The Wall Street Journal: Diferenzas entre revisións

'''''The Wall Street Journal, '''''' é un xornal [[Estados Unidos de América|estadounidense]] internacional deen idioma[[lingua inglésinglesa]], cuncon énfase especial en noticias de negocios e economía. É publicadoPublícase seis días á semana na cidade de [[Nova York]] por [[Dow Jones & Company]], unha división de [[News Corp]], xunto con as edicións Asiáticas e Europeas de Journal.

Journal cubre cobre principalmente temas da economía americana e noticias internacionais, e noticias sobre problemas financeiros. O seu nome deriva de  Wall Street, situado na Cidade de Nova York, o cal é o corazón do Distrito Financeiro; foi imprimido continuamente dende o seu comezo o [[8 de xullo]] de [[1889]], por  [[Charles Dow]], [[Edward Jones]], e  [[Charles Bergstresser]]. A versión xornal gañou o [[Premio  Pulitzer]]  trinta e catro veces, incluíndo o Premio Pulitzer enpremio do ano 2007 pola súa reportaxe en opcións sobre accións retroactivas e os efectos negativos do auxe da economía China.

O primeiro produto de  [[Dow Jones  &  Company]], editor do  Journal, foron boletíns de noticias breves que se entregaban a man durante todo o día aos  traders  da bolsa de valores. Posteriormente foron agregados resumos diarios imprimidos chamados  Customers'Afternoon Letter. Os reporteiros  [[Charles Dow]],  [[Edward Jones]]  e [[Charles Bergstresser]] convertirono convertérono no  Wall Street Journal, o cal foi publicado por primeira vez o 8 de xullo de 1889, e empezaron a entrega do servizo de noticias do  Dow Jones  vía telégrafo. En  1896, a "Media Industrial  Dow Jones" foi lanzada oficialmente. Foi o primeiro de moitos índices de prezos de accións e bonos na Bolsa de Nova York. En 1899, a columna  Review  & Outlook  de  Journal, que segue funcionando ata o día de hoxe, apareceu por primeira vez e inicialmente foi escrita por  Charles Dow.

O xornalista  [[Clarence Barron]]  comprou o control da compañía por US$130,000 en 1902; a circulación estaba ao redor de 7,000 copias pero para o final da década de 1920 ascendeu 50,000. A  Barron  e o seu antecesor atribúeselles a creación dunha atmosfera de valentía e independencia en noticias financeiras, unha novidade nos comezos do negocio xornalístico. En 1921,  Barron's, o principal periódico financeiro semanal de América, foi fundado.

Barron  morreu en 1928, un ano antes do Xoves Negro cando a caída da bolsa foi amplamente afectada pola [[Gran Depresión]] nos Estados Unidos. A descendencia de  Barron, a familia  Bancroft, puido continuar o control da compañía ata 2007.

O diario  Journal  tomou a súa prominencia e forma moderna na década de 1940, un tempo de expansión industrial para os Estados Unidos e as súas institucións financeiras en Nova York.  [[Bernard Kilgore]]  foi nomeado director de edición do xornal en 1941, e director xeral en 1945, finalmente compilando unha carreira de 25 anos como xefe de  Journal.  Kilgore  foi o arquitecto do deseño icónico da páxina frontal do xornal, co seu "What's News", e a súa estratexia de distribución nacional, a cal trouxo unha circulación do xornal de 33,000 en 1941 a 1.1 millóns de copias ao momento da morte de  Kilgore  en 1967. Baixo o mando de  Kilgore, en 1947, o xornal gañou o seu primeiro Premio  Pulitzer, pola editorial de William Henry  Grimes.

En 1967  Dow Jones Newswires  comezou unha maior expansión fóra dos Estados Unidos, colocando ós xornalistas en cada centro financeiro importante de Europa, Asia, América Latina, Australia e África. En 1970 o  Dow Jones  comprou a cadea de xornais  Ottaway, a cal nese momento comprendía de nove diarios e tres xornais dominicais. Máis tarde, o nome foi cambiado a "Dow Jones Local Media Group".

A época de 1971 a 1997 trouxo unha serie de lanzamentos, adquisicións, e empresas conxuntas, incluíndo "Factiva", o  Wall Street Journal Asiático, o  Wall Street Journal Europeo, o sitio web WSJ.com, Índices  Dow Jones, "MarketWatch", e "WSJ  Weekend Edition". En 2007  News Corp. adquiriu  WSJ., unha revista de estilo de vida de luxo, que se lanzou en 2008.

Un complemento ao xornal imprimido,  The Wall Street Journal Online, foi lanzado en 1996. En 2003,  Dow Jones  empezou a integrar noticias imprimidas de  Journal  e subscritores en liña xuntos na declaración de "Audit Bureau  of  Circulation".  En  2007, comunmente críase que era o sitio web de subscricións de pagamento máis grande de noticias, con 980,000 subscritores de pago. Dende  entón, os subscritores en liña teñen diminuído, debido en parte ao aumento no custo de subscrición, e foi reportado en 400,000 en Marzo de 2010.  En  maio de 2008, unha subscrición anual da edición en liña de  The Wall Street Journal costaba $119 para aqueles que non ten subscricións da edición imprimida. Para Xuñoxuño de 2013, o custo mensual da subscrición da edición en liña foi de $22.99, ou $275.88 anual, excluíndo oferta de lanzamiento.

O 30 de novembro de 2004,  Oasys Mobile  e  The Wall Street Journal lanzaron unha aplicación que permite aos usuarios acceso ao contido de  Wall Street Journal Online  a través dos seus teléfonos móbiles. Isto "proverá noticias de negocios e financeiras de último minuto do  Journal  en liña, xunto con amplos datos de mercado, accións e  commodities, ademais dun portafolios de información personalizado directamente ao teléfono celular.

O contido do xornal de pagamento esta dispoñible, en forma limitada, para os subscritores de  America  Online, e a través de Congoo Netpass gratuito gratuíto. Moitas  das historias de noticias de  The Wall Street Journal  están dispoñibles a través de xornais en liña gratuítos que se subscriben ao sindicato de  Dow Jones. As historias gañadoras do premio  Pulitzer  dende 1995 están dispoñibles gratuitamente no sitio web  Pulitzer.

En setembro de 2005, o  Journal  lanzou unha edición de fin de semana entregada a todos os subscritores, a cal marcou o regreso das publicacións en sábado despois dun lapso de 50 anos. A decisión foi deseñada en parte para expoñer máis publicidade ante o consumidor.

En 2005,  Journal  reportou un perfil de lectores de preto do 60% de alta xerencia, cunha media de ingresos de $191,000, unha media de patrimonio neto de $2.1 millóns, e unha media de idade de 55 anos.

En 2007, o  Journal  lanzou unha expansión mundial do seu sitio web para incluír as principais edicións en idiomas estranxeiros. O xornal mesmo mostrara interese en comprar o seu rival: o  ''[[Financial Times]]''.

Despois de presentar unha páxina principal case idéntica por medio século, sempre seis columnas, coas principais noticias do día na primeira e sexta columna, "What's News" na segunda e terceira, o artigo principal "A-hed" na cuarta e reportaxes semanais na quinta columna, o xornal diminuíu o ancho do seu formato saba de 15 a 12 centímetros mantendo a lonxitude de 22^3/4 centímetros, para aforrar custos de impresión. O novidoso consultor de deseño  Mario García  colaborou nos cambios.  Dow Jones  dixo  que isto lles aforraría US$18 millóns ao ano en custos de impresión en todos os xornais  The Wall Street  Journal. Esta decisión eliminou unha columna de impresión, quitando "A-hed" da súa situación tradicional (aínda que o xornal agora polo xeral inclúe unha historia peculiar no lado dereito da páxina principal, inserida entre as historias principais).

O xornal segue utilizando debuxos de punto de tinta chamados "hedcuts", que foron introducidos en 1979 e creados orixinalmente por  Kevin  Sprouls, un método de ilustración considerado como marca visual consistente do xornal. O  Journal  segue empregando fortemente o uso de caricaturas, en particular as de  Ken Fallin, como cando  Peggy Noonan  conmemorou o recente falecemento do xornalista  Tim  Russert. O  uso de fotografías e gráficos a cor fixose cada vez máis común nos últimos anos coa incorporación de máis seccións de "estilo de vida".

O 2 de maio de 2007,  News Corporation  fixo unha oferta non solicitada de compra para  Dow Jones, ofrecendo US$60 por acción, as mesmas que se estiveran a vender por US$33 cada unha. A familia Bancroft, a cal controla máis do 60% das accións comúns, rexeitou a oferta nun comezo, pero despois reconsiderou a súa posición.

Tres meses despois, o 1 de agosto de 2007,  News Corporation  e  Dow Jones  chegaron a un acordo de fusión definitivo. A  venda por US$5 billóns incluíu  The Wall Street Journal  ao imperio de noticias de  Rupert Murdoch, o cal xa incluía:  Fox  News Channel na unidade financeira e  The Times  de Londres, así como o  New York  Post, a estación principal de Fox  WNYW  (Canle 5) e MyNetworkTV  WWOR(Canle 9). 26

O 13 de decembro de 2007, os accionistas, que representan máis do 60% das accións comúns, aprobaron a adquisición da compañía de  News  Corporation.

Nunha columna da páxina editorial, o editor L.  Gordon Crovitz  dixo que os  Bancrofts  e  News Corporation  acordaran que as noticias e as seccións de opinión do  Journal  podían conservar a súa independencia editorial da nova compañía matriz:

Un comité especial foi establecido para supervisar a integridade editorial do  Journal. Cando o xefe de redacción  Marcus Brauchli renunciou o 22 de abril de 2008, o comité dixo que  News Corporation  violara o seu acordo ao non notificar o comité con anticipación. Non obstante,  Brauchli  dixo que cría que os novos propietarios debían asignar o seu propio editor.

Un artigo do  Journal  en 2007 citou acusacións dicindo que  Murdoch fixera e incumprira promesas similares no pasado. Un dos principais accionistas comentou que  Murdoch  durante moito tempo "expresara os seus prexuízos persoais, políticos e de negocios a través dos seus xornais e estacións de televisión". O ex-editor asistente do  Times,  Fred Emery, recorda un incidente cando: "Mr.Murdoch  chamouno á súa oficina en marzo de 1982 e dixo que estaba a considerar despedir o editor do  Times,  Harold Evans.  Mr.Emery  di que recorda a promesa de  Mr.  Murdoch  de que os editores non podían ser despedidos sen a aprobación dos conselleiros independentes. 'Deus, a túa non tomas todo isto en serio, ou si? ' "  Mr.  Murdoch  respondeu. De acordo con  Mr.  Emery: "Murdoch  eventualmente forzou a  Evans  a salirsaír".

No 2011,  The Guardian  encontrou evidencias de que o  Journal  inflara artificialmente os seus números de vendas en Europa, mediante o pagamento á Asociación da Aprendizaxe Executiva para a compra do 16% das súas vendas Europeas. Estas cifras de vendas infladas logo permitiron ao  Journal  cobrar tarifas similares infladas en publicidade, xa que os anunciantes podían pensar que chegarían a máis lectores dos que realmente alcanzaron. Ademais, o  Journal acordou executar "artigos" que ofrecían a Asociación da Aprendizaxe Executiva presentada como noticia, pero coa eficacia de publicidad. O caso saíu á luz despois de que un empregado belga do  Wall Street Journal,  Gert Van Mol, informou ao director xeral de  Dow Jones,  Les Hinton, acerca da práctica cuestionable. Como resultado o entón director xeral de  Wall Street Journal Europe  e editor  Andrew Langhoff  foi despedido despois de decatarse de que premeu persoalmente aos xornalistas para cubrir a un dos socios do negocio do xornal involucrado no tema. Dende  setembro de 2011 todos os artigos en liña que resultaron da mala conduta ética levan unha advertencia que informa os lectores de  Wall Street Journal  acerca das circunstancias nas que foron creados.

O "Journal", xunto co seu similar  Dow Jones  &  Company, foi unha das empresas de  News Corporation  que escindiu en 2013 como o novo  News Corp.