes coma ceras ou polímeros para selaren o xofre, a liberación será amodo dependendo da degradación do selante. SoeAdoita haber un segundo selante do xofre a base de ceras ou polímeros. As propiedades de liberación dependen da degradación do selante secundario polos microbios do solo ademais das imperfeccións mecánicas do xofre. Por exemplo nas aplicacións en céspede liberan durante 6 ou 16 semanas. Outros fertilizantes empregan para o selado termoplásticos (e ás veces etileno acetato de vinilo, axentes tensioactivos, etc.) para producir unha liberación difusión-controlada da urea ou de fertilizantes inorgánicos. Os fertilizantes con "Recubrimentos de capa reactiva" poden ter recubrimentos de membrana máis delgados, e por lo tanto, máis baratos, mediante a aplicación de monómeros reactivos simultaneamente coas partículas solúbeis. "Multicote" é un proceso de aplicación de camadas de sales de ácidos graxos de baixo custo recubertos cunha tona de parafina.
 
Ademais de ser unha técnica máis eficiente en canto á aplicación dos nutrientes, as tecnoloxías de liberación lenta tamén reducen os impactos no medio ambiente e mais a polución das augas subterráneas.<ref name=SRN/>
Liña 276:
 
=== Aplicación ===
Os fertilizantes sintéticos empréganse normalmente en todo tipo de cultivos, a cantidade dependerá das necesidades do cultivo e da fertilidade do solo, polo que se adoitan facer análises do mesmo. Os [[legume]]s, por exemplo, fixan o azote da atmosfera polo que non soenacostuman requirir de fertilización nitroxenada.
 
Diversos estudos amosaron que a aplicación de fertilizantes nitroxenados en ''cultivos de cobertura'' fóra de tempada podían incrementar a biomasa (e consecuentemente a cantidade de ''[[adubo verde]]'') deses cultivos, o que favorece os niveis de azote no solo que serán útiles para o cultivo que se plantará no verán a seguir.<ref>{{cite web|url=http://newswise.com/articles/view/544836/ |title=Nitrogen Applied |publisher=Newswise.com |date=2008-07-19 |accessdate=2012-07-22}}</ref>