Ángel Amor Ruibal: Diferenzas entre revisións

 

==Traxectoria==

A pesar dos seus éxitos posteriores, non comezou os estudos con bo pé: suspenso no acceso ó Seminario en xuño e setembro de [[1879]] e na convocatoria extraordinaria de setembro de [[1880]], probablemente non se deban en realidade á ignorancia, senón ó desacordo co ambiente intelectual romano e ós ataques contra o cardeal Billot, paladín da restauración escolástica. Iso si, máis logo comezan os "benemeritus" (notables) entre [[1880]] e [[1882]] e sobe ós "meritissimus" a partir de entón (agás o derradeiro suspenso en [[Dereito romano]] en [[1886]]). Os seus estudos comezaron en [[Herbón, Padrón|Herbón]] (tres cursos de [[1880]] a [[1884]]) e só logo foi ó Seminario central de Santiago: alí permanece ata completar [[Teoloxía]], [[Filosofía]] e [[Dereito canónico|Canons]], ben complementado con humanidades e ciencias. O exame de grao para o título de Doutor en Teoloxía tivo por tema "Deus é inmenso e eterno" e realizouno en latín con citas hebreas e gregas. Á parte do currículo oficial sempre cultivou a investigación filolóxica.

 

No ano 2004 instituíuse o Arquivo Amor Ruibal (en formación no Instituto Teológico Compostelano) que conta con correspondencia, escritos menores do autor, anotacións, fotos e noticias xornalísticas.

 

*[[Avelino Gómez Ledo|Gómez Ledo, Avelino]] (1949) ''Amor Ruibal o la sabiduría con sencillez''. Madrid.

*[[José Leonardo Lemos Montanet|Lemos Montanet, José Leonardo]] (1996) ''Ángel Amor Ruibal. Una reflexión viva acerca del hombre''. Santiago de Compostela.

*Lemos Montanet, José Leonardo (2004) ''"Obra viva" de Amor Ruibal''. Santiago de Compostela. Anexo XXXII de Cuadernos de Estudos Galegos.

*[[Andrés Torres Queiruga|Torres Queiruga, Andrés]] (2005) ''Unha nova achega ao coñecemento de Amor Ruibal'' (reseña do anterior). En: Encrucillada, revista galega de pensamento cristián nº 141

 

{{ORDENAR:Amor Ruibal, Angel}}